Deze vijfde etappe van het Franse kustpad was er nog overgeschoten omdat een paar maanden geleden de spoorweg hier wegspoelde tijdens grote overstromingen. Sinds begin februari is de spoorweg eindelijk weer hersteld. Tijd dus om deze etappe te gaan wandelen. Na vandaag heb ik dus de hele kustlijn van Dieppe tot in Hoek van Holland gewandeld. Dagetappes verder zuidwaarts worden lastig omdat het echt wel ver weg begint te zijn. Ik zal dus af en toe eens een vakantie van een paar dagen moeten plannen. Richting noord kan ik nog een paar etappes verder, het tweede stuk van het Nederlandse kustpad is perfect te doen in dag-etappes en zal voor ergens eind dit jaar zijn waarschijnlijk.
Het is vandaag een stevige etappe want er moet zo'n 36 kilometer gewandeld worden over terrein dat toch niet helemaal vlak is. Parkeren in Etaples of in Boulogne is mogelijk maar het is daar wel heel druk. Wil je dus geen tijd verliezen met zoeken naar een parkeerplek dan kan je in Camiers je auto kwijt. Hier is ruim parkeerplek, bijvoorbeeld ter hoogte van de "Mairie". Ik parkeer me dus in Camiers en wandel zo'n 26 kilometer met de wind in de rug tot in Boulogne. Daar neem ik de trein naar Etaples om dan de laatste 8 kilometer van de tocht te lopen. Die treinverbinding gaat bizar genoeg het best op een zondag. Dan heb je in de namiddag elk uur wel een trein terug.
Ik parkeer me dus 's morgen in Camiers en begin rustig aan de wandeling. De eerste kilometers zijn een mooi verbindingsstukje tot bij het strand en het valt al meteen op hoe rustig het hier wel is. Het is 1 mei vandaag, dus iedereen heeft vakantie. Het is ook prachtig weer en men voorspelt 25°. Maar hier is het helemaal niet zo druk. Er lopen wat mensen op het strand, maar de meeste appartementjes lijken leeg te staan.
De eerste kilometers mogen we gewoon over het strand lopen. Dat is hier best wel mooi. Regelmatig kom je oude bunkers tegen, die meestal vrij vervallen zijn. Bijzonder vandaag is ook dat het strand de hele dag onder water lijkt te staan. Een dun laagje water bedekt het hele strand. Dat maakt het eigenlijk best aangenaam wandelen, want je moet niet door los zand baggeren.
Na een paar kilometer moet er nogmaal een "sentier de découverte" door de duinen gevolgd worden. Maar de topogids waarschuwt al dat die route meestal niet te doen is als het veel geregend heeft. En dat heeft het de laatste maanden. Ik probeer, maar moet al snel op mijn stappen terugkeren. Daar is echt geen doorkomen aan.
Op het strand is de gendarmerie druk bezig grote kuis te houden in de aanloop naar de olympische spelen. Migranten die zich hier in de duinen verstoppen in de hoop een oversteek naar Engeland te kunnen maken worden opgespoord en opgepakt. In groepjes van 2 en 3 lopen de gendarmes zwaar bewapend en in volledige gevechtsuitrusting over het strand, terwijl hun collega's op de hoogste duinen met verrekijkers de omgeving afscannen. Oftewel, een para-militaire operatie te midden van gewone badgasten. Maar eigenlijk zijn het best vriendelijke mannen. Als ik over een diep stuk water moet dan helpen ze me met veel plezier naar de overkant en maken we een praatje. Aangename mannen dus, maar ik zou ze niet als vijand willen... Later op de dag blijkt dat ze ook in de stations opvallend aanwezig zijn, en dat op zowat alle toegangen naar het strand een combi geparkeerd staat.
We passeren vandaag 2 dorpjes. Na een paar kilometer zijn we in Hardelot Plage. Dat is een toeristisch dorpje waar best wel wat te beleven is. Het zijn vooral appartementen, en ik voel me zo'n beetje alsof ik aan de Vlaamse kust loop. Toeristen, typische winkeltjes met strandspullen en een strandbar zijn hier allemaal te vinden. Ik loop maar snel door, want voorbij die dorp komt een heel mooi stuk van de wandeling.
We worden de duinen ingestuurd voor een paar kilometer en we klimmen naar een mooi uitzichtspunt. Hier eet ik mijn rijsttaartjes op, met zicht op zee en een wijds uitzicht op de omgeving. Het is hier mooi. Hier komen we ook de GR-121 tegen. Die ga ik binnenkort eens beginnen wandelen. Deze tocht begint in Waver en loopt door Henegouwen en dan een groot stuk door Frankrijk langs Arras naar dit plekje in de duinen. Het Belgische stuk zal ik binnenkort lopen, of ik het Franse aanhangsel ook loop dat weet ik nog niet, maar uiteindelijk lijkt dat er altijd wel van te komen. Ooit sta ik hier dus misschien nog eens.
Als we weer het strand opzoeken naar een lange tocht door de duinen (waar ik nog een mevrouw de weg naar het strand wijs, want ze was verloren gelopen), dan zijn we al bijna in Equihen Plage. Dat is een langgerekt dorp waar ook de nodige restaurantjes, eettentjes en winkeltjes zijn. We mogen een kilometer over de grote weg lopen, wat toelaat iets te eten of te drinken, maar waar eigenlijk ook niet echt iets te zien is. Ach, het is altijd een afweging maken tussen mooie natuur en praktische dingen als winkels of een bushalte in de route opnemen.
Na nog een paar kilometer door de velden staan we dan plots in Boulogne sur Mer. Langs de haven worden we de stad binnengeloodsd. Dat klinkt misschien niet echt spectaculair, maar we passeren langs de grootste vissershaven van Frankrijk en dus ook langs de grootste vismijn van het land. Het is hier zelfs op een feestdag vandaag een komen en gaan van koel-vrachtwagens vol vis.
Nog even verderop zoek ik me de kortste weg naar het station, waar een kwartiertje later de trein naar Etaples vertrekt. In Etaples pik ik de wandeling weer op en loop ik nog een goeie 8 kilometer tot ik weer bij mijn auto ben. Het gaat vooral over onverharde wegen langs de monding van het riviertje de "Canche", of door mooie natuurgebieden. Het is zwaar want er moet regelmatig stevig geklommen worden door mul zand, maar het uitzicht van op de top van de duinen is adembenemend.
Nog een paar kilometer scheiden me dan van mijn auto en die werk ik op automatische piloot af. Deze kilometers gaan vooral langs een verharde weg waar toch af en toe een auto passeert. Echt storen doet het niet, maar ik was toch blij dat ik mijn auto terugzag. Het was een stevige wandeling vandaag.
Alle foto's die ik vandaag nam vind je hier: https://photos.app.goo.gl/vNfofTtVq6nBgS978.
GR 120 Etappe 6: Etaples - Berck »
Ik parkeer me dus 's morgen in Camiers en begin rustig aan de wandeling. De eerste kilometers zijn een mooi verbindingsstukje tot bij het strand en het valt al meteen op hoe rustig het hier wel is. Het is 1 mei vandaag, dus iedereen heeft vakantie. Het is ook prachtig weer en men voorspelt 25°. Maar hier is het helemaal niet zo druk. Er lopen wat mensen op het strand, maar de meeste appartementjes lijken leeg te staan.
De eerste kilometers mogen we gewoon over het strand lopen. Dat is hier best wel mooi. Regelmatig kom je oude bunkers tegen, die meestal vrij vervallen zijn. Bijzonder vandaag is ook dat het strand de hele dag onder water lijkt te staan. Een dun laagje water bedekt het hele strand. Dat maakt het eigenlijk best aangenaam wandelen, want je moet niet door los zand baggeren.
Na een paar kilometer moet er nogmaal een "sentier de découverte" door de duinen gevolgd worden. Maar de topogids waarschuwt al dat die route meestal niet te doen is als het veel geregend heeft. En dat heeft het de laatste maanden. Ik probeer, maar moet al snel op mijn stappen terugkeren. Daar is echt geen doorkomen aan.
Op het strand is de gendarmerie druk bezig grote kuis te houden in de aanloop naar de olympische spelen. Migranten die zich hier in de duinen verstoppen in de hoop een oversteek naar Engeland te kunnen maken worden opgespoord en opgepakt. In groepjes van 2 en 3 lopen de gendarmes zwaar bewapend en in volledige gevechtsuitrusting over het strand, terwijl hun collega's op de hoogste duinen met verrekijkers de omgeving afscannen. Oftewel, een para-militaire operatie te midden van gewone badgasten. Maar eigenlijk zijn het best vriendelijke mannen. Als ik over een diep stuk water moet dan helpen ze me met veel plezier naar de overkant en maken we een praatje. Aangename mannen dus, maar ik zou ze niet als vijand willen... Later op de dag blijkt dat ze ook in de stations opvallend aanwezig zijn, en dat op zowat alle toegangen naar het strand een combi geparkeerd staat.
We passeren vandaag 2 dorpjes. Na een paar kilometer zijn we in Hardelot Plage. Dat is een toeristisch dorpje waar best wel wat te beleven is. Het zijn vooral appartementen, en ik voel me zo'n beetje alsof ik aan de Vlaamse kust loop. Toeristen, typische winkeltjes met strandspullen en een strandbar zijn hier allemaal te vinden. Ik loop maar snel door, want voorbij die dorp komt een heel mooi stuk van de wandeling.
We worden de duinen ingestuurd voor een paar kilometer en we klimmen naar een mooi uitzichtspunt. Hier eet ik mijn rijsttaartjes op, met zicht op zee en een wijds uitzicht op de omgeving. Het is hier mooi. Hier komen we ook de GR-121 tegen. Die ga ik binnenkort eens beginnen wandelen. Deze tocht begint in Waver en loopt door Henegouwen en dan een groot stuk door Frankrijk langs Arras naar dit plekje in de duinen. Het Belgische stuk zal ik binnenkort lopen, of ik het Franse aanhangsel ook loop dat weet ik nog niet, maar uiteindelijk lijkt dat er altijd wel van te komen. Ooit sta ik hier dus misschien nog eens.
Als we weer het strand opzoeken naar een lange tocht door de duinen (waar ik nog een mevrouw de weg naar het strand wijs, want ze was verloren gelopen), dan zijn we al bijna in Equihen Plage. Dat is een langgerekt dorp waar ook de nodige restaurantjes, eettentjes en winkeltjes zijn. We mogen een kilometer over de grote weg lopen, wat toelaat iets te eten of te drinken, maar waar eigenlijk ook niet echt iets te zien is. Ach, het is altijd een afweging maken tussen mooie natuur en praktische dingen als winkels of een bushalte in de route opnemen.
Na nog een paar kilometer door de velden staan we dan plots in Boulogne sur Mer. Langs de haven worden we de stad binnengeloodsd. Dat klinkt misschien niet echt spectaculair, maar we passeren langs de grootste vissershaven van Frankrijk en dus ook langs de grootste vismijn van het land. Het is hier zelfs op een feestdag vandaag een komen en gaan van koel-vrachtwagens vol vis.
Nog even verderop zoek ik me de kortste weg naar het station, waar een kwartiertje later de trein naar Etaples vertrekt. In Etaples pik ik de wandeling weer op en loop ik nog een goeie 8 kilometer tot ik weer bij mijn auto ben. Het gaat vooral over onverharde wegen langs de monding van het riviertje de "Canche", of door mooie natuurgebieden. Het is zwaar want er moet regelmatig stevig geklommen worden door mul zand, maar het uitzicht van op de top van de duinen is adembenemend.
Nog een paar kilometer scheiden me dan van mijn auto en die werk ik op automatische piloot af. Deze kilometers gaan vooral langs een verharde weg waar toch af en toe een auto passeert. Echt storen doet het niet, maar ik was toch blij dat ik mijn auto terugzag. Het was een stevige wandeling vandaag.
Alle foto's die ik vandaag nam vind je hier: https://photos.app.goo.gl/vNfofTtVq6nBgS978.
Related posts
GR 120 Etappe 4: Wissant - Boulogne-sur-Mer »GR 120 Etappe 6: Etaples - Berck »
