Ik slaap vannacht in Mulhouse nadat ik gisteren de afdaling van de Ballon d'Alsace tot een goed eind gebracht heb. Mijn auto staat nog steeds geparkeerd op parking démineurs, boven op die iconische berg. Vandaag moet ik weer stevig gaan klimmen want ik moet zo'n 1700 meter stijgen, hoewel ik gelukkig ook zo'n 670 meter mag afdalen. In totaal staat er 29 kilometer wandelplezier op het programma. Vanavond slaap ik in Montbéliard, morgen staat er nog een kleine etappe op het programma waarna ik alweer naar huis moet want volgende week moet er gewerkt worden. Binnen een dikke week ben ik dan alweer terug om etappes 4 tot 8 door de Vogezen te lopen. En als alles goed gaat dan staat deze zomer een stukje van de Jura op het programma.
Maar nu terug naar de wandeling van vandaag. Eerst neem ik een van de vele treinen van Mulhouse naar Thann. Er is trouwens een treinspoor met daarnaast een spoor voor de tram. Je kan dus de tram nemen van Mulhouse naar Thann. Je staop op aan de tramhalte voor het station van Mulhouse en stapt af aan de tramhalte voor het station van Thann. Ofwel neem je de trein en dan ben je meestal iets sneller ter plekke. Dit moet dus zowat de meest nutteloze tram ter wereld zijn.
De wandeling van vandaag dan: Thann ligt op zo'n 300 meter hoogte en mijn auto staat nog op een parking op de top van de Ballon d'Alsace, en dat is op 1247 meter hoogte. Het wordt dus een zware dag vandaag. We beginnen de wandeling met een beklimming naar 1200 meter. Na een tiental kilometer is dat achter de rug en kunnen we de rest van de dag gewoon lichtjes op en neer lopen, maar zijn er geen spectaculaire hoogteverschillen meer.
Op de top is er een hotel (het "Hôtel du Sommet", oftewel "het hotel van de top") maar online boeken is nog niet tot hen doorgedrongen en de reviews zijn zo bedroevend dat ik het risico niet neem. Door boven op de top te parkeren kan ik de eerste dag van mijn wandelvakantie een rustige afdaling lopen en op de tweede dag de moeilijkste wandeling met het meeste hoogteverschil plannen. De tweede dag van een vakantie gaat voor mij meestal best. Morgen staat er dan nog een kleine min of meer vlakke etappe op het programma en dan ga ik weer naar huis. Helemaal in volgorde loop ik de etappes hierdoor niet (ik loop eerst etappe 10 en dan 9) maar dat is dan maar zo.
's Morgens sta ik dus om 8u30 al in Thann en kan ik eerst bij de apotheek wat zonnebrandolie kopen. Het lijkt een heel warme dag te gaan worden en ik wil liever niet als een kreeft eindigen vanavond. Thann is trouwens een fijn dorpje waar je alles vindt: een bakker, een apotheek, een winkeltje en zelfs een paar restaurantjes en hotelletjes. Het voelt wat Duits aan, maar dat komt waarschijnlijk omdat het vanaf het begin van de eerste wereldoorlog een hele tijd Duits bezit was.
De eerste 10 kilometers zijn eindeloos, maar gestaag klimmen. Je zoekt een ritme dat je kan volhouden en dan kan je eigenlijk probleemloos blijven gaan. Voor ik het weet sta ik dan ook zonder stoppen op 1200 meter hoogte. Het is hier fantastisch mooi, je zit boven de boomgrens en dan kan je dus de hele omgeving in je opnemen. Momenten als dit, dat is waar we het allemaal voor doen.
Het vervolg van de wandeling valt tegen. En dan bedoel ik niet qua natuurpracht, want die gaat de rest van de dag alleen maar crescendo. Nee, het is heel lastig wandelen. Het gaat constant op en af, over smalle paadjes vol losliggende stenen. Je geraakt dus nooit meer in je ritme en dat is moordend. Dit is dan ook een wat atypisch stukje voor de Vogezen. Ik heb die de afgelopen wandeldagen leren kennen als een streek met eindeloze, maar geleidelijke beklimmingen. Hier halen ze me weer uit mijn comfortzone...
We gaan van de ene col naar de andere om uiteindelijk bij de col des Perches uit te komen. Het is hier fantastisch mooi en je hebt een heel mooi zicht op het lac des Perches dat je honderden meters onder je kan zien liggen met op de achtergrond zicht op de Alpen. Fantastisch mooi is dit en ik spendeer heel wat tijd om hier even uit te rusten en van de omgeving te genieten.
Ik ben belachelijk moe en heb zo'n 1300 meter geklommen ondertussen maar het is nog niet gedaan voor vandaag. Ik moet immers nog boven op die vervloekte ballon d'Alsace geraken. Soms kan je een glimp opvangen van die berg en dan zie je dat het toch nog verdomd veel klimmen is. Het is dan ook een lijdensweg, maar ik geraak uiteindelijk boven. 1712 hoogtemeters en een goeie 30 kilometer staan op de teller. Dat is ruim voldoende voor 1 dag, maar het was net te doen. Die uren die ik in de fitness gespendeerd heb de afgelopen maanden werpen dus toch hun vruchten af blijkbaar.
De laatste 2 kilometers zijn vlak en ik geraak probleemloos bij mijn auto. Dan rest me enkel nog de berg af te dalen zonder racende motorrijders van de baan te knallen. Sommige motards hebben zelfs filmcrews langs de route staan die hun heldendaden filmen. Bizar dat zoiets kan op een weg waar toch ook gewone auto's passeren.
Ik slaap 's avonds in Montbéliard en val direct in slaap nadat ik een pizza poulet met aardappelen verorberd had. Wat hebben die fransen toch met patatten op hun pizza?
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/9FjHKKnb96XLuc9UA.
GR 5 Etappe TMV-10: Ballon d'Alsace - Bas Evette »
GR5 Vogezen »
Maar nu terug naar de wandeling van vandaag. Eerst neem ik een van de vele treinen van Mulhouse naar Thann. Er is trouwens een treinspoor met daarnaast een spoor voor de tram. Je kan dus de tram nemen van Mulhouse naar Thann. Je staop op aan de tramhalte voor het station van Mulhouse en stapt af aan de tramhalte voor het station van Thann. Ofwel neem je de trein en dan ben je meestal iets sneller ter plekke. Dit moet dus zowat de meest nutteloze tram ter wereld zijn.
De wandeling van vandaag dan: Thann ligt op zo'n 300 meter hoogte en mijn auto staat nog op een parking op de top van de Ballon d'Alsace, en dat is op 1247 meter hoogte. Het wordt dus een zware dag vandaag. We beginnen de wandeling met een beklimming naar 1200 meter. Na een tiental kilometer is dat achter de rug en kunnen we de rest van de dag gewoon lichtjes op en neer lopen, maar zijn er geen spectaculaire hoogteverschillen meer.
Op de top is er een hotel (het "Hôtel du Sommet", oftewel "het hotel van de top") maar online boeken is nog niet tot hen doorgedrongen en de reviews zijn zo bedroevend dat ik het risico niet neem. Door boven op de top te parkeren kan ik de eerste dag van mijn wandelvakantie een rustige afdaling lopen en op de tweede dag de moeilijkste wandeling met het meeste hoogteverschil plannen. De tweede dag van een vakantie gaat voor mij meestal best. Morgen staat er dan nog een kleine min of meer vlakke etappe op het programma en dan ga ik weer naar huis. Helemaal in volgorde loop ik de etappes hierdoor niet (ik loop eerst etappe 10 en dan 9) maar dat is dan maar zo.
's Morgens sta ik dus om 8u30 al in Thann en kan ik eerst bij de apotheek wat zonnebrandolie kopen. Het lijkt een heel warme dag te gaan worden en ik wil liever niet als een kreeft eindigen vanavond. Thann is trouwens een fijn dorpje waar je alles vindt: een bakker, een apotheek, een winkeltje en zelfs een paar restaurantjes en hotelletjes. Het voelt wat Duits aan, maar dat komt waarschijnlijk omdat het vanaf het begin van de eerste wereldoorlog een hele tijd Duits bezit was.
De eerste 10 kilometers zijn eindeloos, maar gestaag klimmen. Je zoekt een ritme dat je kan volhouden en dan kan je eigenlijk probleemloos blijven gaan. Voor ik het weet sta ik dan ook zonder stoppen op 1200 meter hoogte. Het is hier fantastisch mooi, je zit boven de boomgrens en dan kan je dus de hele omgeving in je opnemen. Momenten als dit, dat is waar we het allemaal voor doen.
Het vervolg van de wandeling valt tegen. En dan bedoel ik niet qua natuurpracht, want die gaat de rest van de dag alleen maar crescendo. Nee, het is heel lastig wandelen. Het gaat constant op en af, over smalle paadjes vol losliggende stenen. Je geraakt dus nooit meer in je ritme en dat is moordend. Dit is dan ook een wat atypisch stukje voor de Vogezen. Ik heb die de afgelopen wandeldagen leren kennen als een streek met eindeloze, maar geleidelijke beklimmingen. Hier halen ze me weer uit mijn comfortzone...
We gaan van de ene col naar de andere om uiteindelijk bij de col des Perches uit te komen. Het is hier fantastisch mooi en je hebt een heel mooi zicht op het lac des Perches dat je honderden meters onder je kan zien liggen met op de achtergrond zicht op de Alpen. Fantastisch mooi is dit en ik spendeer heel wat tijd om hier even uit te rusten en van de omgeving te genieten.
Ik ben belachelijk moe en heb zo'n 1300 meter geklommen ondertussen maar het is nog niet gedaan voor vandaag. Ik moet immers nog boven op die vervloekte ballon d'Alsace geraken. Soms kan je een glimp opvangen van die berg en dan zie je dat het toch nog verdomd veel klimmen is. Het is dan ook een lijdensweg, maar ik geraak uiteindelijk boven. 1712 hoogtemeters en een goeie 30 kilometer staan op de teller. Dat is ruim voldoende voor 1 dag, maar het was net te doen. Die uren die ik in de fitness gespendeerd heb de afgelopen maanden werpen dus toch hun vruchten af blijkbaar.
De laatste 2 kilometers zijn vlak en ik geraak probleemloos bij mijn auto. Dan rest me enkel nog de berg af te dalen zonder racende motorrijders van de baan te knallen. Sommige motards hebben zelfs filmcrews langs de route staan die hun heldendaden filmen. Bizar dat zoiets kan op een weg waar toch ook gewone auto's passeren.
Ik slaap 's avonds in Montbéliard en val direct in slaap nadat ik een pizza poulet met aardappelen verorberd had. Wat hebben die fransen toch met patatten op hun pizza?
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/9FjHKKnb96XLuc9UA.
Related posts
GR 5 Etappe TMV-8: Le Markstein - Thann »GR 5 Etappe TMV-10: Ballon d'Alsace - Bas Evette »
GR5 Vogezen »