Gisteren was een dag met vooral klimmen maar "what goes up must come down", dus vandaag maken we de omgekeerde beweging. We sliepen vannacht in de refuge de Chésery op zo'n 2000 meter hoogte. Vandaag moet er afgedaald worden tot in Samoëns, en dat ligt nog op 703 meter hoogte. Stevig afdalen staat er dus op het programma, en dat gaat pijn doen aan de benen. Na het klimwerk van de afgelopen dagen waardoor mijn beenspieren al wat vermoeid zijn zetten we vandaag vooral onze quadriceps en onze knieën zwaar aan het werk. Gelukkig heb ik die extra getraind de afgelopen maanden, zodat ze hopelijk opgewassen zijn tegen deze uitdaging.
De eerste kilometers gaan nog wat op en af met achtereenvolgens de Col des Portes-de-l'Hiver (2099m), de Col de Coux (1920m) en de Col de la Golèse (1622m). Je merkt het al, we gaan stilaan bergaf. Na de Col de la Golèse is het een lange afdaling tot aan onze eindbestemming in Samoëns. Het is een iets langere etappe vandaag met zo'n 24 kilometer, maar omdat het meestal bergaf zal zijn moet dat doenbaar zijn.
Toch is het zoals steeds kwestie van niet te forceren. Eenmaal in het rood gaan kan geen kwaad, maar ideaal gezien pas je je snelheid zo aan dat je nooit buiten adem geraakt en dat je op je gemak naar boven loopt. Hoewel dat natuurlijk vooral wishful thinking is in deze omstandigheden.
Het eerste stuk van de toch lopen we nog door Zwitserland, maar ter hoogte van de Col de Coux lopen we Frankrijk weer binnen. Maar uiteindelijk maakt dat allemaal maar weinig uit. Ook Zwitserland maakt deel uit van de Schengenzone, dus is er hier geen grenspost of controle te bespeuren.
Het is dan wel veel dalen vandaag, er zijn toch nog altijd zo'n 700 meters te klimmen. We beginnen met een kleine beklimming van zo'n 100 meter tot op de Col des Portes-de-l'Hiver. De "bergpas van de winterpoorten" dus, dat lijkt voor mij meer iets uit een of ander kinderboek, maar het blijkt echt te bestaan. En je hebt een onverwacht mooi uitzicht op alweer de volgende vallei. Dat is best tof aan de Alpen: je kijkt boven op een col achter je en je ziet waar je de afgelopen dag aan het ploeteren was. En dan is er voor jouw telkens een nieuwe wereld die opengaat en waar je nu weer mag gaan spelen. Het is alsof je een computerspelletje speelt waar elke col die je overwint je alweer toegang geeft tot een nieuwe level in het spel.
Na een stevige afdaling en dan een paar kilometer redelijk vlak, begint de klim naar de volgende col. We gaan naar de Col de Coux, en dat is alweer zo'n 300 meter klimmen. Niets onoverkomelijks natuurlijk, en het gaat over brede onverharde wegen, maar toch laat ik op deze beklimming het nodig zweet. Ik ben blij als ik op de top ben, en alweer op de grens van Frankrijk en Zwitserland sta. Ik rust even uit met mijn voeten in Zwitserland en mijn hoofd in Frankrijk.
Bovenop deze col zijn de bouwwerken van een nagelnieuwe refuge volop aan de gang. Vanaf volgend jaar zal je dus hopelijk in iets meer comfortabele omstandigheden de nacht kunnen doorbrengen hier hoog in de bergen.
De afdaling gaat vlotjes. Er zijn vrij veel dagjesmensen die naar boven lopen en het is best grappig om hen te observeren. Sommigen doen het heel vlotjes, maar er zijn er ook bij die op sterven na dood zijn. Het blijft voor entertainment zorgen en voor ik het goed en wel besef sta ik aan de rivier in het dal.
We hebben er dus al 2 klimmetjes en 2 stevige afdalingen opzitten vandaag en dat begint te wegen in de benen. Maar nog is het niet gedaan. Er moet nog een keertje zo'n 300 meter geklommen worden tot bij alweer de volgende refuge. Daar sla ik de nodige koude dranken in, om dan een extreem lange afdaling tot in Samoëns te beginnen.
Deze afdaling gaat de hele tijd over vrij brede paden en is dus echt niet moeilijk. Maar dat wil niet zeggen dat het gemakkelijk is. Ik ben moe, en de constante afdaling hakt er echt in. De kilometers gaan heel traag vooruit nu, en ik strompel naar beneden.
Ik rust onderweg een paar keer, en blijf maar doorgaan om na een eindeloze afdaling dan uiteindelijk in het dorpjes van Samoëns aan te komen. Hier heb ik me een comfortabel hotel met zwembad geboekt. Een zwembroek heb ik niet bij, maar de hotelmedewerkers lossen dat prima op voor mij. Ik ontspan en eet prima, ik was mijn kleren nog in de wasserij op de parking van de carrefour express, en dan is het tijd om een nachtje echt goed te slapen. Zo'n nacht in een refuge zoals de vorige nacht, dat kruipt echt in de kleren. En morgen staat zowat de meest extreme dag van deze vakantie op het programma.
Alle foto's van vandaag vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
{getCard} $type={post}
De eerste kilometers gaan nog wat op en af met achtereenvolgens de Col des Portes-de-l'Hiver (2099m), de Col de Coux (1920m) en de Col de la Golèse (1622m). Je merkt het al, we gaan stilaan bergaf. Na de Col de la Golèse is het een lange afdaling tot aan onze eindbestemming in Samoëns. Het is een iets langere etappe vandaag met zo'n 24 kilometer, maar omdat het meestal bergaf zal zijn moet dat doenbaar zijn.
Toch is het zoals steeds kwestie van niet te forceren. Eenmaal in het rood gaan kan geen kwaad, maar ideaal gezien pas je je snelheid zo aan dat je nooit buiten adem geraakt en dat je op je gemak naar boven loopt. Hoewel dat natuurlijk vooral wishful thinking is in deze omstandigheden.
Het eerste stuk van de toch lopen we nog door Zwitserland, maar ter hoogte van de Col de Coux lopen we Frankrijk weer binnen. Maar uiteindelijk maakt dat allemaal maar weinig uit. Ook Zwitserland maakt deel uit van de Schengenzone, dus is er hier geen grenspost of controle te bespeuren.
Het is dan wel veel dalen vandaag, er zijn toch nog altijd zo'n 700 meters te klimmen. We beginnen met een kleine beklimming van zo'n 100 meter tot op de Col des Portes-de-l'Hiver. De "bergpas van de winterpoorten" dus, dat lijkt voor mij meer iets uit een of ander kinderboek, maar het blijkt echt te bestaan. En je hebt een onverwacht mooi uitzicht op alweer de volgende vallei. Dat is best tof aan de Alpen: je kijkt boven op een col achter je en je ziet waar je de afgelopen dag aan het ploeteren was. En dan is er voor jouw telkens een nieuwe wereld die opengaat en waar je nu weer mag gaan spelen. Het is alsof je een computerspelletje speelt waar elke col die je overwint je alweer toegang geeft tot een nieuwe level in het spel.
Na een stevige afdaling en dan een paar kilometer redelijk vlak, begint de klim naar de volgende col. We gaan naar de Col de Coux, en dat is alweer zo'n 300 meter klimmen. Niets onoverkomelijks natuurlijk, en het gaat over brede onverharde wegen, maar toch laat ik op deze beklimming het nodig zweet. Ik ben blij als ik op de top ben, en alweer op de grens van Frankrijk en Zwitserland sta. Ik rust even uit met mijn voeten in Zwitserland en mijn hoofd in Frankrijk.
Bovenop deze col zijn de bouwwerken van een nagelnieuwe refuge volop aan de gang. Vanaf volgend jaar zal je dus hopelijk in iets meer comfortabele omstandigheden de nacht kunnen doorbrengen hier hoog in de bergen.
De afdaling gaat vlotjes. Er zijn vrij veel dagjesmensen die naar boven lopen en het is best grappig om hen te observeren. Sommigen doen het heel vlotjes, maar er zijn er ook bij die op sterven na dood zijn. Het blijft voor entertainment zorgen en voor ik het goed en wel besef sta ik aan de rivier in het dal.
We hebben er dus al 2 klimmetjes en 2 stevige afdalingen opzitten vandaag en dat begint te wegen in de benen. Maar nog is het niet gedaan. Er moet nog een keertje zo'n 300 meter geklommen worden tot bij alweer de volgende refuge. Daar sla ik de nodige koude dranken in, om dan een extreem lange afdaling tot in Samoëns te beginnen.
Deze afdaling gaat de hele tijd over vrij brede paden en is dus echt niet moeilijk. Maar dat wil niet zeggen dat het gemakkelijk is. Ik ben moe, en de constante afdaling hakt er echt in. De kilometers gaan heel traag vooruit nu, en ik strompel naar beneden.
Ik rust onderweg een paar keer, en blijf maar doorgaan om na een eindeloze afdaling dan uiteindelijk in het dorpjes van Samoëns aan te komen. Hier heb ik me een comfortabel hotel met zwembad geboekt. Een zwembroek heb ik niet bij, maar de hotelmedewerkers lossen dat prima op voor mij. Ik ontspan en eet prima, ik was mijn kleren nog in de wasserij op de parking van de carrefour express, en dan is het tijd om een nachtje echt goed te slapen. Zo'n nacht in een refuge zoals de vorige nacht, dat kruipt echt in de kleren. En morgen staat zowat de meest extreme dag van deze vakantie op het programma.
Alle foto's van vandaag vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
Related posts
{getCard} $type={post}{getCard} $type={post}