Dag 3 van mijn wandelvakantie en vandaag is alweer een stevige wandeldag. We lopen zo'n 30 kilometer en moeten een goeie 1000 meter klimmen, maar ook zo'n 1200 meter afdalen. Onderweg passeren we over de Hohneck, een beroemde vogezencol. De top-2 van beroemde cols (de Ballon d'Alsace en de Grand Ballon) staat voor de volgende dagen op het programma. Vanavond slaap ik in Mittlach in een mooi hotelletje. Morgen komt de Grand Ballon er aan...
Le Bonhomme, waar ik de wandeling begin vandaag, ligt op zo'n 690 meter hoogte. In tegenstelling tot de voorbije dagen zijn we gisteren dus niet helemaal afgedaald maar bleven we steken in een bergdorpje. Ons eerste doel voor vandaag is de Col du Calvaire, op zo'n 1144 meter hoogte. Naar dagelijkse gewoonte beginnen we de dag dus alweer met een beklimming van zo'n 500 meter.
Daarna begint het minder steil te worden. We moeten nog even klimmen tot in Gazon du Faing (1302m), waar we uitzicht hebben op het Lac Blanc en het Lac Noir. We volgen de bergkam langs de Col de la Schlucht (1139m) tot bij de Hohneck (1363m). Hier kan je bij mooi weer echt de Alpen zien. We zullen nog wel een week of 2 moeten lopen voor we daar staan, maar het eerste zicht op de Alpen is toch altijd een bijzonder moment.
Na de Hohneck mogen we stilaan beginnen afdalen naar Mittlach, dat nog op 529 meter hoogte ligt.
Als ik 's morgen opsta is het nog mooi weer. Maar vanaf ongeveer 12 uur wordt er regen voorspeld, en geen klein beetje. Ik begin dus vol goeie moed aan de eerste beklimming van de dag. Het is hier heel mooi en hoewel het echt stevig klimmen is komen we langs enkele echt interessante overblijfselen uit de eerste wereldoorlog. Het staat hier vol met bunkers, kerkhoven en overblijfselen van Duitse kampen op deze heuvel. Als je dit bekijkt kan je niet anders dan diep onder de indruk zijn en blij zijn dat er momenteel geen oolog is in dit stuk van de wereld.
De Col du Calvaire haal ik zonder al te nat te worden, maar dan breekt de hel los. Het begint echt te regenen en ik wacht een uurtje tot het weer iets beter wordt. Maar dan moet ik verder, ik moet immers nog meer dan 20 kilometer lopen tot bij mijn hotel. Ik trek mijn regenkledij aan en ga er voor.
Ik klim naar de Gazon de Faing, een soort van Hoge Venen op steroids. Zo'n 1300 meter hoog liggen ze en wat me vooral bij blijft zijn 2 dingen. Ten eerste is het hier echt lastig lopen. Weg zijn de geleidelijke hellingen van de noordelijke Vogezen. Het is hier echt steil. En vooral: weg zijn de goed beloopbare en effen paden. Hier liggen de paden vol met losse stenen en moet je de hele tijd opletten waar je je voeten neerzet. Het is echt lastig en traag lopen.
Komt daar nog bij dat door de regen en de extreme weersomstandigheden het hier echt koud is en uitzonderlijk mistig. Ik ben blij dat ik de route op de gps bij heb want op sommige stukken kan je echt maar een paar meter ver kijken.
Bij mooi weer is het hier echt fantastisch. Je hebt hier normaal uitzichten op 2 hele mooie meren en op de hele omgeving. Maar vandaag is het vooral afzien, de kou en de regen verbijten en doorzetten.
Ik loop verder tot ik bij de col de La Schlucht kom waar ik even opwarm in een cafeetje en een stuk warme quiche eet. Dat doet me zichtbaar deugd, en de eigenaar van de bar vraagt me bij het afrekenen of het al wat beter gaat met mij. Ik moet er dus echt slecht uitgezien hebben, en zo voelde ik me eigenlijk ook.
Gelukkig doen de calorieën en een beetje warmte wonderen want de volgende kilometers gaan eigenlijk vrij vlotjes. Het stopt met regenen en ik kan zonder al te veel moeite de beklimming van de Hohneck beginnen. Hier boven is het alweer fantastisch mooi en het trekt net op tijd open zodat ik van de omgeving kan genieten. Foto's doen geen recht aan wat je hier kan zien, je hebt echt 360% zicht op de bergen die rondom je liggen.
In principe kan je de wandeling hier beëindigen en dat is eigenlijk ook wel verstandig, zeker bij slecht weer zoals vandaag. Maar ik neem er de afdaling van de Hohneck nog bij tot in Mittlach. Ook deze afdaling is echt zwaar. We lopen door de valei van de Wormsla, wat fantastisch mooi is. Je ma afdalen via een paar meertjes en dan langs een riviertje vol watervalletjes. Via een hoop bruggetjes word je naar beneden gevoerd. Maar ook hier is het weer echt zwaar lopen: de paden zijn smal en liggen bezaaid met losliggende stenen. Echt oppassen voor je voeten dus, want als je hier je voet omslaat dan sta je daar...
Uiteindelijk geraak ik tegen 19u bij mijn hotel, net op tijd om een snelle douche te nemen en een stevige maatijd binnen te gaan spelen. Ik slaap extreem goed vandaag. Morgen staat er een halve rustdag op het programma, dat zal deugd doen hoop ik...
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/g4dGqiseCAR64RX57.
GR 5 Etappe TMV-7: Mittlach - Le Markstein »
GR5 Vogezen »
Le Bonhomme, waar ik de wandeling begin vandaag, ligt op zo'n 690 meter hoogte. In tegenstelling tot de voorbije dagen zijn we gisteren dus niet helemaal afgedaald maar bleven we steken in een bergdorpje. Ons eerste doel voor vandaag is de Col du Calvaire, op zo'n 1144 meter hoogte. Naar dagelijkse gewoonte beginnen we de dag dus alweer met een beklimming van zo'n 500 meter.
Daarna begint het minder steil te worden. We moeten nog even klimmen tot in Gazon du Faing (1302m), waar we uitzicht hebben op het Lac Blanc en het Lac Noir. We volgen de bergkam langs de Col de la Schlucht (1139m) tot bij de Hohneck (1363m). Hier kan je bij mooi weer echt de Alpen zien. We zullen nog wel een week of 2 moeten lopen voor we daar staan, maar het eerste zicht op de Alpen is toch altijd een bijzonder moment.
Na de Hohneck mogen we stilaan beginnen afdalen naar Mittlach, dat nog op 529 meter hoogte ligt.
Als ik 's morgen opsta is het nog mooi weer. Maar vanaf ongeveer 12 uur wordt er regen voorspeld, en geen klein beetje. Ik begin dus vol goeie moed aan de eerste beklimming van de dag. Het is hier heel mooi en hoewel het echt stevig klimmen is komen we langs enkele echt interessante overblijfselen uit de eerste wereldoorlog. Het staat hier vol met bunkers, kerkhoven en overblijfselen van Duitse kampen op deze heuvel. Als je dit bekijkt kan je niet anders dan diep onder de indruk zijn en blij zijn dat er momenteel geen oolog is in dit stuk van de wereld.
De Col du Calvaire haal ik zonder al te nat te worden, maar dan breekt de hel los. Het begint echt te regenen en ik wacht een uurtje tot het weer iets beter wordt. Maar dan moet ik verder, ik moet immers nog meer dan 20 kilometer lopen tot bij mijn hotel. Ik trek mijn regenkledij aan en ga er voor.
Ik klim naar de Gazon de Faing, een soort van Hoge Venen op steroids. Zo'n 1300 meter hoog liggen ze en wat me vooral bij blijft zijn 2 dingen. Ten eerste is het hier echt lastig lopen. Weg zijn de geleidelijke hellingen van de noordelijke Vogezen. Het is hier echt steil. En vooral: weg zijn de goed beloopbare en effen paden. Hier liggen de paden vol met losse stenen en moet je de hele tijd opletten waar je je voeten neerzet. Het is echt lastig en traag lopen.
Komt daar nog bij dat door de regen en de extreme weersomstandigheden het hier echt koud is en uitzonderlijk mistig. Ik ben blij dat ik de route op de gps bij heb want op sommige stukken kan je echt maar een paar meter ver kijken.
Bij mooi weer is het hier echt fantastisch. Je hebt hier normaal uitzichten op 2 hele mooie meren en op de hele omgeving. Maar vandaag is het vooral afzien, de kou en de regen verbijten en doorzetten.
Ik loop verder tot ik bij de col de La Schlucht kom waar ik even opwarm in een cafeetje en een stuk warme quiche eet. Dat doet me zichtbaar deugd, en de eigenaar van de bar vraagt me bij het afrekenen of het al wat beter gaat met mij. Ik moet er dus echt slecht uitgezien hebben, en zo voelde ik me eigenlijk ook.
Gelukkig doen de calorieën en een beetje warmte wonderen want de volgende kilometers gaan eigenlijk vrij vlotjes. Het stopt met regenen en ik kan zonder al te veel moeite de beklimming van de Hohneck beginnen. Hier boven is het alweer fantastisch mooi en het trekt net op tijd open zodat ik van de omgeving kan genieten. Foto's doen geen recht aan wat je hier kan zien, je hebt echt 360% zicht op de bergen die rondom je liggen.
In principe kan je de wandeling hier beëindigen en dat is eigenlijk ook wel verstandig, zeker bij slecht weer zoals vandaag. Maar ik neem er de afdaling van de Hohneck nog bij tot in Mittlach. Ook deze afdaling is echt zwaar. We lopen door de valei van de Wormsla, wat fantastisch mooi is. Je ma afdalen via een paar meertjes en dan langs een riviertje vol watervalletjes. Via een hoop bruggetjes word je naar beneden gevoerd. Maar ook hier is het weer echt zwaar lopen: de paden zijn smal en liggen bezaaid met losliggende stenen. Echt oppassen voor je voeten dus, want als je hier je voet omslaat dan sta je daar...
Uiteindelijk geraak ik tegen 19u bij mijn hotel, net op tijd om een snelle douche te nemen en een stevige maatijd binnen te gaan spelen. Ik slaap extreem goed vandaag. Morgen staat er een halve rustdag op het programma, dat zal deugd doen hoop ik...
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/g4dGqiseCAR64RX57.
Related posts
GR 5 Etappe TMV-5: Ribeauvillé - Le Bonhomme»GR 5 Etappe TMV-7: Mittlach - Le Markstein »
GR5 Vogezen »