Het is vandaag dag 2 van een wandelweekend aan de Franse kust. Gisteren liep ik etappe 8, en vandaag wandel ik verder noordwaarts tot bij mijn auto die ik gisteren aan het station van Rang-du-Fliers achtergelaten had. Ik sliep in een mooi hotelletje in Fort-Mahon-Plage, waar je zeker in de winter of in het voorjaar voor een heel schappelijke prijs een goed bed kan vinden met zicht op zee. In de zomer reserveer je best goed op tijd en mag je iets hogere tarieven verwachten. Fort-Mahon-Plage is dan ook een zeer toeristisch dorp, een beetje te vergelijken met de dorpjes aan onze Belgische kust.
Er staat vandaag zo'n 22 kilometer van de GR120 op het programma en dan is er nog een stukje van een kleine 5 kilometer te lopen tot bij mijn auto. Maar dat laatste stukje gaat volledig over een mooi afgescheiden fietspad waarover het heel vlot lopen is dus dat stoort niet echt. Iemand heeft ook de moeite genomen om op dat stukje een tiental geocaches te verstoppen, dus als het toch saai zou worden dan weet je wat je kan doen.
Ik geniet 's morgens rustig van een fantistisch ontbijt in hotel Le Terrasse. Dit moeten echt de beste croissants en chocoladekoeken zijn die ik ooit gegeten heb. Kraakvers, lekkere koffie, wat wil een mens nog meer als opwarming van een prachtige wandeling?
Rond half negen werp ik een laatste blik op de zee om even het binnenland in te trekken. Langs de mooie hoofdstraat en dan langs een minder mooie achterafstraat wandelen we tot we bij de "Baie d'Authie" komen. In het nederlands is dat zoiets als "de baai van de Authie" en die Authie, dat is een klein riviertje dat hier in zee stroomt. Het mag dan een klein riviertje zijn dat eigenlijk niet veel voorstelt, maar de baai die het maakt is wel degelijk de moeite. Het is hier fantastisch mooi: een ruwe wijdse uitgestrektheid, met daarin duinen, meertjes en prachtige stukjes natuur. Wij mogen ons hier over een min of meer begaanbaar pad een weg banen. In de zomer moet dit gemakkelijk lukken, maar begin maart, als het stevig geregend heeft en de grondwaterstanden historisch hoog staan, dat is andere koek.
De eerste paar kilometer probeer ik mijn voeten droog te houden, maar al gauw geef ik dat op. Ik loop gewoon rechtdoor door de modder en de plassen, er is toch geen ontkomen aan. Dit stuk is dan ook vrij vermoeiend en ik geraak maar heel traag vooruit. Een kilometer of 7 kom je geen beschaving tegen en is het alleen maar een gevecht van jezelf tegen wat de Authie hier voor jouw klaar gelegd heeft. Ok, het is zwaar, maar het is ook zo de moeite. Van dit soort wandeling kan ik echt genieten.
Eenmaal uit de modder verlost en als de Authie overgestoken is over een nagelnieuwe voetgangersbrug volgen gelukkig een paar kilometers die iets minder lastig zijn. Mijn voeten drogen stilaan op, het tempo kan omhoog en ik geniet me te pletter. De omgeving hier is echt prachtig. Dit is puur genieten.
Maar al gauw is het gedaan met de gemakklijke weggetjes. Ik mag weer een paar kilometer langs het water lopen, en dat betekent door de duinen over lastige en glibberige weggetjes. Het is hier mooi, maar het is echt uitkijken waar je loopt. Eenmaal heb ik geluk dat een tak die ik in paniek nog net kan grijpen sterk genoeg bleek te zijn om mijn gewicht te houden.
Na een prachtige passage door de duinen is het dan tijd om de laatste paar kilometer af te malen. We lopen over verharde weggetjes, maar het is hier ook rustig en best aangenaam lopen. En zo bereik ik mijn eindbestemming voor vandaag zonder al te veel problemen. Het was echt een mooie etappe, nu is het tijd om weer even te bekomen. De volgende keer loop ik 3 etappes, van Noyelles sur Mer tot in Dieppe. Maar of dat nog voor de zomer zal lukken, dat moeten we nog bekijken...
Alle foto's van deze prachtige tocht vind je hier: https://photos.app.goo.gl/hCqw6xjcUvYTm2ZUA.
GR 120 Etappe 8: Fort-Mahon-Plage - Noyelles-sur-Mer »
Rond half negen werp ik een laatste blik op de zee om even het binnenland in te trekken. Langs de mooie hoofdstraat en dan langs een minder mooie achterafstraat wandelen we tot we bij de "Baie d'Authie" komen. In het nederlands is dat zoiets als "de baai van de Authie" en die Authie, dat is een klein riviertje dat hier in zee stroomt. Het mag dan een klein riviertje zijn dat eigenlijk niet veel voorstelt, maar de baai die het maakt is wel degelijk de moeite. Het is hier fantastisch mooi: een ruwe wijdse uitgestrektheid, met daarin duinen, meertjes en prachtige stukjes natuur. Wij mogen ons hier over een min of meer begaanbaar pad een weg banen. In de zomer moet dit gemakkelijk lukken, maar begin maart, als het stevig geregend heeft en de grondwaterstanden historisch hoog staan, dat is andere koek.
Maar al gauw is het gedaan met de gemakklijke weggetjes. Ik mag weer een paar kilometer langs het water lopen, en dat betekent door de duinen over lastige en glibberige weggetjes. Het is hier mooi, maar het is echt uitkijken waar je loopt. Eenmaal heb ik geluk dat een tak die ik in paniek nog net kan grijpen sterk genoeg bleek te zijn om mijn gewicht te houden.
Alle foto's van deze prachtige tocht vind je hier: https://photos.app.goo.gl/hCqw6xjcUvYTm2ZUA.
Related posts
GR 120 Etappe 6: Etaples - Berck »GR 120 Etappe 8: Fort-Mahon-Plage - Noyelles-sur-Mer »
