De Via Turonensis is een Compostellaroute die vanuit België via Parijs en Tours (vandaar de naam Turonensis) naar Compostella loopt. Ik loop daar vandaag een klein stukje van, van Maubeuge tot in Aulnoye. Zowel bij het begin als aan het eind van de etappe vind je een prima trein station, dus kan je deze etappe perfect als treinstapper doen. In Aulnoye-Aymeries is het een kilometer of 2 lopen van de route tot aan het station. In Maubeuge loopt de route zo goed als langs het station. Al bij al is dit dus een etappe die prima met het openbaar vervoer te doen is.
Ik parkeer me 's morgens in Aulnoye-Aymeries, vlakbij het station. Ergens tussen de Rue Léon Gambetta en de Rue Gabriel Péri vind je een gigantische parkeerplaats waar er zeker een plekje voor je auto is. Er zijn heel regelmatig treinen richting Maubeuge, maar ik kies er vandaag voor om eerst de wandeling te doen en dan een van de vele treinen terug te nemen. Ticketjes bestel je gemakkelijk online op sncf-connect.com. En als je een standaard tarief ticketje neemt dan zijn die semi-flexibel en kan je altijd een andere trein nemen op dezelfde dag. Geen stress dus als de wandeling langer zou duren dan verwacht en je de trein dreigt te missen. En als je geen auto hebt, dan kan je prima tot in Aulnoye geraken met een rechtstreekse trein vanuit Brussel.
Krijg je niet genoeg van deze mooie streek dan is het interessant om te weten dat er hier ook een GRP, een streekpad dus, te vinden is. De Tour de l'Avesnois kronkelt in een paar lussen door deze streek. Vandaag lopen we stukjes op enkele van deze lussen.
Ik loop vandaag een dikke 25 kilometer en voor een keer loop ik van zuid naar noord en dus niet in de richting van Compostella. Maar uiteindelijk maakt dat allemaal niet zo veel verschil, het doel is gewoon van de hele route te lopen, en als er dan een stukje omgekeerd gelopen wordt omdat het zo beter uitkomt met de treinen dan is het maar zo. Hoogteverschillen zijn er wel vandaag, maar eigenlijk zijn ze heel beperkt dus is het gewoon aangenaam lopen door een landbouwstreek. Een lang stuk wordt er ook de Samber gevolgd, wat hier nog een klein riviertje is. Even verderop wordt dat een veel bredere rivier, tot hij in de buurt van Namen in de Maas uitmondt.
De streek waar we vandaag door lopen was vroeger een onderdeel van het graafschap Henegouwen. In de Middeleeuwen vormde deze streek een geheel, samen met wat nu de Belgische provincie Henegouwen is. Momenteel is Bergen (of Mons) de hoofdstad van de Belgische provincie, maar vroeger was Maubeuge zeker zo belangrijk.
Maar nu terug naar de wandeling van vandaag. Ik loop van Aulnoye naar Maubeuge, en de eerste 6 kilometer mag ik langs de Samber lopen. Dat is hier een prachtig riviertje met een prima jaagpad ernaast. Het is hier goed vertoeven en er zijn dan ook wel wat wandelaars die hun hond uitlaten of wat vissers die hier naar het water zitten turen. Maar last hebben we daar niet van, het is gewoon genieten. Het weer werkt ook mee vandaag, want het is zonnig maar niet te warm. En dat is zowat het ideale wandelweer.
Als we even later de Samber vaarwel zeggen dan volgt een mooi stuk lopen door de velden. Het is hier een glooiend landschap en we mogen op vooral onverharde wegen tussen de velden lopen. Dat is best aangenaam en ik kan er dan ook van genieten. En zo kabbelt de wandeling rustig verder, langs rustige dorpjes, langs mooie stukken tussen de velden en af en toe langs een streepje bos. Wat vooral opvalt is de rust die hier heerst, als je al eens een weg moet kruisen dan zijn er zo goed als geen auto's. Het is hier stil en echt rustig. Te stil voor veel mensen vrees ik, en de dorpjes lopen dan ook stilaan leeg zoals op veel plekken in Frankrijk.
De laatste 5 kilometer tot in Maubeuge zijn wat avontuurlijker. Het is niet onoverkomelijks natuurlijk, maar we moeten door enkele lange stukken waar het pad overwoekerd is door lang gras. Ideale biotopen voor teken dus, en ik moet dan ook een paar van die ondingen van mijn armen slaan. Het is een mooi stukje van de wandeling, maar achteraf controleer je toch best grondig of je geen onverwachte gasten meegenomen hebt.
Bij het station van Maubeuge neem ik de trein richting Parijs, en 1 halte en een kleine 10 minuten later sta ik weer bij mijn auto. Dit was alweer een absolute top-etappe op de Via Turonensis. Mensen die vinden dat noord Frankrijk maar niks is, die begrijp ik echt niet. Het is hier echt mooi. Geef mij maar de rust en stilte op dit stuk van de route.
Alle foto's van vandaag vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
{getCard} $type={post}
Ik parkeer me 's morgens in Aulnoye-Aymeries, vlakbij het station. Ergens tussen de Rue Léon Gambetta en de Rue Gabriel Péri vind je een gigantische parkeerplaats waar er zeker een plekje voor je auto is. Er zijn heel regelmatig treinen richting Maubeuge, maar ik kies er vandaag voor om eerst de wandeling te doen en dan een van de vele treinen terug te nemen. Ticketjes bestel je gemakkelijk online op sncf-connect.com. En als je een standaard tarief ticketje neemt dan zijn die semi-flexibel en kan je altijd een andere trein nemen op dezelfde dag. Geen stress dus als de wandeling langer zou duren dan verwacht en je de trein dreigt te missen. En als je geen auto hebt, dan kan je prima tot in Aulnoye geraken met een rechtstreekse trein vanuit Brussel.
Krijg je niet genoeg van deze mooie streek dan is het interessant om te weten dat er hier ook een GRP, een streekpad dus, te vinden is. De Tour de l'Avesnois kronkelt in een paar lussen door deze streek. Vandaag lopen we stukjes op enkele van deze lussen.
Ik loop vandaag een dikke 25 kilometer en voor een keer loop ik van zuid naar noord en dus niet in de richting van Compostella. Maar uiteindelijk maakt dat allemaal niet zo veel verschil, het doel is gewoon van de hele route te lopen, en als er dan een stukje omgekeerd gelopen wordt omdat het zo beter uitkomt met de treinen dan is het maar zo. Hoogteverschillen zijn er wel vandaag, maar eigenlijk zijn ze heel beperkt dus is het gewoon aangenaam lopen door een landbouwstreek. Een lang stuk wordt er ook de Samber gevolgd, wat hier nog een klein riviertje is. Even verderop wordt dat een veel bredere rivier, tot hij in de buurt van Namen in de Maas uitmondt.
De streek waar we vandaag door lopen was vroeger een onderdeel van het graafschap Henegouwen. In de Middeleeuwen vormde deze streek een geheel, samen met wat nu de Belgische provincie Henegouwen is. Momenteel is Bergen (of Mons) de hoofdstad van de Belgische provincie, maar vroeger was Maubeuge zeker zo belangrijk.
Maar nu terug naar de wandeling van vandaag. Ik loop van Aulnoye naar Maubeuge, en de eerste 6 kilometer mag ik langs de Samber lopen. Dat is hier een prachtig riviertje met een prima jaagpad ernaast. Het is hier goed vertoeven en er zijn dan ook wel wat wandelaars die hun hond uitlaten of wat vissers die hier naar het water zitten turen. Maar last hebben we daar niet van, het is gewoon genieten. Het weer werkt ook mee vandaag, want het is zonnig maar niet te warm. En dat is zowat het ideale wandelweer.
Als we even later de Samber vaarwel zeggen dan volgt een mooi stuk lopen door de velden. Het is hier een glooiend landschap en we mogen op vooral onverharde wegen tussen de velden lopen. Dat is best aangenaam en ik kan er dan ook van genieten. En zo kabbelt de wandeling rustig verder, langs rustige dorpjes, langs mooie stukken tussen de velden en af en toe langs een streepje bos. Wat vooral opvalt is de rust die hier heerst, als je al eens een weg moet kruisen dan zijn er zo goed als geen auto's. Het is hier stil en echt rustig. Te stil voor veel mensen vrees ik, en de dorpjes lopen dan ook stilaan leeg zoals op veel plekken in Frankrijk.
De laatste 5 kilometer tot in Maubeuge zijn wat avontuurlijker. Het is niet onoverkomelijks natuurlijk, maar we moeten door enkele lange stukken waar het pad overwoekerd is door lang gras. Ideale biotopen voor teken dus, en ik moet dan ook een paar van die ondingen van mijn armen slaan. Het is een mooi stukje van de wandeling, maar achteraf controleer je toch best grondig of je geen onverwachte gasten meegenomen hebt.
Bij het station van Maubeuge neem ik de trein richting Parijs, en 1 halte en een kleine 10 minuten later sta ik weer bij mijn auto. Dit was alweer een absolute top-etappe op de Via Turonensis. Mensen die vinden dat noord Frankrijk maar niks is, die begrijp ik echt niet. Het is hier echt mooi. Geef mij maar de rust en stilte op dit stuk van de route.
Alle foto's van vandaag vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
Related posts
{getCard} $type={post}{getCard} $type={post}