Na twee bijzonder zware dagen is het vandaag tijd om een beetje te recupereren. Het is een korte etappe van zo'n 22 kilometer en ook de hoogteverschillen zijn niet zo heel groot vandaag. Het zal deugd doen om een beetje rustiger aan te kunnen doen.
Bij het verlaten van mijn hotel moet ik een paar trapjes af. Vol enthousiasme loop ik naar beneden, om finaal door mijn slechte knie te zakken. Ik zet me een tijdje op de grond, tape de knie nog wat extra in, slik een koppel pijnstillers en begin heel traag aan de wandeling. Gelukkig is de tocht niet zo heel zwaar vandaag, maar ik heb toch mijn twijfels over de goeie afloop. Indien nodig is er een treinstation in Barr, na een kilometer of 16, zodat ik daar eventueel de tocht kan stoppen als het echt niet zou lukken.
En de eerste kilometers zijn een hel. Bij elke stap gaat er een stekende pijn door mijn knie. Ik weet gelukkig dat het geen kwaad kan om te blijven bewegen en dat het normaal zou moeten beteren als de knie eenmaal opgewarmd is. En na een paar kilometer komt ze stilaan los. Ik kan een paar honderd meter lopen zonder pijn, tot wanneer ik weer te enthousiast word en me opnieuw bezeer. Maar stilaan komt het goed, heel voorzichtig, aan een tempo van nog geen 3 kilometer per uur, loop ik verder.
Van de omgeving genieten zit er niet echt in die eerste kilometers. Het is hier nochtans mooi, maar dat is overal in de Vogezen zo. Ik loop door bossen, bossen, en nog meer bossen. En morgen? Nog meer bossen. Dat zijn de Vogezen.
Na een kilometer of 5 voel ik dat het stilaan goed komt. Het tempo kan naar boven, de pijn gaat weg en ik begin weer tot rust te komen. Alles komt goed, ik voel dat het gaat lukken.
De route is niet zo heel lang vandaag, maar je kan ze nog een stuk inkorten als je zou willen. Door een paar honderd meter over de weg te lopen snij je een grote lus af. Mijn advies? Niet doen! Als je dat zou doen dan mis je de "Mur Paian", een gigantische muur waarvan niemand juist weet waarom hij gebouwd werd. En je mist iconische uitzichten. Dat wil je echt niet missen, dus volg gewoon de route. Het is het meer dan waard.
We lopen een hele tijd op de bergrand. Beneden in het dal zie je het stadje Barr liggen. Maar dat is een goeie 500 meter lager dan waar we nu staan. Er volgt dus nog een stevige afdaling. Gelukkig is mijn knie ondertussen helemaal gerecupereerd en kan ik dat vlot aan.
In Barr scoor ik een "assiete kebab" en enkele liters cola zodat ik klaar ben voor het laatste stukje van de tocht van vandaag. Officieel is dit al een stukje van de etappe van morgen, maar door dit vandaag al te lopen koop ik tijd om morgen iets vroeger klaar te zijn. Ik moet morgen immers nog helemaal thuis geraken. De routebeschrijving van de hele "Traversée du Massif des Vosges" kan je trouwens in detail bekijken op
www.outdooractive.com.
Dit stukje is pittig klimmen door de wijngaarden. De bossen hebben we even achter de rug, nu mogen we een paar kilometers tussen de wijnranken lopen. Ook mooi, en een welgekomen afwisseling na zo veel bos de afgelopen dagen.
Slapen doe ik vandaag in Andlau, waar ik een hotelletje gevonden heb. Ik kan nog net de aankomst van de laaste etappe van de ronde van Frankrijk meemaken, waarna ik me volledig laat gaan in het restaurant. Mijn lichaam heeft caloriën nodig, en die vind ik in de vorm van een steak met heel veel friet, en een Dame Blanche met slagroom.
Voor het slapengaan slik ik me nog wat ontstekingsremmers (vitamine I to the rescue), en dan hopen we maar het beste voor mijn knie. Morgen wordt weer een zware dag...
Foto's van vandaag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/YMKwmxMRbaN9kTVK8.
Related posts
GR5 Etappe TNV1: Schirmeck - Le Hohwald »
GR5 Etappe TMV3: Andlau - Châtenois »
GR5 Vogezen »
