Op mijn wandeling over de streek-GR Kust langs de Belgische kust was ik aanbeland in Knokke. Eigenlijk loopt die wandeling nog een kilometer of 10 verder tot op de parking van het prachtige natuurgebied "het Zwin". Dat stuk moet dus zeker gelopen worden, maar het is een beetje lastig om dan met het openbaar vervoer weer terug te geraken. Ik besluit dus om vandaag van Knokke tot in Breskens te wandelen en zo behalve het eind van de streek GR van de Belgische Kust, ook de eerste 20 kilometer van het Nederlandse kustpad aan de wandeling vast te knopen.
Vanuit Breskens kan je dan de overzetboot nemen naar Vlissingen, maar vanuit Vlissingen is het helemaal een soep om weer thuis te geraken met de trein. Dan zou je al langs Roosendaal en Antwerpen weer terug moeten, dat lijkt me wat overdreven. Beter is om in Breskens de bus te nemen tot aan het station van Brugge. Ik neem 's morgens de trein tot in Knokke, en 's avonds de bus van Breskens tot Brugge en dan een trein terug naar huis. Dat lukt allemaal heel vlot, zeker tijdens de week. Op zondag is het iets lastiger maar met een beetje planning is dat ook nog wel te doen. Voor de bus kan je op 9292.nl terecht voor de routeplanning, voor de trein zoals steeds op nmbs.be.
De tocht is vandaag zo'n 30 kilometer lang. Eerst moeten we uit het drukke Knokke geraken, maar dan mogen we het Zwin gaan verkennen. Daarna lopen we langs de kust van Zeeuws Vlaanderen tot in Breskens. Het zal interessant zijn om het verschil te zien tussen de volledig volgebouwde Vlaamse kust en de veel rustigere kustplaatsjes in Zeeuws Vlaanderen die we vandaag mogen gaan verkennen.
Maar de tocht begint dus in Knokke. Boeren betogen en blokkeren de haven van Zeebrugge, maar met de trein heb ik daar geen last van vandaag. Van bij het station is het een paar honderd meter lopen tot ik de streek-gr kust weer kan oppikken. En we krijgen eerst een rondleiding door de villawijken van Knokke. Het ene kasteel naast het andere, allemaal zien ze er redelijk doods en zielloos uit, maar dat zal aan mij liggen denk ik. Ik zou me hier alleszins niet op mijn gemak voelen. Gelukkig mogen we al vrij snel de natuur in: we lopen op een mooi weggetje... door een golfterrein. Tsja, we zijn echt in Knokke nu.
Gelukkig gaan we al gauw gaan echt de natuur in: we mogen de Blinckaartduinen gaan verkennen. Dit was vroeger een hoge duin die het zonlicht weerkaatste en vanop zee dus leek te blinken. Nu staat hij vol bomen en is het een bos. Maar het is hier echt heel mooi, we kronkelen door dit domein om elk hoekje te gaan verkennen. En als we dat bos achter ons laten is het werkelijk maar een boogscheut tot we aan het hoofdmenu mogen beginnen. We lopen het Zwin in.
Het Zwin is niet voor niks wereldberoemd. Vroeger konden grote schepen langs hier het land in varen tot in Brugge. Ondertussen is deze zee-arm helemaal verzand en is het nog maar een kleine geul waar je bij laag water zelfs over kan wandelen. Wat er van de ooit fiere zeehaven overblijft is nu dus een prachtig natuurgebied. En dat is uiteraard ook wel wat waard. Wij mogen van dit gebied genieten en na het laatste stukje van België over het strand te lopen komen we bij het standbeeld van een springend konijn. Dan weet je dat België er op zit en dat je Nederland al kan zien liggen. Bij het bezoekerscentrum van het Zwin (waar je kan parkeren voor 5 euro per dag) is het over en uit met de streek-gr Kust. Daar sta ja dan, in het hol van Pluto, zonder bushalte of ander openbaar vervoer in zicht.
Gelukkig kan je probleemloos de "internationale dijk" volgen tot in Cadzand. Na een dikke 3 kilometer komt het Nederlandse kustpad plots opduiken van rechts. Het kustpad begint officieel in Sluis, waarschijnlijk omdat vroeger enkel de GR5A die richting uitging. Vandaag is het veel interessanter om de Belgische SGR Kust tot het eind te lopen en dan even verderop over te stappen op het kustpad. Op die manier mis je bijvoorbeeld de passage door het Zwin niet. Misschien kan er hier een of andere officiële verbindingsweg bewegwijzerd worden?
In Cadzand lopen we echt Nederland binnen. Hier zijn we op het meest westelijke puntje van Nederland en begint het kustpad eigenlijk echt. Van hier is het nog zo'n 700 kilometer tot je helemaal in het noorden van Nederland aan de Duitse grens staat. We pikken de wandeling op en wat meteen opvalt is dat je vooral door de duinen loopt. In België ga je van dorp naar dorp, met daartussen in het beste geval een paar honderd meter ongerepte duinen. Hier ga je door de duinen en kom je heel af en toe een dorpje tegen dat iets verder van de kust ligt. Een dijk met daarop grote appartementsblokken, dat zie je hier niet zo snel.
Wat je wel tegenkomt zijn strandpaviljoenen. Die zijn meestal op het strand gebouwd, midden in de duinen en je kan hier lekker eten en drinken. In de zomer is het hier zeker heel druk als ik mag afgaan op de afmetingen van de parkingen die ik onderweg zie. Zeker de fietsparkingen zijn indrukwekkend, maar vandaag staat er af en toe een fiets. Het is dan ook begin februari en het is nog koud. Een dagje naar zee is dus nog niet zo populair.
We lopen door mooie natuurgebieden, door duinen en af en toe over een fietspad door de duinen. We moeten zelfs op acrobatische wijze een smalle brug oversteken en daarbij lukt het uiteraard niet om mijn voeten droog te houden. De laatste 10 kilometer loop ik dan maar met natte voeten, veel last heb ik daar nu ook weer niet van. Langs een mooi natuurgebied met ontelbare vogelkijkhutten kom ik dan weer bij de zee uit voor de laatste paar kilometer van de dag.
Over vlot te wandelen paden kom ik in Breskens waar ik bij de ingang van de ferryhaven de bus neem naar het station van Brugge. Na een toeristische rondrit van anderhalf uur kan ik dan eindelijk de trein naar huis nemen. Het was een mooie tocht, en het gat in mijn wandeling is opgevuld. Wat wil een mens nog meer?
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/CeVEUKKDeZ69Jh6q7.
Kustpad Etappe 2: Vlissingen - Westkapelle »
Gelukkig gaan we al gauw gaan echt de natuur in: we mogen de Blinckaartduinen gaan verkennen. Dit was vroeger een hoge duin die het zonlicht weerkaatste en vanop zee dus leek te blinken. Nu staat hij vol bomen en is het een bos. Maar het is hier echt heel mooi, we kronkelen door dit domein om elk hoekje te gaan verkennen. En als we dat bos achter ons laten is het werkelijk maar een boogscheut tot we aan het hoofdmenu mogen beginnen. We lopen het Zwin in.
Wat je wel tegenkomt zijn strandpaviljoenen. Die zijn meestal op het strand gebouwd, midden in de duinen en je kan hier lekker eten en drinken. In de zomer is het hier zeker heel druk als ik mag afgaan op de afmetingen van de parkingen die ik onderweg zie. Zeker de fietsparkingen zijn indrukwekkend, maar vandaag staat er af en toe een fiets. Het is dan ook begin februari en het is nog koud. Een dagje naar zee is dus nog niet zo populair.
Over vlot te wandelen paden kom ik in Breskens waar ik bij de ingang van de ferryhaven de bus neem naar het station van Brugge. Na een toeristische rondrit van anderhalf uur kan ik dan eindelijk de trein naar huis nemen. Het was een mooie tocht, en het gat in mijn wandeling is opgevuld. Wat wil een mens nog meer?
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/CeVEUKKDeZ69Jh6q7.
Related posts
Streek GR Kust Etappe 1: Knokke - Wenduine »Kustpad Etappe 2: Vlissingen - Westkapelle »
