GR120 Etappe 2: Bergues - Gravelines

In de buurt van Duinkerke maakt de GR120 een grote bocht landinwaarts. De route moet op een of andere manier de haven van Duinkerke en ook de kerncentrale van Gravelines ontwijken. Deze etappe is dan ook geen typische kust-etappe. Ik voel me meer in West Vlaanderen, wandelend door eindeloos en monotoon landbouwgebied. Ik voelde me een paar jaar jonger, wandelend in West Vlaanderen op de GR128, terwijl ik me afvraag of dit nu echt die prachtige tocht was waar ik zo veel over las.

En het eerlijke antwoord? Nee, de eerste 25 kilometers van vandaag zijn absoluut niet de moeite. Het stuk van Bergues tot in Bourbourg kan je vlot schrappen, of als je echt purist bent en de hele route wil zien: met de fiets doen. Ok, het is hier moeilijk om een interessante route te vinden, maar er gebeurt werkelijk niks in dit stuk. Komt daar nog bij dat het 100% verhard is wat na zo'n afstand wel begint te wegen.


Het tweede stukje wandeling, van Bourbourg tot in Gravelines is wel mooi. Daar word je al eens over een stukje onverhard gestuurd en voel je als het ware de zee dichterbij komen. Om dan uiteindelijk als kers op de taart de vestingen van Gravelines te gaan verkennen. Daar wordt een mens wel blij van.

Maar goed, terug naar de start. Ik parkeer me om 7u39 op parking Islandais vlakbij Gravelines, en spring om 7u41 op de gratis bus die me tot bij het station van Duinkerke brengt. Daar loop ik naar het station en blijkt er een trein klaar te staan om me naar Bergues te voeren. Twee minuten nadat mijn bus aankwam zat ik op de trein en nog eens vijf minuten later ben ik aan het wandelen.

De treinrit van 5 minuten was net voldoende om mijn schoenen deftig aan te doen en mijn voeten van de nodige anti-blaren tape te voorzien. Dan snel zonnecreme aanbrengen en ik ben er helemaal klaar voor. Het is vandaag namelijk de eerste dag van een hittegolf, maar de weergoden hadden beloofd dat het aan zee wel mee zou vallen.

En dan kon ik dus rond 8u35 beginnen aan mijn tocht. Het is zo vroeg 's morgens nog vrij fris en ik zet er stevig de pas in. Na een paar kilometer loop ik langs een kanaal waar ik ooit een hele reeks geocaches vond. Bekend terrein dus, maar toen was ik met de fiets. En dat was misschien een beter idee, want 4 kilometer kaarsrecht langs een kanaal met geen meter schaduw, dat hakt er in.

Meestal neem ik heel veel foto's, maar vandaag dus niet. Je kan 1 of 2 keer het kanaal fotograferen, maar dan heb je het ook wel gehad.

Na een kilometer of 4 mag ik het kanaal vaarwel zeggen en gewoon tussen de velden gaan wandelen. En hier is ook niks te zien. Het is hier wel rustig, maar om een of andere reden kan het niet boeien.

En zo gaat de wandeling verder: 4 kilometer verhard rechtdoor, dan afslaan en weer een paar kilometer, weer een bocht, en jawel, weer een kilometer of 5 rechtdoor tussen de velden. Ik weer niet juist wat het is, want ik heb al dikwijls op de Franse boerenbuiten gelopen en dat beviel me telkens wel. Is het omdat het dan onverharde wegen waren? Is het door het totaal gebrek aan hoogteverschil? Of is het toch de warmte die me parten speelt?

Na dik 25 kilometer kom ik aan in Bourbourg. Dit is het eerste deftige stadje op mijn tocht vandaag en hier vind ik een frituur waar ik koude cola vind. De fritten zien er niet echt eetbaar uit, maar de cola is lekker koud en zorgt voor dringend noodzakelijke suikers.

Na een mooie kronkel door het hele stadje moet even gewandeld worden tot de snelweg overgestoken kan worden. Tussen snelweg en spoorweg duikt een "voie verte" op, een fietspad tussen de natuur. Het is nog steeds verhard maar voor het eerst vandaag wordt de omgeving een beetje interessant. Ja, de snelweg is vlakbij, maar het is toch beter dan al wat hier voor kwam.

Een paar kilometer mag ik het kronkelende fietspad volgen met aan beide kanten mooie wilde natuur. Zelfs een vogelkijkwand is voorzien, met dank aan financiering van Europa.

Het is nog een klein stukje en dan mag ik voor het eerst off-road gaan vandaag. Ondertussen staan er 31 kilometers op de teller en jawel, eindelijk wordt een zandweg opgezocht. Hij loopt naast de spoorweg, maar zelfs dat kan de pret niet bederven. Ik herleef helemaal en mijn voeten schreeuwen van geluk.

Even verderop gaat de weg over in een "geboortebos". Vreemd is het hier, naast elke boom staat een naam, maar veel van de bomen hebben afgezien tijdens de warme zomers van de afgelopen jaren. Een boel bomen zijn dus dood, afgezaagd, of niet meer aanwezig. De bordjes met de naam staan er nog wel en dat geeft een beetje een luguber effect. Sterven die mensen als hun boom omgezaagd wordt? Ik weet hier niet, maar het klinkt als een scenario voor een goeie horrorfilm.

De laatste 4 kilometer voor vandaag zijn prachtig. De hele vestingen van Gravelines worden verkend en dat is gewoon top. Dit is een pracht-stadje, wat in tegenstelling tot de rest van Noord Frankrijk vrij rijk lijkt te zijn. Misschien door de grote kerncentrale en de werkgelegenheid die dat met zich meebrengt? Het is alleszins opvallend mooi en alles lijkt goed onderhouden hier.

Tot slot wordt me nog een mooi blik gegund op de monding van de Aa, die vanuit Gravelines kaarsrecht richting zee loopt. Maar dat is voor de volgende etappe.

De foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/vNxrUgs7Mj4eZwgB9.

Related posts

GR 120 Etappe 1: Leffrinckoucke - Bergues »
GR 120 Etappe 3: Gravelines - Calais »