Het is paasmaandag dus moet er niet gewerkt worden vandaag. Er is dus tijd om een wandeling te gaan maken. Ik loop vandaag eerst een stuk over de GR-12 in Frankrijk tot waar die de GR-122 tegenkomt. Daar stap ik over op die GR-122 zodat ik de laatste paar kilometers van die wandeling ook kan doen vandaag.
Op deze manier wordt de tocht van vandaag bijna een rondwandeling. Om het rondje compleet te maken neem ik de fiets voor een kort en bijna vlak ritje (hoewel er af en toe wel een stevig knikje te verteren valt) van een kilometer of 9.
De volgende etappe over de GR-12 geraak ik normaal gesproken tot aan het treinstation van Amifontaine, waarna ik voor de rest van de route tot in Parijs op de trein kan rekenen. Een tweedaagse, een driedaagse en een vierdaagse tocht scheidt me dan nog van de Notre Dame 🔥.
Ik ben vroeg opgestaan en na een rustig ritje parkeer ik me aan de kerk van Chaumont-Porcien waarna ik fiets tot bij de start van mijn wandeling in La Neuville lès Wasigny. Daar kan de wandeling beginnen. Eerst gaat het over achterafweggetjes tot in Wasigny. Dat dorp ligt op een heuvel dus is het even heel steil klimmen. Ach, dat is een goeie oefening voor mijn wandelingen in de Vogezen later dit jaar.
Na een stukje over de asfaltweg gelopen te hebben duiken we dan voor een lange tijd de veldwegen in. Onverharde wegen, af en toe met lang gras overwoekerd vormen het menu voor de volgende 10 kilometer.
Even wordt een dorpje "Hauteville" gepasseerd en dan mag er alweer geklommen worden. Boven op de heuvel blijken we plots in een gigantisch windmolenpark terecht gekomen te zijn. Best mooi, die rondwiekende dingen die daar maar staan rond te wieken. Bizar dat zo'n molen zo veel elektriciteit opwekt.
In het midden van dit windmolenpark is het tijd voor het eerste afscheid van vandaag. Dit is het officiële eindpunt van de GR-122 die ik sinds Hulst aan het wandelen was. Van Hulst, dwars door de Vlaamse Ardennen tot in Doornik, en dan nog een dikke 200 kilometer verder tot op dit punt ben ik gewandeld. De volgende 10 kilometer loop ik zowel op de GR-12 als op de GR-122, tot de GR-12 linksaf draait richting Parijs.
Maar op dit punt verlaat ook de GR-654 ons. Dit is zowat de hoofdroute van het noorden richting Compostella. Hier, midden in dat windmolenpark, draait de route linksaf richting Reims, om dan daar Vézelay te gaan en uiteindelijk binnen dik 1600 kilometer uit te komen aan de Spaanse grens. Door de GR-12 of de GR-122 tot op dit punt te volgen kan je beide routes eigenlijk als aanvliegroute richting Compostella gebruiken.
Maar vandaag loop ik niet naar Compostella, dus laat ik de GR-654 maar vertrekken. Ik loop verder op de GR-12 en na een paar heel mooie kilometers over vlot lopende paden door de velden moet ik die GR-12 ook laten gaan vandaag. Ik sla rechtsaf en loop als slot van mijn wandeling de laatste paar kilometers van de GR-122 in omgekeerde richting. En deze kilometers zijn heel mooi. Eerst wordt er een lang stuk over de bergkam gewandeld waardoor je een heel mooi uitzicht hebt op de omgeving. Daarna volgen nog glooiende kilometers door de velden, om dan uiteindelijk nog te eindigen met een kapelletje van een of andere heilige dat ze helemaal bovenop een steile heuvel gezet hebben.
Ik vind probleemloos mijn auto terug en deze combinatie-wandeling over de GR-12 en de GR-122 zit er alweer op. Het was heel mooi, maar ook best wel vermoeiend. Niet zo zeer de hoogtemeters of de afstand, maar vooral het wandelen over graswegen met lang gras lijkt slopend te zijn.
Alle foto's van vandaag kan je hier bekijken:
https://photos.app.goo.gl/7Njvbigwgag3BvC9A.
