GR12 Etappe F2: Bourg-Fidèle - Signy l'Abbaye

De etappes van de GR12 in dit stuk van Frankrijk vlak bij de Belgische grens zijn lastig met openbaar vervoer te doen. Ik haal vandaag dus noodgedwongen nog maar eens de elektrische fiets van stal om de verplaatsing te maken. Dat maakt deze etappe wel bijzonder zwaar: eerst 27 kilometer met de fiets door de Ardennen, dan 33 kilometer te voet tot ik weer bij mijn auto in Signy l'Abbaye ben. Gelukkig is het al lang licht, in de winter zou ik hier niet aan beginnen.

Nadat ik mijn auto geparkeerd heb in Signy l'Abbaye spring ik op mijn mountainbike en fiets tot in Bourg-Fidèle. Dat is een gemakkelijke route want je kan gewoon de hoofdwegen volgen. De moeilijkheid ligt hem in het klimmen en dalen. Want onderweg kom je best wel wat pittige hellingen tegen. Na 27 kilometer, als ik in Bourg-Fidèle aankom heb ik nog 1 streepje batterij over. Zo snel heb ik nog nooit mijn batterij leeggereden. Om maar te zeggen dat je hier beter niet aan begint met een gewone fiets tenzij je in je vrije tijd cols beklimt als hobby.

Ik maak mijn fiets vast aan de lantaarnpaal voor de kerk van Bourg-Fidèle. Daar staat hij wel veilig, de mensen van het terras van café Bière-Fidele zien hem staan. Om mijn slot open te krijgen zullen ze toch een tijdje met een slijpschijf bezig zijn, dus het lijkt me onwaarschijnlijk dat ze dat hier in het midden van het dorp gaan doen.

Nadat ik een blikje ice-tea opgedronken heb, kan dan de wandeling beginnen. Het is ondertussen al 11 uur en er staan nog 33 kilometers op het programma. De eerste meters lopen wat lastig, ik voel nog dat ik gefietst heb en die spieren protesteren even omdat ze alweer moeten werken.

Maar nadat ik het dorpje uitgewandeld ben kom ik in een prachtig woud. Het bos van Harcy is mijn speeltuin voor de volgende 7 kilometer. Het is hier extreem stil, je hoort hier echt enkel af en toe een vogeltje en voor de rest is er alleen maar stilte. Prachtig is dat. Het is hier na de hevige regen van de afgelopen maanden ook extreem nat. Ik spring regelmatig over plassen of beekjes, maar de prachtige omgeving maakt heel veel goed.

Na het bos mag ik richting Rimogne. Hier is een bakker die belegde broodjes verkoopt en er staat vandaag zelfs een kippekraam. Ideaal voor een natte wandelaar om weer op krachten te komen. Het begint immes zachtjes te motregenen, maar echt storen doet dat niet. De af en toe harde wind is lastiger. Rigmogne was vroeger bekend voor zijn leisteen, die hier uit de grond gehaald werd. Vandaag is er nog een kleine mijn over, maar is het vooral industrieel erfgoed.

Het stuk dat nu volgt gaat vooral door de weides met koeien. En die zijn niet zoals bij ons mooi vierkant en met alleen maar gras, nee hier hebben ze de wonderlijkste vormen en staan er bomen en rotsblokken in de wei. Ook staan er mooie struiken die vol witte bloemetjes staan. Het heeft wel iets idyllisch dus.

Na een kilometer of 12 steken we de snelweg over en dan mag er weer stevig geklommen worden tot op de bergrug. Vanop de bergrug heb je hier een prachtig uitzicht op de omgeving. We volgen dit een tijdje tot we in Rovroy sur Audry komen waar we een van de versterkte kerken mogen bezoeken. Deze streek is beroemd om zijn "églises fortifiées", die in de 16e eeuw gebouwd werden als toevluchtsoord voor de dorpelingen. Ze bevatten onder andere een "salle refuge" waar de dorpelingen zich konden verschansen als er nog eens een boosaardige roversbende het dorp onveilig maakte.

We mogen weer klimmen en de route tot in Signy l'Abbaye wordt vanaf hier echt alleen maar mooier. Prachtige passages door bossen worden afgewisseld met stukjes door de velden. Vooral het laatste stuk is prachtig, maar ook bijzonder zwaar vandaag. Het is hier namelijk een grote modderpoel waar we door moeten. 's Morgens was ik al een pelgrim op weg naar Santiago tegengekomen op de grote weg en ik vroeg me toen al af waarom die niet gewoon op de route zat. Wel, omdat je daar eigenlijk bijna niet kan passeren vandaag. Bij mooi weer in de zomer kan dat geen probleem zijn, maar nu, in dit uitzonderlijk natte voorjaar is het echt zwaar. Zelfs de GR-aanduidingen sturen je soms van het pad af dwars door het bos waar eigenlijk gene pad loopt om toch de meest natte stukjes te omzeilen. Ik schuif meer dan dat ik wandel maar geraak eindelijk op mijn bestemming .

Ik haal mijn fiets op die nog trouw staat te wachten op mij en dan kan ik weer naar huis. Bijna alle etappes van de GR12 die ik als dagtocht kan doen zijn nu afgewerkt, binnenkort zal er dus eens een tweedaagse op het programma moeten staan.

Alle foto's van vandaag die vind je hier: https://photos.app.goo.gl/ne8oUCss5hGyjLo36.