Het is al heel lang geleden, maar ik ga nog eens een wandelingetje maken op het kustpad. Ik wandel van Gravelines waar de grootste kerncentrale van Frankrijk staat, tot in Calais, waar de transmigranten wanhopig op zoek zijn naar een plekje in een passerende vrachtwagen. Maar tussen die 2 dingen kom je langs een prachtig stukje kustlijn, dus daar ga ik van genieten vandaag. Ik parkeer in Gravelines op parking "Islandais" en wandel naar het treinstation van Calais Ville. Dan neem ik een van de vele treinen terug tot bij mijn auto. Dat is goed voor zo'n 30 kilometer door de duinen, dus het zal een vermoeiende dag worden.
Islandais (in de Rue des Islandais uiteraard) is een mooie gratis parking vlakbij Gravelines en is zowat het centrale busstation van de omgeving. Hier kan je probleemloos een bus nemen naar het station van Duinkerke, of naar Calais om zo vlot de eerste Franse etappes van deze route te kunnen afwerken. Bussen in deze omgeving zijn volledig gratis, dus wordt het vrij gemakkelijk om je uitstapje te plannen. Het is met andere woorden een absolute aanrader om hier te parkeren, zeker omdat het ook op een boogscheut van het station van Gravelines ligt.
De wandeling begint met een stukje langs de oevers van de "Aa". Behalve in kruiswoordraadsels was ik dit riviertje nog niet tegengekomen, maar het blijkt dus echt te bestaan. Over het jaagpad wandel ik terwijl ik rustig wakker word tot de zee in zicht komt. Aan de monding van de Aa vinden we Grand-Fort-Philippe, een heel mooi vissersdorpje. Je kan hier verse vis kopen recht van het schip en verder heeft het een typisch Franse sfeer, heel anders dan de toeristische drukte aan de Vlaamse kust. Vreemd dat enkele kilometers verderop de toeristen mekaar verdringen en dat er hier rust en ruimte te over is.
Al snel gaat de wandeling richting "Réserve Naturelle Nationale du Platier d'Oye". Een nationaal natuurgebied dus, en dat betekent toch wel iets in Frankrijk. Kilometers loop ik langs de kust door de duinen, met hier en daar waterplassen vol vogels. Vreemd genoeg zie ik eigenlijk de zee bijna nooit. Even doemt in de verte een veerboot op die op weg is naar de haven van Duinkerke, maar verder zie ik alleen maar duinen.
Het is hier wel echt mooi. Heel brede stranden, en bijna geen mensen zie je hier. En regelmatig kom je vervallen bunkers en vogelkijkhutten tegen. Best een aangenaam stuk van de wandeling dus. Na een tijd komen we echter dichter bij Calais en dat zie je. Overal staan hele hoge hekken met prikkeldraad rond de huizen, overal staan borden dat je er niet in mag. Hier is er duidelijk een probleem met de transmigranten die op de vrachtwagens willen springen.
Maar ook dit stuk heeft zijn charme. Ik loop langs metershoge hekken met prikkeldraad waar om de paar minuten een politiecombi passeert. Een vreemd gevoel, maar het heeft ook weer iets bijzonders.
Als ik in de haven van Calais aan kom loop ik plots op de Via Francigena. Dit mini-stukje tussen de haven en de stad van Calais had ik nog niet eerder gedaan, dus dat is met deze gelegenheid dan ook weer gewandeld.
In de stad Calais zelf is het best aangenaam. Veel terrasjes die vol zitten met mensen die genieten van het mooie weer. Maar als je weer eens een andere richting uit kijkt dan zie je toch telkens migranten die proberen te overleven. Het is een heel dubbel gevoel.
Ik wandel tot bij het station van Calais en neem de volgende trein weer terug naar Gravelines. Dit stukje van de wandeling was onverwacht mooi.
Het album met alle foto's van vandaag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/oGaUtNLEigQfomZG7.
Related posts
GR 120 Etappe 2: Bergues - Gravelines »
GR 120 Etappe 2: Wissant - Boulogne-sur-Mer »
