Deze etappe tussen Ortheuville en Saint-Hubert is heel gemakkelijk te doen met het openbaar vervoer, maar wel enkel tijdens schooldagen. Rond een uur of 4 is er een bus die de scholieren van de middelbare scholen in Saint-Hubert weer naar huis voert en die je op een twintigtal minuutjes weer bij de auto afzet. Tijdens de vakantie of in het weekend is er geen gemakkelijke manier om met de bus weer bij de start te geraken.
Nadat ik me in Ortheuville parkeer zijn de eerste paar kilometrs vrij vlak en ook over een vrij drukke weg. Maar dat is allemaal vergeten als we eenmaal de Ourthe op ons pad vinden en lange tijd langs de oevers van dit prachtige riviertje mogen lopen. De route kronkelt op het ritme van de Ourthe en we mogen hier in de volle natuur lopen. Hier hoor je werkelijk niks, behalve het fluiten van de vogeltjes en het ruisen van het water.
Even lopen we dan over de weg, maar al gauw duiken we opnieuw het bos in. En dat blijft eigenlijk zo voor de rest van de wandeling. Langs vrij modderige paadjes lopen we richting Lavacherie. Hier pikken we een oude tramlijn op die we een paar kilometer kaarsrecht en vrij vlak mogen volgen. Waarom reed hier vroeger een tram? Nu zie je hier alleszins niemand en loop je alleen op de wereld. Vanop de tallud heb je een heel mooi zicht op de omgeving en zie je dat er daar echt mooie moerassen te zien zijn vol met vogels. We passeren de Ourthe nog maar eens een keer.
En opnieuw moeten we even een klein stukje over de weg vooraleer we opnieuw het bos ingestuurd worden. Ditmaal lopen we vrij steil bergop richting Tonny, een mooi gehuchtje op de heuvel. Eenmaal daar mogen we steil afdalen, vooraleer we opnieuw het bos induiken om opnieuw te klimmen.
En zo gaat de route maar verder. Even voorbij Tonny denk ik er over om mijn rijsttaartjes op te eten als ik nog eens een bankje tegenkom. Dat is een kleine misrekening want op de rest van de route tot in Saint-Hubert staat geen enkele bank. Het is maar dat je het weet.
Het is hier wel heel mooi, en door een dicht bos mogen we over smalle paadjes klimmen van ongeveer 400 tot zo'n 550 meter hoogte. Dat gaat heel geleidelijk dus kan dat eigenlijk geen probleem zijn. Maar in combinatie met moeilijk begaanbare weggetjes is dat toch niet te onderschatten.
Rond zo'n 500 meter hoogte komen we even op een plateau, om dan even later weer verder te klimmen in de richting van het vliegveld van Saint-Hubert. Ook hier mogen we even over een heel smalle weg door het bos lopen. Van achter de hoek komen er plots 5 Aston-Martins, 2 Lamborghini's en een Ferrari gevlogen. Vreemd, wat doen die hier in het midden van het bos? Ze volgen een of andere rally waarschijnlijk, maar de stilte was even helemaal weg.
Nog eenmaal moet er dan afgedaald worden tot bij de Ourthe en dat gaat alweer geleidelijk. Deze kilometers gaan dus heel vlot vooruit. Eenmaal bij het water volgen we dat tot we in de Fagne de la Borne komen. Alweer een stukje veengebied dat je eigenlijk alleen in de hoge Venen verwacht. Maar heel de Ardennen lijkt wel bezaaid te zijn met deze gebieden. Er staat een uitkijktoren, maar die is momenteel niet toegankelijk. Maar zelfs vanop de grond is het hier echt heel mooi.
Langs een Benedictijnenabdij lopen we stilaan bergaf richting Saint Hubert. Maar alweer lopen we de hele tijd door het bos, met af en toe een klein stukje langs de bosrand. En plots staan we dan in het dorp van Saint Hubert. Hier staat alweer een heel mooie abdij, en het is eigenlijk best een gezellig dorpje.
Probleemloos neem ik een half uurtje later de bus terug naar mijn auto, en geraak ik zonder al te veel file weer thuis. En zo is dit gat in mijn GR14 route net op tijd dichtgelopen, binnen een paar weken is het vakantie en rijdt de bus niet meer...
Alle foto's van vandaag die vind je hier: https://photos.app.goo.gl/XG16NUrSrytMSgucA.
En zo gaat de route maar verder. Even voorbij Tonny denk ik er over om mijn rijsttaartjes op te eten als ik nog eens een bankje tegenkom. Dat is een kleine misrekening want op de rest van de route tot in Saint-Hubert staat geen enkele bank. Het is maar dat je het weet.
Nog eenmaal moet er dan afgedaald worden tot bij de Ourthe en dat gaat alweer geleidelijk. Deze kilometers gaan dus heel vlot vooruit. Eenmaal bij het water volgen we dat tot we in de Fagne de la Borne komen. Alweer een stukje veengebied dat je eigenlijk alleen in de hoge Venen verwacht. Maar heel de Ardennen lijkt wel bezaaid te zijn met deze gebieden. Er staat een uitkijktoren, maar die is momenteel niet toegankelijk. Maar zelfs vanop de grond is het hier echt heel mooi.
Alle foto's van vandaag die vind je hier: https://photos.app.goo.gl/XG16NUrSrytMSgucA.
