Vandaag gaat het gebeuren: ik ga slapen in een refuge. Een tent of een slaapmatje neem ik niet mee, dus ga ik gewoon in een berghut crashen vannacht. Die hut heb ik al eind vorig jaar vastgelegd. Gewoon googelen en vanaf eind oktober kan je bij de meeste hutten wel reserveren voor de volgende zomer. Ga je met een tent dan heb je wat meer tijd en vrijheid, maar dan moet je die uiteraard ook de Alpen over sleuren. Ik ga dus voor een ultralichte rugzak met alleen een paar essentiële dingen erin, en laat de tent thuis.
De tocht is vandaag zo'n 20 kilometer lang, en onderweg mogen we alweer 1450 meter klimmen en zo'n 500 meter afdalen. Na de etappe van gisteren is dit opnieuw een stevige dag dus. Vannacht slaap ik bovenop de col, en morgen wordt een "gemakkelijke" dag waarbij we vooral mogen afdalen en maar een paar honderd meter moeten klimmen.
We beginnen vandaag op zo'n 1000 meter hoogte in Chapelle d'Abondance en naar goede gewoonte beginnen we de dag met een eindeloze klim tot bovenop de col. We gaan klimmen naar de Col des Mattes (1930m). Daarna gaat het wat op en af, en lopen we nog over de Col de Bassachaux (1778m) en de Col de Chésery (1992m). Slapen doe ik in de refuge de Chésery op 1972 meter hoogte. Telefoonontvangst is hier enkel beschikbaar van een Zwitserse provider, maar dat is dus geen EU land waardoor het belachelijk duur zou zijn om hier gebruik van te maken. Dus je zit hier helemaal afgesloten van de rest van de wereld. Of eigenlijk voelt het een beetje nostalgisch, en voel ik me een beetje zoals de wereld 30 jaar geleden was. En dat is eigenlijk geen onaangenaam gevoel.
Die telefoon-ontvangst is wel een dingetje hier hoog in de bergen. Op grote stukken, en dan vooral op grote hoogte heb je geen enkele ontvangst. De gsm-masten stralen immers vooral naar beneden, dus als je je eenmaal een paar honderd meter boven de zender bevindt, dan is de ontvangst bedroevend. Voor de veiligheid heb ik een Garmin Inreach mee. Die kan me via de satelliet in verbinding brengen met een noodcentrale, en die ik kan ook gebruiken om berichtjes naar het thuisfront te sturen. Zeker als je alleen loopt is dat onmisbaar op deze tocht. Zonder zo'n apparaat moet je maar 1 keer je voet verkeerd neerzetten en je zit in de problemen.
De réfuge de Chésery, waar ik vanavond slaap, bevindt zich in Zwitserland. We maken even een klein uitstapje in Zwitserland, en ook morgen lopen we de eerste helft van de dag door dat land. Maar morgenavond slapen we weer zoals vanouds in Frankrijk.
Het is iets na 8 uur als ik de deur van mijn slaapplaats achter me dichttrek. Na nog een bezoekje aan de locale supermarkt kan de tocht dan echt beginnen. Vandaag loopt de beklimming vrijwel volledig door het bos. Mooie uitzichten heb je dus niet zo heel veel tijdens het eerste stuk van de tocht. Je mag een smal valleitje volgen, eerst onderlangs een waterval om dan even later de top van de waterval te gaan verkennen.
Sommige stukjes hier zijn echt steil, en het is heel moeilijk om hier in een of ander ritme te komen. Het is gewoon niet zo'n gemakkelijke beklimming, en misschien voel ik de vermoeidheid van de vorige dagen toch nog een beetje.
Na een kort tussenstukje moet er een laatste stuk beklimming overwonnen worden door een stuk met lang gras. Het gaat moeizaam, en ik ben best blij als ik op de Col des Mattes sta. Het uitzicht van hier op de top is mooi, maar veel minder spectaculair dan wat we gisteren zagen.
Na de Col des Mattes is het stilaan afdalen, waarna de volgende beklimming al op ons wacht. Van boven op de col kan je de volgende kilometers van de route al zien liggen. Het gaat stevig naar beneden, en dan eigenlijk vrij geleidelijk naar boven. Dat stuk van de beklimming is dan ook niet zo heel lastig, je kan hier gewoon rustig doorlopen en voor je het weet ben je alweer een paar honderd meter gestegen.
Dan volgt een vrij lang tussenstuk dat vrijwel vlak is tot iets voor de Col de Bassachaux. De laatste paar honderd meter tot de col zijn een hel, maar het stuk daarvoor is eigenlijk een prima recuperatiestukje.
Op die col de Bassachaux eet en drink ik uiteraard iets in de refuge, om dan nog een laatste stukje te lopen tot bij mijn slaapplaats voor vannacht. Het gaat eerst een paar kilometer vrij vlak, om dan stevig te klimmen in de buurt van de col de Chésery. Eenmaal op die col, ben je een paar minuten later aan het lac Vert, en dus ook aan de refuge waar ik vannacht een "bed" zal vinden.
De refuge wordt met veel liefde opgehouden, het personeel is super, maar de refuge is echt afgeleefd. Er is 1 douche, en als je geluk hebt is er zelfs wat warm water. Dat wordt dus stinken morgen. Het eten is wel ok, en dat smaakt zeker na zo'n lange dag. Hoe meer calorieën hoe liever is ons motto hier in de Alpen.
Ik slaap onverwacht toch een paar uur redelijk vast, maar eigenlijk zijn hier grote renovatiewerken nodig om deze refuge op te waarderen tot 21e eeuwse standaarden.
Het is hier mooi, en ik geniet ook wel van het gezelschap. Zo is er een loper die aankomt en droogweg zegt dat hij 's morgen in Saint-Gingolph begonnen is en vandaag tot hier gelopen. Ik ben blij dat ik diezelfde afstand in 3 lange dagen gelopen heb. Zo zie je maar, net als je denkt dat je redelijk getraind bent en dat het allemaal wel vlot gaat, kom je iemand tegen die dit allemaal maar kinderspel doet lijken.
Alle foto's van vandaag vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
{getCard} $type={post}
We beginnen vandaag op zo'n 1000 meter hoogte in Chapelle d'Abondance en naar goede gewoonte beginnen we de dag met een eindeloze klim tot bovenop de col. We gaan klimmen naar de Col des Mattes (1930m). Daarna gaat het wat op en af, en lopen we nog over de Col de Bassachaux (1778m) en de Col de Chésery (1992m). Slapen doe ik in de refuge de Chésery op 1972 meter hoogte. Telefoonontvangst is hier enkel beschikbaar van een Zwitserse provider, maar dat is dus geen EU land waardoor het belachelijk duur zou zijn om hier gebruik van te maken. Dus je zit hier helemaal afgesloten van de rest van de wereld. Of eigenlijk voelt het een beetje nostalgisch, en voel ik me een beetje zoals de wereld 30 jaar geleden was. En dat is eigenlijk geen onaangenaam gevoel.
Die telefoon-ontvangst is wel een dingetje hier hoog in de bergen. Op grote stukken, en dan vooral op grote hoogte heb je geen enkele ontvangst. De gsm-masten stralen immers vooral naar beneden, dus als je je eenmaal een paar honderd meter boven de zender bevindt, dan is de ontvangst bedroevend. Voor de veiligheid heb ik een Garmin Inreach mee. Die kan me via de satelliet in verbinding brengen met een noodcentrale, en die ik kan ook gebruiken om berichtjes naar het thuisfront te sturen. Zeker als je alleen loopt is dat onmisbaar op deze tocht. Zonder zo'n apparaat moet je maar 1 keer je voet verkeerd neerzetten en je zit in de problemen.
De réfuge de Chésery, waar ik vanavond slaap, bevindt zich in Zwitserland. We maken even een klein uitstapje in Zwitserland, en ook morgen lopen we de eerste helft van de dag door dat land. Maar morgenavond slapen we weer zoals vanouds in Frankrijk.
Het is iets na 8 uur als ik de deur van mijn slaapplaats achter me dichttrek. Na nog een bezoekje aan de locale supermarkt kan de tocht dan echt beginnen. Vandaag loopt de beklimming vrijwel volledig door het bos. Mooie uitzichten heb je dus niet zo heel veel tijdens het eerste stuk van de tocht. Je mag een smal valleitje volgen, eerst onderlangs een waterval om dan even later de top van de waterval te gaan verkennen.
Sommige stukjes hier zijn echt steil, en het is heel moeilijk om hier in een of ander ritme te komen. Het is gewoon niet zo'n gemakkelijke beklimming, en misschien voel ik de vermoeidheid van de vorige dagen toch nog een beetje.
Na een kort tussenstukje moet er een laatste stuk beklimming overwonnen worden door een stuk met lang gras. Het gaat moeizaam, en ik ben best blij als ik op de Col des Mattes sta. Het uitzicht van hier op de top is mooi, maar veel minder spectaculair dan wat we gisteren zagen.
Na de Col des Mattes is het stilaan afdalen, waarna de volgende beklimming al op ons wacht. Van boven op de col kan je de volgende kilometers van de route al zien liggen. Het gaat stevig naar beneden, en dan eigenlijk vrij geleidelijk naar boven. Dat stuk van de beklimming is dan ook niet zo heel lastig, je kan hier gewoon rustig doorlopen en voor je het weet ben je alweer een paar honderd meter gestegen.
Dan volgt een vrij lang tussenstuk dat vrijwel vlak is tot iets voor de Col de Bassachaux. De laatste paar honderd meter tot de col zijn een hel, maar het stuk daarvoor is eigenlijk een prima recuperatiestukje.
Op die col de Bassachaux eet en drink ik uiteraard iets in de refuge, om dan nog een laatste stukje te lopen tot bij mijn slaapplaats voor vannacht. Het gaat eerst een paar kilometer vrij vlak, om dan stevig te klimmen in de buurt van de col de Chésery. Eenmaal op die col, ben je een paar minuten later aan het lac Vert, en dus ook aan de refuge waar ik vannacht een "bed" zal vinden.
De refuge wordt met veel liefde opgehouden, het personeel is super, maar de refuge is echt afgeleefd. Er is 1 douche, en als je geluk hebt is er zelfs wat warm water. Dat wordt dus stinken morgen. Het eten is wel ok, en dat smaakt zeker na zo'n lange dag. Hoe meer calorieën hoe liever is ons motto hier in de Alpen.
Ik slaap onverwacht toch een paar uur redelijk vast, maar eigenlijk zijn hier grote renovatiewerken nodig om deze refuge op te waarderen tot 21e eeuwse standaarden.
Het is hier mooi, en ik geniet ook wel van het gezelschap. Zo is er een loper die aankomt en droogweg zegt dat hij 's morgen in Saint-Gingolph begonnen is en vandaag tot hier gelopen. Ik ben blij dat ik diezelfde afstand in 3 lange dagen gelopen heb. Zo zie je maar, net als je denkt dat je redelijk getraind bent en dat het allemaal wel vlot gaat, kom je iemand tegen die dit allemaal maar kinderspel doet lijken.
Alle foto's van vandaag vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
Related posts
{getCard} $type={post}{getCard} $type={post}
