Mijn wandeling naar Compostela was de laatste weken wat stilgevallen. Eerst sukkelde ik een tijd met mijn rug en toen dat min of meer opgelost was kwam er een stevige griep op mijn pad. Maar dat is allemaal achter de rug nu, dus wordt het hoog tijd dat ik nog eens een stukje ga wandelen op de GR655, die ons landje met Parijs en dan met Compostela verbindt. Ik loop vandaag van Aulnoye-Aymeries naar Landrecies. Beide dorpjes hebben een station dus kan ik probleemloos met de trein weer bij de start geraken. Het is een tocht van een kleine 25 kilometer en mijn trein is pas 's avonds, dus is het niet nodig dat ik te vroeg aan de wandeling begin. Als ik ergens rond de middag in Aulnoye ben dan heb ik meer dan tijd genoeg om op tijd bij mijn trein te geraken.
Zoek je de GPX track voor deze tocht dan kan je uiteraard (zoals voor alle Franse GR routes) terecht op https://www.mongr.fr/trouver-prochaine-randonnee/carte. Gewoon even een gratis login aanmaken, klikken op de route op de kaart, en "télécharger la trace GPX" kiezen zou het moeten doen.
Van Aulnoye naar Landrecies is een verbazend mooi tochtje. Je kan het gemakkelijk als treinstapper lopen, zelfs op zondag geraak je probleemloos weer terug met de trein. De eerste helft van de tocht loop je langs de Sambre, wat hier een klein en mooi riviertje is. Deze gaat verder richting België om dan in de buurt van Dinant in de Maas uit te monden. Best wel interessant om te beseffen dat de Samber deze kant op stroomt, terwijl de Somme gewoon rechtstreeks naar de Noordzee stroomt. En die Somme komen we de komende etappes tegen. We lopen hier dus met andere woorden op de waterscheiding.
De eerste kilometers lopen we volledig onverhard over het jaagpad. De rivier kronkelt zich een weg door het landschap dus is het zeker afwisselend en nooit saai. Voor de tweede helft van de tocht zoeken we iets meer het binnenland op. We lopen door een mooie landbouwstreek, langs abdijen en velden omzoomd met mooie hagen. Het is hier mooi en rustig en het is heel aangenaam wandelen.
Hier in de buurt liep ik vroeger ook al eens, toen ik een etappe op de GR122 liep. Dat is ook echt een aanrader, want daar ga je bijna de hele dag door het Forêt de Mormont, zowat het grootste bos van Noord Frankrijk. Vandaag zijn we het laatste weekend van februari, en is het dus de laatste kans voor de jagers om nog een konijntje te schieten. Vanaf volgende week is het jachtseizoen verleden tijd. Maar er kwam dus wel heel veel lawaai uit het bos vandaag en ik voelde me een beetje alsof ik aan de frontlinie in Oekraine aan het lopen was.
Maar terug naar de start van de etappe: Aulnoye-Aymeries. Dat is een uit de kluiten gewassen dorp, gelegen op een heuveltje aan een bocht van de Samber. Interessant is dat de gewone trein van Brussel naar Parijs (dus niet de TGV) hier stopt. Dat maakt dit een interessante en vlot bereikbare plek om de tocht tussen Brussel en Parijs op te splitsen. Je bent ondertussen een dag of 10 op pad vanuit Brussel, en binnen een kleine twee weken stappen sta je van hieruit in Parijs. Ik parkeer me vandaag op een gigantische parking niet zo ver van het station, en wandel een dikke kilometer tot ik de tocht kan oppikken.
{inAds}
En we duiken meteen de prachtige natuur in. De eerste 10 kilometer kom je geen weg meer tegen, en loop je de hele tijd op het onverharde jaagpad langs de Samber. Echt mooi is het hier. Soms is het wat modderig, maar het is vooral genieten van de rivier, van de mooie natuur errond, en van de prachtige licht-glooiende omgeving.
Af en toe kom je een sluis tegen waar je even kan gaan zitten om te rusten, en na een kilometer of 5 kom je ook een prachtige oude meander van de Samber tegen waar er een prima picknick plek gemaakt is. Het is hier mooi, het is hier rustig en stil. Een koppel zwanen maakt wat lawaai en in de verte is er iemand met een kettingzaag bezig, maar verder is het hier echt alsof je alleen op de wereld bent.
Ter hoogte van Hachette (hier is ook een trein station, maar stoppen echt heel weinig treinen), verlaten we de rivier. We mogen nu verder lopen door een prachtig landschap en we worden in de richting van Maroilles gestuurd en daar vind je de ruïnes van een oude Benedictijnerabdij. We zijn immers nog altijd op een pelgrimstocht, dus een ommetje langs een abdij kunnen we niet laten liggen. Ben je niet zo religieus dan kan je natuurlijk ook gewoon de rivier verder volgen.
Momenteel is Maroilles vooral bekend van de kaas, die je hier zelfs gewoon in de Delhaize vindt. Het is een stevige, maar toch romige kaas, die best lekker is eigenlijk. Na een bezoekje aan de oude abdijsite, worden we even over een stukje grote weg gestuurd, maar al gauw gaat het weer over heel kleine weggetjes waar misschien 3 auto's per dag passeren. En even verderop mogen we alweer overstappen op een onverharde weg tussen de velden. Deze wegen lopen hier nog gewoon en zijn hier nog altijd onverhard. Bij "ons" zijn die oude boerenpaden al lang geleden geasfalteerd en zijn ze volgebouwd met lintbebouwing.
{inAds}
Na wat mooie kilometers tussen de velden komen we aan in Landrecies. Dat is nog zo'n mooi Frans dorpje dat er best goed uit ziet en van waar de route opnieuw langs het water zal lopen. Ik vind het genoeg voor vandaag en zoek me een weg naar het station, waar ik even later een trein heb die me weer bij de start afzet.
Ik liep (met de aanvliegroutes van en naar het station er bij) zo'n 25 kilometer vandaag, en dat was best een aangename treinstapper. Een aanrader dus, zeker als je nog nooit eerder in deze streek was. Noord Frankrijk is helemaal niet zo ver van huis en heeft zoveel meer te bieden dan je zou verwachten.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/YgArfLBhPYzf4mDw6.
Hier in de buurt liep ik vroeger ook al eens, toen ik een etappe op de GR122 liep. Dat is ook echt een aanrader, want daar ga je bijna de hele dag door het Forêt de Mormont, zowat het grootste bos van Noord Frankrijk. Vandaag zijn we het laatste weekend van februari, en is het dus de laatste kans voor de jagers om nog een konijntje te schieten. Vanaf volgende week is het jachtseizoen verleden tijd. Maar er kwam dus wel heel veel lawaai uit het bos vandaag en ik voelde me een beetje alsof ik aan de frontlinie in Oekraine aan het lopen was.
En we duiken meteen de prachtige natuur in. De eerste 10 kilometer kom je geen weg meer tegen, en loop je de hele tijd op het onverharde jaagpad langs de Samber. Echt mooi is het hier. Soms is het wat modderig, maar het is vooral genieten van de rivier, van de mooie natuur errond, en van de prachtige licht-glooiende omgeving.
Ter hoogte van Hachette (hier is ook een trein station, maar stoppen echt heel weinig treinen), verlaten we de rivier. We mogen nu verder lopen door een prachtig landschap en we worden in de richting van Maroilles gestuurd en daar vind je de ruïnes van een oude Benedictijnerabdij. We zijn immers nog altijd op een pelgrimstocht, dus een ommetje langs een abdij kunnen we niet laten liggen. Ben je niet zo religieus dan kan je natuurlijk ook gewoon de rivier verder volgen.
Na wat mooie kilometers tussen de velden komen we aan in Landrecies. Dat is nog zo'n mooi Frans dorpje dat er best goed uit ziet en van waar de route opnieuw langs het water zal lopen. Ik vind het genoeg voor vandaag en zoek me een weg naar het station, waar ik even later een trein heb die me weer bij de start afzet.
Ik liep (met de aanvliegroutes van en naar het station er bij) zo'n 25 kilometer vandaag, en dat was best een aangename treinstapper. Een aanrader dus, zeker als je nog nooit eerder in deze streek was. Noord Frankrijk is helemaal niet zo ver van huis en heeft zoveel meer te bieden dan je zou verwachten.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/YgArfLBhPYzf4mDw6.
