De GR655 in Noord Frankrijk heb ik zo goed als helemaal gelopen. Ik mis gewoon nog een paar tussenstukjes, en 1 van die stukjes ga ik vandaag lopen. Ik wandel het eerste stukje in Frankrijk van aan de Belgisch-Franse grens in Vieux Reng tot in Maubeuge. In Vieux-Reng passeert de GR129 vlak langs de grens en hier kan je gemakkelijk even de grens over wippen om zo richting Parijs en dan naar Compostela te lopen.
Parkeren doe ik 's morgens aan het station van Erquelinnes, waar ik de trein neem naar Maubeuge. Op een kwartiertje ben ik in Maubeuge en dan kan ik gewoon rustig terugwandelen zonder stress dat ik een trein moet halen. Van aan de grensovergang in Vieux-Reng is het nog maar een kilometer of 3 tot ik weer terug bij mijn auto ben. Uiteraard kan je, als je onderweg bent naar Compostela, vertrekken aan het station van Labuissière en via de GR129 naar Vieux Reng wandelen. Dat maakt de totale wandeling van Labuissière tot in Maubeuge met zo'n 30 kilometer wel vrij lang, maar door het beperkte hoogteverschil onderweg, en door de vlot lopende ondergrond, is dat best doenbaar.
Ik neem dus de trein naar Maubeuge, een mooi stadje waar ik nooit eerder was. Lang geleden was dit de hoofdstad van Henegouwen, maar na een boel oorlogen en ander onheil eindigde Maubeuge in Frankrijk, en werd Bergen de nieuwe hoofdstad van het Belgische Henegouwen.
We beginnen meteen met een rustig tochtje door het centrum, en langs een boel winkels en een plaatselijke markt komen we naadloos aan bij de omwallingen. Uiteraard werden die gebouwd door Vauban, net zoals zo ongeveer alle andere omwallingen rond de Franse steden. Dat moet nogal een bedrijvige persoon geweest zijn. Hier in Maubeuge had hij wel extra problemen, want men was zo stom geweest om de stad bij de rivier, en dus in een dal te bouwen. Dat geeft natuurlijk niet meteen een geweldige uitgangspositie om de stad te kunnen verdedigen, waardoor ze dus meermaals van eigenaar wisselde. Maar goed, er zijn omwallingen en die zijn nog altijd heel mooi bewaard gebleven. De wandeling maakt er natuurlijk het beste van en laat ons trots deze overblijfselen ontdekken.
Dan gaan we langs de noordelijke buitenwijken van Maubeuge en hoewel het hier vrij rustig is, lopen we vooral tussen de huizen. Een vijftal kilometer lopen we over verharde paden, wat niet echt geweldig bevorderlijk is voor mijn voetblessure. Even wordt de monotoniteit doorbroken als ik plots in het oog krijg dat er een viertal herten in een tuin lopen. Vreemd, dacht ik, hebben ze hier herten en geen hond in hun tuin? Ik was waarschijnlijk half ingedommeld, want even later staken deze wilde herten gewoon de straat over en kon een voorbijrijdende auto nog net op tijd remmen.
Tot in Mairieux lopen we over verharde paden, maar dan mogen we eindelijk gaan spelen in de modder. We worden een mooi onverhard weggetje tussen de velden ingestuurd en het uitzicht verandert helemaal. Dit is genieten! We blijven onverhard verder lopen tot we het Fort de La Salmagne tegenkomen. Dat is een oud fort uit de tweede wereldoorlog en als je geluk hebt dat het open is dan kan je daar een prima rondleiding krijgen.
Even moeten we weer over verharde weggetjes richting luchthaven lopen. Hier leert men ijverig parachutespringen en vliegen de toestellen met parachutisten af en aan. Mooi om even te bekijken, maar ik ga verder richting Vieux-Reng. Dat is het laatste dorpje op Frans grondgebied en na een paar kilometer tussen de velden komt dan uiteindelijk de kerk van Grand-Reng in het zicht. Grand-Reng ligt op de Belgische grens en hier komen we dan ook de GR129 weer tegen. Op het bruggetje over de grensrivier (of beter de grens-beek) vind je een sint-jacobsschelp, maar verder is hier niet veel informatie over de Compostelaroute te vinden.
Ik loop een paar kilometer op mijn gemak terug tot bij mijn auto en kan weer naar huis. Het was best een aangenaam wandelingetje, hoewel er naar mijn gevoel net iets te veel lange stukken over verharde wegen tussen zaten vandaag.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/HZCeusrTMF9n7ScAA.
Ik neem dus de trein naar Maubeuge, een mooi stadje waar ik nooit eerder was. Lang geleden was dit de hoofdstad van Henegouwen, maar na een boel oorlogen en ander onheil eindigde Maubeuge in Frankrijk, en werd Bergen de nieuwe hoofdstad van het Belgische Henegouwen.
We beginnen meteen met een rustig tochtje door het centrum, en langs een boel winkels en een plaatselijke markt komen we naadloos aan bij de omwallingen. Uiteraard werden die gebouwd door Vauban, net zoals zo ongeveer alle andere omwallingen rond de Franse steden. Dat moet nogal een bedrijvige persoon geweest zijn. Hier in Maubeuge had hij wel extra problemen, want men was zo stom geweest om de stad bij de rivier, en dus in een dal te bouwen. Dat geeft natuurlijk niet meteen een geweldige uitgangspositie om de stad te kunnen verdedigen, waardoor ze dus meermaals van eigenaar wisselde. Maar goed, er zijn omwallingen en die zijn nog altijd heel mooi bewaard gebleven. De wandeling maakt er natuurlijk het beste van en laat ons trots deze overblijfselen ontdekken.
Dan gaan we langs de noordelijke buitenwijken van Maubeuge en hoewel het hier vrij rustig is, lopen we vooral tussen de huizen. Een vijftal kilometer lopen we over verharde paden, wat niet echt geweldig bevorderlijk is voor mijn voetblessure. Even wordt de monotoniteit doorbroken als ik plots in het oog krijg dat er een viertal herten in een tuin lopen. Vreemd, dacht ik, hebben ze hier herten en geen hond in hun tuin? Ik was waarschijnlijk half ingedommeld, want even later staken deze wilde herten gewoon de straat over en kon een voorbijrijdende auto nog net op tijd remmen.
Tot in Mairieux lopen we over verharde paden, maar dan mogen we eindelijk gaan spelen in de modder. We worden een mooi onverhard weggetje tussen de velden ingestuurd en het uitzicht verandert helemaal. Dit is genieten! We blijven onverhard verder lopen tot we het Fort de La Salmagne tegenkomen. Dat is een oud fort uit de tweede wereldoorlog en als je geluk hebt dat het open is dan kan je daar een prima rondleiding krijgen.
Even moeten we weer over verharde weggetjes richting luchthaven lopen. Hier leert men ijverig parachutespringen en vliegen de toestellen met parachutisten af en aan. Mooi om even te bekijken, maar ik ga verder richting Vieux-Reng. Dat is het laatste dorpje op Frans grondgebied en na een paar kilometer tussen de velden komt dan uiteindelijk de kerk van Grand-Reng in het zicht. Grand-Reng ligt op de Belgische grens en hier komen we dan ook de GR129 weer tegen. Op het bruggetje over de grensrivier (of beter de grens-beek) vind je een sint-jacobsschelp, maar verder is hier niet veel informatie over de Compostelaroute te vinden.
Ik loop een paar kilometer op mijn gemak terug tot bij mijn auto en kan weer naar huis. Het was best een aangenaam wandelingetje, hoewel er naar mijn gevoel net iets te veel lange stukken over verharde wegen tussen zaten vandaag.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/HZCeusrTMF9n7ScAA.
