Ik sliep vannacht in le Markstein, en dat ligt zowat halfweg op de Grand Ballon. Zo'n 700 meter moet er nog geklommen worden van in Le Markstein tot op de top van de Grand Ballon, maar daarna is toch vooral afdalen vandaag. Er staat een dikke 1500 meter afdaling op me te wachten maar aan het eind wacht er een trein op me die me weer naar mijn auto zal brengen. In totaal staat er zo'n 27 kilometer genieten op het programma.
Vandaag begin ik de wandeling dus in le Markstein, op een hoogte van zo'n 1200 meter. Na een kilometer of 7 staan we aan de Col du Haag op zo'n 1233 meter. Niet spectaculair klimmen dus, maar eerder gewoon "vlak" wandelen in de bergen. Dan is het nog zo'n anderhalve kilometer tot op de top van de Grand Ballon en die beloven wel pittig te worden. Het landschap is hier helemaal open, we zitten duidelijk boven de boomgrens. De top van de Grand Ballon bevindt zich op 1424 meter en de rest van de dag mogen we rustig afdalen tot in Thann, dat zich op 340 meter bevindt. We dalen eerst af naar zo'n 800 meter, waarna we nog even mogen klimmen tot net boven de 1000 meter. Daarna is het gewoon nog 8 kilometer afdalen tot bij het station van Thann.
Hier neem ik een trein naar Mulhouse waar ik overstap op een trein die me naar mijn auto in Sélestat brengt. En dan is deze vijfdaagse wandeltocht alweer voorbij. Morgen moet er weer gewerkt worden.
Ik sliep vandaag in het hotelletje in Le Markstein. Ik had lang getwijfeld of ik mijn auto hier zou parkeren en eerst naar beneden wandelen, waarna ik dan de volgende dag de beklimming zou kunnen lopen. Dan kan ik in bijvoorbeeld Mulhouse in een deftig hotel slapen en met een paar treinen de verplaatsing doen. Maar dat is ook zo'n gedoe, dus besloot ik uiteindelijk maar om toch hier te slapen.
Een lang verhaal kort: bij het ontbijt hangt een informatiebord dat in 1910 de eerste auto die de Grand Ballon beklom hier passeerde. En het lijkt alsof er sindsdien hier niet veel veranderd is. De bedden en eigenlijk het hele hotel zijn aan een grondige renovatie toe. Maar nu het "chalet-hotel du grand ballon" op de top van de Grand Ballon gesloten is, lijkt dit de enige oplossing om droog te overnachten in deze buurt. En dat weten ze duidelijk, dus is de prijs-kwaliteit verhouding niet helemaal in evenwicht. Maar goed, ik was zo moe dat ik overal geslapen zou hebben en kan dus redelijk fris aan mijn laatste wandeldag van deze vakantie beginnen.
De eerste kilometers zijn redelijk vlak en mag je alweer door de bossen lopen, met af een toe een passage langs een wei vol koeien met grote bellen aan hun nek. Best enerverend als een hele kudde besluit om met je mee te lopen...
Maar na een kilometer of 9 kan dan het grote werk beginnen: we lopen de Grand Ballon op. Hier is vandaag een trail-run bezig en de lopers moeten over dezelfde smalle paadjes als de GR wandelaars. Ik zet er dus ook maar de pas in en onder luide aanmoediging van allerlei supporters langs de kant van de weg geraak ik zonder problemen boven. Hier is het uitzicht echt ongelofelijk. Je staat hier op het hoogste punt in de wijde omgeving en kan alles zien.
Dit is zo'n plek waar je al een hele tijd van droomt en als je eenmaal hier staat is dat best emotioneel. Na de Donon, is dit de tweede iconische plek op de route.
Op de top heeft de "protection civile" een vooruitgeschoven veldhospitaal (compleet met commandowagen, verplegers en enkele dokters) gebouwd om alle slachtoffers van de trail run op te vangen. Dat lijkt me zwaar overdreven want behalve een verzwikte voet gaan ze niet veel werk hebben. Dat het vandaag zondag is en dat ze dus dubbel betaald krijgen zal er wel iets mee te maken hebben veronderstel ik...
Hier heb je ook het restaurant "vue des Alpes". Je kan hier bij mooi weer dus echt de Alpen zien. En ja, heel in de verte zie je wat witte puntjes liggen, maar of dat nu de Alpen zijn, dat weet ik echt niet.
Wij mogen stevig beginnen met afdalen, en vanop 1400 meter hoogte gaan we in een paar kilometer tot op 800 meter. Dat kruipt in de benen, want meters afdalen is zeker zo zwaar als klimmen. Je geraakt minder buiten adem, maar voor je spieren is dat zeker zo zwaar. De paar kilometers die volgen zijn dan ook best zwaar: er wordt wat op en af gegaan, en dat is echt vermoeiend. Het afdalen gaat dan ook verbazend traag.
Na een passage langs een mooi oorlogsmonument met museum, moet er weer stevig geklommen worden. We klimmen tot bij een boerderij, waarna er een paar honderd meter echt steil geklommen wordt. Het gaat heel traag, voetje voor voetje, maar ik geraak boven.
De afdaling richting Thann is vrij gemakkelijk. Het is stevig dalen, maar meestal over brede vlot lopende paden. Langs nog een kasteelruïne geraken we uiteindelijk in Thann. Hier stond ik een paar weken geleden ook toen ik de volgende etappes liep. Het plan was immers eigenlijk om mijn huidige wandelvakantie te lopen in april, maar toen viel er hier plots 20 centimeter sneeuw. Etappes 4 tot 8 werden dus noodgedwongen uitgesteld tot eind mei, maar etappes 9 tot 11 kon ik zoals gepland begin mei lopen.
Ik weet dus de weg naar het station nog en loop er snel naar toe. Ik spring echt net op tijd op de trein die me naar Mulhouse brengt. Twee controleurs zitten op de trein en controleren iedere passagier. Dat heb ik nog nooit meegemaakt, tot ik me opnieuw realiseer dat het zondag is en dus dat ze dubbel betaald krijgen. De trein richting Sélestat is overvol: het is zondagavond en alle studenten lijken op weg naar Strasbourg. Het is gezellig op de trein, maar wel heel erg druk.
Mijn auto staat nog vrolijk op me te wachten en ik ben iets na 22u30 thuis. Net te laat voor de frituur. Die fritten heb ik dus nog te goed...
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/Vo7m3sxUtqukHzUY8
GR 5 Etappe TMV-9: Thann - Ballon d'Alsace »
GR5 Vogezen »
Hier neem ik een trein naar Mulhouse waar ik overstap op een trein die me naar mijn auto in Sélestat brengt. En dan is deze vijfdaagse wandeltocht alweer voorbij. Morgen moet er weer gewerkt worden.
De eerste kilometers zijn redelijk vlak en mag je alweer door de bossen lopen, met af een toe een passage langs een wei vol koeien met grote bellen aan hun nek. Best enerverend als een hele kudde besluit om met je mee te lopen...
Dit is zo'n plek waar je al een hele tijd van droomt en als je eenmaal hier staat is dat best emotioneel. Na de Donon, is dit de tweede iconische plek op de route.
Op de top heeft de "protection civile" een vooruitgeschoven veldhospitaal (compleet met commandowagen, verplegers en enkele dokters) gebouwd om alle slachtoffers van de trail run op te vangen. Dat lijkt me zwaar overdreven want behalve een verzwikte voet gaan ze niet veel werk hebben. Dat het vandaag zondag is en dat ze dus dubbel betaald krijgen zal er wel iets mee te maken hebben veronderstel ik...
Wij mogen stevig beginnen met afdalen, en vanop 1400 meter hoogte gaan we in een paar kilometer tot op 800 meter. Dat kruipt in de benen, want meters afdalen is zeker zo zwaar als klimmen. Je geraakt minder buiten adem, maar voor je spieren is dat zeker zo zwaar. De paar kilometers die volgen zijn dan ook best zwaar: er wordt wat op en af gegaan, en dat is echt vermoeiend. Het afdalen gaat dan ook verbazend traag.
De afdaling richting Thann is vrij gemakkelijk. Het is stevig dalen, maar meestal over brede vlot lopende paden. Langs nog een kasteelruïne geraken we uiteindelijk in Thann. Hier stond ik een paar weken geleden ook toen ik de volgende etappes liep. Het plan was immers eigenlijk om mijn huidige wandelvakantie te lopen in april, maar toen viel er hier plots 20 centimeter sneeuw. Etappes 4 tot 8 werden dus noodgedwongen uitgesteld tot eind mei, maar etappes 9 tot 11 kon ik zoals gepland begin mei lopen.
Mijn auto staat nog vrolijk op me te wachten en ik ben iets na 22u30 thuis. Net te laat voor de frituur. Die fritten heb ik dus nog te goed...
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/Vo7m3sxUtqukHzUY8
Related posts
GR 5 Etappe TMV-7: Mittlach - Le Markstein »GR 5 Etappe TMV-9: Thann - Ballon d'Alsace »
GR5 Vogezen »
