Er bleef nog een klein stukje van het eerste deel van het Nederlandse kustpad te lopen. Het is vandaag vreselijk koud maar toch ga ik even naar buiten. Ik parkeer me vandaag op het dorpsplein van Westkapelle en loop tot in Vlissingen. In totaal is dat zo'n 18 kilometer wandelen langs de oevers van de Westerschelde. Het is maar een kort tochtje dus vandaag, maar door de vrieskou is dat toch meer dan genoeg.
De tocht begint vandaag in Westkapelle en dat ligt pal aan de monding van de Westerschelde. Hier kan je uitkijken over de zee en verbaasd kijken hoe groot die Schelde hier echt wel is. Heel vaag zie je de overkant, maar verder is er hier alleen maar water te zien. Tijdens de tweede wereldoorlog was het natuurlijk van kapitaal belang dat de Schelde vrij was, zodat de haven van Antwerpen weer open zou kunnen. Vandaar dat we vandaag dus ook langs bunkers en zelfs langs echte tankversperringen komen.
Het is vandaag een stevige wandeling. De duinen zijn hier echt heel hoog en je maakt stevig wat hoogtemeters. Je trapt dus af en toe wel eens op je adem, maar op de top van de duinen word je natuurlijk beloond met een prachtig uitzicht. Voor wat hoort wat is het motto van de wandeling van vandaag.
Halfweg de tocht komen we door Zoutelande. Ik dacht altijd dat dit een fictief dorp was uit een liedje maar het blijkt dus echt te bestaan. En het is hier inderdaad best mooi, hier zou ik zeker wel een strandhuis willen hebben. Je kijkt hier uit over de Schelde en daar is altijd wel wat te zien. De boten die richting Antwerpen of Vlissingen varen leveren een altijd veranderend beeld van de omgeving. Hier kan je probleemloos een paar uur op een bankje zitten en de wereld zien voorbijglijden. In de winter lijkt me dit dan ook de ideale plek om helemaal tot rust te komen.
Wij kunnen niet te lang blijven zitten vandaag. Het vriest en als je eenmaal stilzit dan begint het pas echt koud te worden. We moeten dus verder, en opnieuw moet er stevig geklommen worden. De duinen zijn hier echt hoog en dan vraag ik me altijd af of dat natuurlijk is of dat ze zo aangelegd zijn om het water tegen te houden. De Schelde lijkt een stuk hoger te liggen dan het binnenland, dus dat is een beetje een vreemd gevoel. Aan de ene kant heb je het water en dan diep onder je aan de andere kant staan er huizen. Maar blijkbaar vertrouwen de mensen het want alle huizen lijken bewoond te zijn.
Af en toe worden we uit de duinen geleid, vooral om stukjes natuurgebied te omzeilen. Maar dat betekent dus dat we een eindeloze trap naar beneden moeten nemen, om daarna weer stevig te klimmen. Het is hier overal mooi, en je loopt even uit de wind dus dat is best wel een aangename afwisseling.
Het is vandaag wandelen door de duinen en meestal is dat verschrikkelijk zwaar ploeteren door het zand. Denk maar aan een paar etappes op het Belgische kustpad waar je echt door mul zand moet lopen, daar is het echt afzien soms. Maar hier is er bijna altijd een stukje verhard dat verstopt ligt onder een laag zand. Het wandelen gaat dus eigenlijk verbazend vlot. En zo kom ik al gauw in de buurt van Vlissingen. Hier worden we richting strand gedirigeerd want de duinen worden hier opmerkelijk minder hoog. Dat is ook best mooi, het strand is lekker hard omdat het nog niet zo lang geleden vloed geweest is en je kan mooi wandelen van golfbreker naar golfbreker.
En dan komen we aan in Vlissingen. Hier zijn ze een beetje gek geworden: "Vlissingen, stad aan zee" is hun slogan terwijl ze gewoon aan de Schelde liggen. De zee, dat is zo'n 20 kilometer verderop. Er zijn in Nederland ontelbare steden die aan zee liggen, maar de enige die dat als slogan gebruikt, die ligt dus helemaal niet aan zee. Ze hebben hier wel een mooi stuk strand dus kan ik nog een beetje begrijpen dat ze een kustgevoel hebben. Dit is duidelijk een half toeristische stad, en ook een halve havenstad. De loodsen die mega schepen de Schelde op begeleiden zijn hier gelegerd, dus kan je hier regelmatig een boot met loods zien vertrekken om alweer een volgend schip veilig de haven in te loodsen. Het is hier best aangenaam vertoeven en je kan als je tenminste nog een vrij plekje vindt even opwarmen bij een lekkere koffie met gebak.
Ik moet nog een paar kilometer verder langs de dijk lopen tot ik in de haven van Vlissingen kom. Hier stap ik tot bij het station, waar ik de trein neem naar Middelburg. Zelfs op zondag is er elk half uur een trein. In Middelburg neem ik de bus die me vlotjes weer bij mijn auto in Westkapelle deponeert. Die dienstregeling vind je op 9292.nl. En je kan probleemloos in- en uit-checken met je contactloze bankkaart. In België moet je enkel inchecken en mag je mee, in Nederland moet je bij het uitstappen nog een keer uitchecken ook zodat ze de juist prijs kunnen berekenen. En dat je dat zeker niet mag vergeten wordt tot vervelens toe omgeroepen op de bussen...
De foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/ymVbVkifVfbjq6sE7.
Kustpad Etappe 3: Westkapelle - Neeltje Jans »
Het is vandaag een stevige wandeling. De duinen zijn hier echt heel hoog en je maakt stevig wat hoogtemeters. Je trapt dus af en toe wel eens op je adem, maar op de top van de duinen word je natuurlijk beloond met een prachtig uitzicht. Voor wat hoort wat is het motto van de wandeling van vandaag.
Af en toe worden we uit de duinen geleid, vooral om stukjes natuurgebied te omzeilen. Maar dat betekent dus dat we een eindeloze trap naar beneden moeten nemen, om daarna weer stevig te klimmen. Het is hier overal mooi, en je loopt even uit de wind dus dat is best wel een aangename afwisseling.
De foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/ymVbVkifVfbjq6sE7.
Related posts
Kustpad Etappe 1: Knokke - Breskens »Kustpad Etappe 3: Westkapelle - Neeltje Jans »
