Ik schreef het al op het eind van mijn laatste Belgische etappe: "het vervolg wordt een logistieke uitdaging, want openbaar vervoer is daar in Frankrijk niet te vinden". Het was toen volop Corona-tijd en ik mocht de grens niet over dus stopte de GR12 daar voor mij. Maar ondertussen is dat gelukkig achter de rug en kan ik weer verder. Misschien is het daarom dat het meer dan 2 jaar geduurd heeft voor ik weer verder wandel op de GR-12. Of misschien is het wel omdat ik ondertussen met zovele andere wandelingen bezig was die ook afgewerkt moesten worden. Maar die GR-12 ligt daar dus nog steeds op me te wachten, dus geniet ik vandaag van het mooie weer en begeef ik me naar een uithoek van Frankrijk om daar een stukje te gaan wandelen.
De afgelopen weken werden grote delen van het land bezet door boze boeren maar nu begint het stilaan terug business as usual te zijn. De snelwegen zijn eindelijk weer open en de boeren zijn weer aan het ploegen, dus dan kunnen wij probleemloos een stukje van de GR12 gaan wandelen. Ik wandel de tocht vandaag in noordelijke richting en begin de wandeling dus in Bourg-Fidèle. Dan gaat de wandeling door het mooie vestingstadje Rocroi om te eindigen op de Belgische grens in Moulin-Manteau. Dat alles is zo'n 12 kilometer wandelen door de bossen en velden.
Als je hoort van een vestingstad dan weet je dat die meestal op een heuvel gebouwd is omdat hoger gelegen terrein nu eenmaal gemakkelijker te verdedigen is. Zo weet je dus meteen ook wat je te wachten staat. Het is van aan de start geleidelijk bergop tot in Rocroi en dan weer stevig bergaf tot in Moulin-Manteau. Ik parkeer me vandaag letterlijk op de grens en neem de elektrische fiets tot in Bourg-Fidèle. Het is wel wat klimmen en dalen (we zijn hier in het departement van de Ardennen tenslotte) maar met de nodige elektrische ondersteuning voel ik daar niet zo veel van. Ik wil mijn fiets niet kwijt dus neem ik een stevig motor-slot van 5 kg zwaar mee in mijn rugzak, zodat ik de fiets veilig kan vastmaken aan de kerk in Bourg-Fidèle.
Het eerste stukje van de wandeling tot in Rocroi is vrij gemakkelijk. Het gaat over meestal onverharde wegen tussen de velden, met af een toe een streepje bos. Even moet er stevig afgedaald worden om daarna meteen weer te klimmen, maar dat is allemaal vlot te doen. In de verte zien we de kerk van Rocroi al boven de horizon uitsteken en dat is waar we naar onderweg zijn.
Rocroi is echt een mooi stadje. Het is een vestingstadje met echte omwalling, gebouwd in een ster-vorm. Dat maakt het echt wel mooi, en het is hier dan ook zeer toeristisch. Maar al gauw moeten we dat achter ons laten en een paar kilometer over de verharde weg lopen. Ze sturen ons langs een parallelweggetje waar er minder verkeer is, maar het is een minder mooi tussenstukje.
Maar dat alles is uiteraard vergeten als we het bos mogen gaan verkennen. Ik duik in het bos en hoewel het hier en daar nogal modderig is geniet ik echt van deze passage. Het is hier prachtig. Een vijftal kilometer loop je door het bos en je komt daar echt niemand tegen.
Eenmaal het bos achter de rug is het nog maar een klein stukje tot aan de grens. Daar staat een bordje dat we op een of andere weg naar Compostella zitten, maar dat is meestal zo. Elke route die min of meer zuidelijk door Frankrijk loopt is een Compostella-route... Maar omdat de GR12 de volgende 4 etappes samenloopt met de GR654 naar Compostella, is de route wel iets drukker belopen en dus perfect aangeduid.
Ik ga mijn fiets ophalen in Bourg-Fidèle en rijd door de files weer naar huis. Het was maar een korte tocht vandaag, dus ben ik nog voor 14 uur weer thuis. Volgende keer neem ik weer mijn elektrische mountainbike en loop ik zo'n 30 kilometer tot in Signy-l'Abbaye.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/xPqFAS5NaSPh7AzJA.
Rocroi is echt een mooi stadje. Het is een vestingstadje met echte omwalling, gebouwd in een ster-vorm. Dat maakt het echt wel mooi, en het is hier dan ook zeer toeristisch. Maar al gauw moeten we dat achter ons laten en een paar kilometer over de verharde weg lopen. Ze sturen ons langs een parallelweggetje waar er minder verkeer is, maar het is een minder mooi tussenstukje.
Maar dat alles is uiteraard vergeten als we het bos mogen gaan verkennen. Ik duik in het bos en hoewel het hier en daar nogal modderig is geniet ik echt van deze passage. Het is hier prachtig. Een vijftal kilometer loop je door het bos en je komt daar echt niemand tegen.
Ik ga mijn fiets ophalen in Bourg-Fidèle en rijd door de files weer naar huis. Het was maar een korte tocht vandaag, dus ben ik nog voor 14 uur weer thuis. Volgende keer neem ik weer mijn elektrische mountainbike en loop ik zo'n 30 kilometer tot in Signy-l'Abbaye.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/xPqFAS5NaSPh7AzJA.
