Nadat ik gisteren tot in Abreschviller gewandeld was kan vandaag het echte werk beginnen. Al enkele etappes staan er wegwijzers naar het hoogtepunt van de tocht: de Col du Donon. Bij de kenners van de tv-reeks over de GR5 beter bekend als die berg waar een koppel terroristen de hoofdpersonages overvallen en proberen te vermoorden. Ik hoop op een iets rustigere tocht en dat moet wel lukken, want in tegenstelling tot de acteurs loop ik deze tocht niet in het gezelschap van een ex-Syriëstrijder die achtervolgd wordt door een bende gekken...
Vandaag is het meteen een stevige tocht. Ik wandel dik 30 kilometer en moet daar iets meer dan 1000 hoogtemeters overbruggen. Vooral het eerste stuk van de wandeling, met de klim naar de top van de iconische Donon wordt heel zwaar. Daarna volgt een lange afdaling, met daarin toch nog enkele venijnige klimmetjes.
Van deze beklimming had ik op voorhand redelijk wat schrik. De eerste keer op de tocht boven de 1000 meter en een eindeloze klim. Zou ik dat wel aankunnen? Maar uiteraard valt dat best mee. Ik leer de Vogezen kennen en ze bevallen met echt. Hoogteverschillen zijn zeer geleidelijk, en zo is het klimmen dus ook eindeloos, maar steeds even steil. Dat betekent dat je gewoon een tempo moet zoeken dat je kan volhouden en dan gaat het vanzelf.
Echt buiten adem geraak ik dan ook niet op deze wandeling. Het is soms zwaar, maar dan ga je gewoon wat trager. Onderweg is er altijd wel iets te zien: we gaan van een mooi uitzicht naar een mooi rustplekje naar een volgende mooi plekje. De afwisseling is eindeloos. Maar het is vooral de rust die me bevalt. Niemand kom je hier tegen, en je wandelt gewoon de hele tijd door het bos. En als je dan al eens een straat moet passeren, dan is dat zo'n weggetje waar 2 keer per week een tractor doorrrijdt.
Bijna bij de Donon gebeurt er dan iets vreemds. We lopen een ander departement in en plots is de routeaanduiding een rood vierkantje en niet langer de vertrouwde rood-witte streepjes. In dit departement gaan ze voor de Duitse manier van route aanduidingen. En dat doen ze wel met meer dingen: ook de treinen rijden hier bijvoorbeeld rechts zoals in Duitsland, terwijl ze in de rest van Frankrijk links rijden zoals in België. Het lijkt er op dat door de eeuwen deze gebieden regelmatig van eigenaar gewisseld zijn en dat men nu uiteindelijk niet meer weet of ze nu in Frankrijk of in Duitsland thuishoren.
Als ik aan de "Abri entre les deux Donons" aangekomen ben begint het te regenen. Het is nog een goeie 100 meter klimmen tot de top, maar ik schuil eerst maar even tot de meeste regen achter de rug is.
Boven op de top heb je normaal gezien prachtige vergezichten over de omgeving. Maar door de regen is dat vandaag niet echt het geval. Het is mooi, maar vooral koud en nat. Even schuil ik in de fake griekse tempel die daar op de top staat, maar dan begin ik toch maar snel aan de afdaling.
Door de regen zijn de rotsen extreem glad geworden dus is het afdalen zo mogelijk nog vermoeiender dan het klimmen. Het is echt uitkijken, want als er even geen rotsen zijn dan liggen er gegarandeerd een paar spekgladde boomwortels op het pad.
Gelukkig geraak ik veilig beneden en de rest van de wandeling is eigenlijk vrij vlot te verteren. In Schirmeck aangekomen zoek ik eten en drinken in de grote Intermarche en slaap ik in een mooi Airbnb appartement. Morgen staat er weer een lastige etappe op het programma, dus is het vooral rusten geblazen. Ik improviseer een paar ijsblokken en kan mijn pijnlijke knie goed afkoelen. Dat helpt hopelijk want na deze lastige tocht lijkt ze wat gezwollen en pijnlijk te zijn.
Foto's vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/SsNZ1FRComMasM1Q8.
Related posts
GR5 Etappe FL9: Hertzing - Abreschviller »
GR5 Etappe TMV1: Schirmeck - Le Hohwald »
GR5 Lotharingen »
