Als we Luxemburg eenmaal achter ons gelaten hebben dan kom je in een stukje van Frankrijk waar iedereen gewoon doorvlamt op weg naar het zuiden. En dat is zeker ten onrechte. Dit stuk is zoveel meer dan een verbindingsstuk tussen het mooie Luxemburg en de Vogezen. Dit is echt mooi en helemaal niet ver van huis. Een dikke 300 kilometer mogen we hier doorbrengen.
Door het platteland naar Metz
De eerste 60 kilometer van de tocht loopt door mooie bossen en langs mooie rustige veldwegen. Hier is de tijd blijven stilstaan, kom je niemand tegen, en vind je ook moeilijker plekken om te overnachten. Maar als je dan eens iemand tegenkomt dan zijn de mensen echt vriendelijk. Als je niet met de tent wil trekken dan is er een hotel in Kédange-sur-Canner, en er is ook een trein die je vanuit Metz weer terug brengt naar Apach, wat in vogelvlucht een paar honderd meter van de Luxemburgse en Duitse grens ligt. Eventueel kan je ergens halfweg tussen Schengen en Metz parkeren en zo de tocht opsplitsen. Ik deed dit stuk in 2 dagen, en parkeerde in Aboncourt. Het worden dan wel 2 lange dagen, maar voor een geoefend wandelaar is dat niet onoverkomelijk.
Metz is echt een ontdekking en is een prachtige stad gelegen op de samenvloeiing van de Moezel en de Seille. En beide riviertjes komen we later op onze tocht zeker nog tegen.
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
Zwitsers Lotharingen naar Liverdun
Voorbij Metz komen we in een stukje prachtige natuur die men hier "la Suisse Lorraine" noemt, oftewel "het Zwitserse Lotharingen". En je merkt meteen waarom: de natuur wordt woester, je moet meer klimmen en je gaat door eindeloze bossen lopen. Onderweg kom je ook langs kleine dorpjes en Romeinse overblijfselen. Ook dit stuk is zeker niet het gemakkelijkste om overnachtingsplekken te vinden. Ik deed het stuk tot Liverdun in 3 heel lange dagen. Eventueel kan je in Metz of Nancy overnachten en met de trein proberen het parcours wat op te splitsen.
Liverdun is een prachtig toeristisch dorpje met een fantastisch uitzicht op de Moezel, die diep in de vallei stroomt. Je bent nu vlakbij die andere grote stad hier in de buurt: Nancy.
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
Langs de Seille naar Dieuze
Ter hoogte van Liverdun maakt de route een abrupte bocht naar het oosten. De volgende 100 kilometer volgen we de vallei van de Seille langs dorpjes als Vic-sur-Seille en Brin-sur-Seille. Een van de hoogtepunten op dit stuk van de tocht is het prachtige Amance. In de TV reeks over de GR5 wordt hier een boodschap gevonden op een kruis. Dat kruis bestaat in het echt niet, maar het uitzicht vanop deze plek is adembenemend.
{getCard} $type={post}
Voorbij Brin-sur-Seille (ook een mooi dorpje met een fantastische B&B) duiken de Vogezen stilaan op aan de horizon. Helemaal in de verte zie je de Donon boven het landschap uittorenen. We lopen hier door stukken landbouwgebied afgewisseld met mooie bossen. Hoogteverschillen zijn iets minder op dit stuk, zodat het eigenlijk bijzonder vlot loopt. Eenmaal Dieuze gepasseerd kom je in een iets vlakker stuk van de route. Langs heel mooie waterplassen vol vogels en langs de oever van het kanaal van de Marne naar de Rijn loop je tot in Hertzing. Daar beginnen we de laatste rechte lijn richting Vogezen. Eventueel kan je hier een bus nemen naar Sarrebourg, waar je gemakkelijk een trein terug richting Nancy kan nemen.
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
De Vogezen komen er aan
De route draait weer pal richting zuiden en dus recht naar de Vogezen. Het wordt heuvelachtiger en de bergen komen steeds dichterbij. Abreschviller is een mooi dorpje met hotels, airbnb, een bakker die belegde broodjes verkoopt, een kleine supermarkt en een snackbar. Meer heeft een wandelaar niet nodig.
{getCard} $type={post}
En dan begint het echt. Na Abreschviller is het een paar kilometer klimmen langs plekjes als "lieu dit Belle Roche" en voel je dat je echt in de bergen bent. Vandaag is een tocht die je met meer dan 1000 hoogtemeters tot over de col du Donon zal voeren. Het is een zware wandeling maar perfect te doen. De beklimmingen zijn lang maar geleidelijk en dat maakt dat je eigenlijk boven op de berg staat voor je het goed en wel weet. Ik loop de etappe tot in Schirmeck waar ook een spoorwegstation is met regelmatig treinen die je weer naar huis kunnen brengen.
Net voor je de top van de Donon bereikt veranderen de route aanduidingen van het bekende rood-wit naar een rood rechthoekje op een wit bordje. Ook rood-wit dus, maar anders. Hier loop je dan op de "Traversée des Vosges", onderdeel van de GR5 maar ook een wereldberoemd wandelpad op zichzelf.
{getCard} $type={post}
GR5 Vogezen: Schirmeck - Belfort »
Door het platteland naar Metz
De eerste 60 kilometer van de tocht loopt door mooie bossen en langs mooie rustige veldwegen. Hier is de tijd blijven stilstaan, kom je niemand tegen, en vind je ook moeilijker plekken om te overnachten. Maar als je dan eens iemand tegenkomt dan zijn de mensen echt vriendelijk. Als je niet met de tent wil trekken dan is er een hotel in Kédange-sur-Canner, en er is ook een trein die je vanuit Metz weer terug brengt naar Apach, wat in vogelvlucht een paar honderd meter van de Luxemburgse en Duitse grens ligt. Eventueel kan je ergens halfweg tussen Schengen en Metz parkeren en zo de tocht opsplitsen. Ik deed dit stuk in 2 dagen, en parkeerde in Aboncourt. Het worden dan wel 2 lange dagen, maar voor een geoefend wandelaar is dat niet onoverkomelijk.
Metz is echt een ontdekking en is een prachtige stad gelegen op de samenvloeiing van de Moezel en de Seille. En beide riviertjes komen we later op onze tocht zeker nog tegen.
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
Zwitsers Lotharingen naar Liverdun
Voorbij Metz komen we in een stukje prachtige natuur die men hier "la Suisse Lorraine" noemt, oftewel "het Zwitserse Lotharingen". En je merkt meteen waarom: de natuur wordt woester, je moet meer klimmen en je gaat door eindeloze bossen lopen. Onderweg kom je ook langs kleine dorpjes en Romeinse overblijfselen. Ook dit stuk is zeker niet het gemakkelijkste om overnachtingsplekken te vinden. Ik deed het stuk tot Liverdun in 3 heel lange dagen. Eventueel kan je in Metz of Nancy overnachten en met de trein proberen het parcours wat op te splitsen.
Liverdun is een prachtig toeristisch dorpje met een fantastisch uitzicht op de Moezel, die diep in de vallei stroomt. Je bent nu vlakbij die andere grote stad hier in de buurt: Nancy.
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
Langs de Seille naar Dieuze
Ter hoogte van Liverdun maakt de route een abrupte bocht naar het oosten. De volgende 100 kilometer volgen we de vallei van de Seille langs dorpjes als Vic-sur-Seille en Brin-sur-Seille. Een van de hoogtepunten op dit stuk van de tocht is het prachtige Amance. In de TV reeks over de GR5 wordt hier een boodschap gevonden op een kruis. Dat kruis bestaat in het echt niet, maar het uitzicht vanop deze plek is adembenemend.
Voorbij Brin-sur-Seille (ook een mooi dorpje met een fantastische B&B) duiken de Vogezen stilaan op aan de horizon. Helemaal in de verte zie je de Donon boven het landschap uittorenen. We lopen hier door stukken landbouwgebied afgewisseld met mooie bossen. Hoogteverschillen zijn iets minder op dit stuk, zodat het eigenlijk bijzonder vlot loopt. Eenmaal Dieuze gepasseerd kom je in een iets vlakker stuk van de route. Langs heel mooie waterplassen vol vogels en langs de oever van het kanaal van de Marne naar de Rijn loop je tot in Hertzing. Daar beginnen we de laatste rechte lijn richting Vogezen. Eventueel kan je hier een bus nemen naar Sarrebourg, waar je gemakkelijk een trein terug richting Nancy kan nemen.
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
De Vogezen komen er aan
De route draait weer pal richting zuiden en dus recht naar de Vogezen. Het wordt heuvelachtiger en de bergen komen steeds dichterbij. Abreschviller is een mooi dorpje met hotels, airbnb, een bakker die belegde broodjes verkoopt, een kleine supermarkt en een snackbar. Meer heeft een wandelaar niet nodig.
{getCard} $type={post}
En dan begint het echt. Na Abreschviller is het een paar kilometer klimmen langs plekjes als "lieu dit Belle Roche" en voel je dat je echt in de bergen bent. Vandaag is een tocht die je met meer dan 1000 hoogtemeters tot over de col du Donon zal voeren. Het is een zware wandeling maar perfect te doen. De beklimmingen zijn lang maar geleidelijk en dat maakt dat je eigenlijk boven op de berg staat voor je het goed en wel weet. Ik loop de etappe tot in Schirmeck waar ook een spoorwegstation is met regelmatig treinen die je weer naar huis kunnen brengen.
Net voor je de top van de Donon bereikt veranderen de route aanduidingen van het bekende rood-wit naar een rood rechthoekje op een wit bordje. Ook rood-wit dus, maar anders. Hier loop je dan op de "Traversée des Vosges", onderdeel van de GR5 maar ook een wereldberoemd wandelpad op zichzelf.
{getCard} $type={post}
Related posts
GR5 Luxemburg: Ouren - Schengen »GR5 Vogezen: Schirmeck - Belfort »
