Het is tijd voor een tweedaagse wandeling op de GR120. Ik rijd naar het station van Rang-du-Flier waar er een heel ruime parkeerplek te vinden is. Ofwel parkeer je gewoon voor het station, ofwel neem je de grote parking ongeveer honderd meter verderop. Daar neem ik om 9u15 de trein tot Noyelles-sur-Mer. Dan rest me enkel nog de prachtige etappe langs de kust te lopen tot in Fort Mahon Plage. Daar vind ik gemakkelijk een slaapplaats en morgen loop ik dan etappe 7 van de route tot ik weer bij mijn auto ben. Vandaag doe ik dus eerst etappe 8, morgen staat etappe 7 op het programma. Ik loop ze allebei van zuid naar noord. De routeplanner van de treinen vind je op https://www.scnf-connect.com.
Vandaag is de laatste dag op de GR120 die gemakkelijk met het openbaar vervoer te regelen is. De spoorlijn Amiens - Calais was de afgelopen dagen altijd wel ergens in de buurt, zodat het meestal wel lukte om een dagtocht te maken en dan de trein terug te nemen. Maar na vandaag is het uit met de pret: de spoorlijn kiest hier voor het binnenland en gaat richting Amiens en dan naar Parijs. De volgende etappes zal het dus een stukje moeilijker worden om weer bij de start van de wandeling te geraken.
Ik loop deze etappes dus alweer in noordelijke richting, dat komt nu eenmaal beter uit met de wind die overwegend uit het zuidwesten blaast. Als je kan kiezen voor rugwind dan moet je niet twijfelen, dat maakt het wandelen een stuk aangenamer.
Op de wandeling lopen we vandaag langs de baai van de Somme naar het toeristische dorpje Le Crotoy. Maar eenmaal dat dorp gepasseerd is komen we in een waar wandelparadijs. Hier is er niets. En dat kan je letterlijk nemen: zelfs google maps is op de meeste plekjes hier nog niet geweest. Er zijn dan ook bijna geen wegen richting kust, alleen maar een gigantisch natuurgebied. Hier voel je je echt alleen op de wereld en verbonden met de natuur.
Het eindpunt van de tocht in Fort Mahon Plage is andere koek: dat is zowat het Blankenberge van Noord Frankrijk, dus hier is het extreem toeristisch. Ik ben hier op een zondagavond begin maart, dus dan valt het nogal mee. In de zomer kan je hier over de koppen lopen.
Maar we beginnen deze tocht dus in Noyelles-sur-Mer. De trein is perfect op tijd dus sta ik rond half 10 al aan de start van wat toch wel een pittige tocht zal worden. De eerste kilometers mag ik genieten van een fantastisch mooie passage door de baai van de Somme. Denk er best wel aan dat we hier in een soort van moeras rondlopen. Zelfs begin maart word je hier half opgegeten door bijtende muggen. Neem dus je voorzorgen, zeker als je dit in de zomer loopt.
Daarna moet je een paar kilometer over een fietspad naast de drukke weg. Het fietspad is mooi afgescheiden dus loop je wel veilig, maar het is toch maar een saai tussenstukje. Gelukkig is dat allemaal snel vergeten eenmaal Le Crotoy in zicht komt. Langs een prachtige dijk loop je in de richting van het dorp en je kan hier echt foto's blijven nemen. Het is hier echt mooi.
Het dorpje zelf is ook best de moeite. Als je de tocht ergens moet onderbreken dan is een hotelletje in dit dorp best een aanrader. Het is hier fantastisch mooi en je hebt hier meer dan genoeg plekjes om je te goed te doen aan lokaal gevangen zeevruchten.
Ik rust even in het dorpje voor ik het volgende stukje van de tocht aanvat. Want dat wordt een stevig stuk. Nadat we rustig het dorpje uitgelopen zijn komen we in een mooi natuurgebied. Hier moet je regelmatig proberen grote plassen te vermijden, maar het lukt me vandaag om mijn schoenen droog te houden. Daarna volgt een prachtig stuk door een dennenbos, vooraleer we als kers op de taart alweer het strand opgestuurd worden waarbij de mooie plekjes alweer niet te tellen zijn.
We lopen naar het eind van de monding van de Somme en daar gaat het voor mij even mis. Ik heb nog een oude GPX file en die stuurt me de duinen in. Maar die duinen zijn ondertussen streng beschermd natuurgebied. Geen goed idee dus om daar door te gaan baggeren. Ik zoek me dus maar een weg errond en met het nodig kunst en vliegwerk lukt dat wonderwel. Best even in de topo-gids kijken hoe je best loopt, of voor een nieuwe gpx file zorgen. Hou er wel rekening mee dat je hier bij hoog tij waarschijnlijk even door het water zal moeten waden.
Eenmaal aangekomen bij de zee dan rest me alleen nog van de laatste 10 kilometer tot Fort-Mahon-Plage te lopen. Dat gaat onverwacht vlot. Er is hier overal wel iets te zien: prachtige duinen die een heel bijzonder kleur hebben en mensen die aan paragliding doen en plots over je hoofd vliegen. Het is hier best aangenaam vertoeven en ik neem af en toe een paar minuutjes rust om alles goed te bekijken.
Even verderop komen we langs Quend-Plage, een oud dorpje waar vooral vervallen huisjes staan. Maar er wordt ook aan de straten gewerkt dus misschien krijgt het eindelijk een broodnodige opknapbeurt. Na nog een prachtig stuk door de duinen staan we dan op onze eindbestemming voor vandaag.
Nadat ik vruchteloos probeer om eten te vinden in een paar restaurants ("nee meneer, op zondagavond serveren we geen eten"), vind ik toch een goed plekje waar ze me een lekkere entrecote willen serveren. Ik geniet er van na een lang dag wandelen.
Na nog even de zonsondergang bekeken te hebben val ik als een blok in slaap. Morgen is er weer een lange wandeldag.
Alle foto's van deze wandeling vind je hier: https://photos.app.goo.gl/RQmtAfCdS5EVHo8a7.
Ik loop deze etappes dus alweer in noordelijke richting, dat komt nu eenmaal beter uit met de wind die overwegend uit het zuidwesten blaast. Als je kan kiezen voor rugwind dan moet je niet twijfelen, dat maakt het wandelen een stuk aangenamer.
Het eindpunt van de tocht in Fort Mahon Plage is andere koek: dat is zowat het Blankenberge van Noord Frankrijk, dus hier is het extreem toeristisch. Ik ben hier op een zondagavond begin maart, dus dan valt het nogal mee. In de zomer kan je hier over de koppen lopen.
Het dorpje zelf is ook best de moeite. Als je de tocht ergens moet onderbreken dan is een hotelletje in dit dorp best een aanrader. Het is hier fantastisch mooi en je hebt hier meer dan genoeg plekjes om je te goed te doen aan lokaal gevangen zeevruchten.
We lopen naar het eind van de monding van de Somme en daar gaat het voor mij even mis. Ik heb nog een oude GPX file en die stuurt me de duinen in. Maar die duinen zijn ondertussen streng beschermd natuurgebied. Geen goed idee dus om daar door te gaan baggeren. Ik zoek me dus maar een weg errond en met het nodig kunst en vliegwerk lukt dat wonderwel. Best even in de topo-gids kijken hoe je best loopt, of voor een nieuwe gpx file zorgen. Hou er wel rekening mee dat je hier bij hoog tij waarschijnlijk even door het water zal moeten waden.
Eenmaal aangekomen bij de zee dan rest me alleen nog van de laatste 10 kilometer tot Fort-Mahon-Plage te lopen. Dat gaat onverwacht vlot. Er is hier overal wel iets te zien: prachtige duinen die een heel bijzonder kleur hebben en mensen die aan paragliding doen en plots over je hoofd vliegen. Het is hier best aangenaam vertoeven en ik neem af en toe een paar minuutjes rust om alles goed te bekijken.
Even verderop komen we langs Quend-Plage, een oud dorpje waar vooral vervallen huisjes staan. Maar er wordt ook aan de straten gewerkt dus misschien krijgt het eindelijk een broodnodige opknapbeurt. Na nog een prachtig stuk door de duinen staan we dan op onze eindbestemming voor vandaag.
Na nog even de zonsondergang bekeken te hebben val ik als een blok in slaap. Morgen is er weer een lange wandeldag.
Alle foto's van deze wandeling vind je hier: https://photos.app.goo.gl/RQmtAfCdS5EVHo8a7.
