Tijdens mijn tocht over de GR122 had ik al een klein stukje van de GR12 route gelopen om zo bijna een rondwandeling te kunnen maken door de GR122 en de GR12 te combineren. Vandaag pik ik de tocht terug op aan het kruispunt tussen de GR12 en de GR122. Die GR122 vertrekt hier richting Bergen om te eindigen in Hulst. Maar wij gaan nu verder op de GR12 richting Parijs.
Tot een paar jaar geleden ging de route van hier in rechte lijn naar het station van Amifontaine en liep het pad over stille wegen door de velden. Vorig jaar werd daar veranding in gebracht: we lopen nu naar Château-Porcien om daar het Canal des Ardennes op te pikken en een vijftiental kilometer over het jaagpad te gaan lopen. Dat is ook mooi, en zo wordt die nieuwe voie-verte die daar aangelegd werd ook nog eens gebruikt.
Op deze splitsing staan we langs een smal weggetje in een groot windmolenpark ergens in de buurt van het dorpje Son. Hier parkeer ik mijn auto vandaag, en ik fiets een stukje tot in Château Porcien. Dat is vooral bergaf fietsen over smalle veldweggetjes. Daarna is het maar een kilometer of 10 terugwandelen naar mijn auto. Dit is dus wel een heel korte etappe, maar op deze manier kan ik etappe 6 bij het treinstation van Guignicourt laten eindigen. En dan zou een tweedaagse me tot ergens in de buurt van Soissons moeten kunnen brengen... Maar dat is voorlopig nog toekomstmuziek, we zullen eerst deze etappe maar eens wandelen.
De fietstocht naar de start van mijn route valt eigenlijk wel mee. Uiteraard met er ook stevig geklommen worden, maar dan loop ik maar een paar honderd meter met de fiets aan de hand. Het laatste stuk van de tocht gaat langs het Canal des Ardennes, en dat is pannekoekeplat fietsen over een nagelnieuwe "Voie Verte". Voor de volgende etappe kan ik van diezelfde fiets-snelweg gebruik maken, want hij loopt helemaal tot in Neufchâtel-sur-Aisne.
Ik parkeer me ter hoogte van Ferme de Pargny, waar de route ter hoogte van een sluis de andere kant van het kanaal gaat opzoeken. Hier laat ik mijn fiets achter en ik wandel terug tot bij mijn auto. Het eerste stuk had ik uiteraard al gezien met de fiets, maar als je dan in de andere richting wandelt dan zie je toch telkens nog nieuwe dingen. De bomen vol met maretak, de overstroomde velden links en rechts, het is hier echt mooi. Ook het licht is prachtig, met donkere wolken waartussen de zon probeert te priemen.
Na een kilometer of 3 ben ik dan weer in Château-Porcien waar een heel mooi kerkje te zien is. Dit is een historisch stadje en het is terecht erg trots op zijn geschiedenis. Nog steeds dragen de prinsen van Monaco ook de titel van "Prince de Château-Porcien". Of Albert van Monaco hier dikwijls op bezoek komt weet ik niet, maar het is wel een interessant weetje.
Maar ik moet verder, het wordt al laat en ik moet nog bij mijn auto geraken. Het stadje ligt in de vallei, dus om uit die vallei te geraken mag er stevig geklommen worden. Eenmaal boven kom je in een andere wereld. Hier regeren grote velden met daar tussen een gigantische hoeveelheid windmolens. Er staan er hier wel 40 vlak bij mekaar en door de stevige wind draaien ze vandaag als een tierelier.
Op de heenweg had ik de asfaltweg genomen met de fiets, maar nu stuurt de GR12 ons uiteraard over onverharde wegen. Onverhard over glibberige wegen door de velden met windmolens overal rondom je. Het is hier bijzonder, maar ook wel mooi op zijn manier.
Zonder veel moeite bereik ik mijn auto en kan de terugweg beginnen. Of dat denk ik toch, want even was ik vergeten dat ik achterwielaandrijving heb. Ik probeer om te keren op het smalle weggetje en rijd me vast op het glibberige gras. Uiteindelijk geraak ik er uit door met een grote bocht bergaf te bollen door het gras. De opluchting toen er tenminste al 1 wiel op de verharde weg stond was echt wel groot. Ach, binnenkort rijden we met een electrische 4x4, dan gaan we dat soort problemen niet meer meemaken normaal gezien...
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/6do7t9ZK4Juo17fYA.
Tot een paar jaar geleden ging de route van hier in rechte lijn naar het station van Amifontaine en liep het pad over stille wegen door de velden. Vorig jaar werd daar veranding in gebracht: we lopen nu naar Château-Porcien om daar het Canal des Ardennes op te pikken en een vijftiental kilometer over het jaagpad te gaan lopen. Dat is ook mooi, en zo wordt die nieuwe voie-verte die daar aangelegd werd ook nog eens gebruikt.
Op deze splitsing staan we langs een smal weggetje in een groot windmolenpark ergens in de buurt van het dorpje Son. Hier parkeer ik mijn auto vandaag, en ik fiets een stukje tot in Château Porcien. Dat is vooral bergaf fietsen over smalle veldweggetjes. Daarna is het maar een kilometer of 10 terugwandelen naar mijn auto. Dit is dus wel een heel korte etappe, maar op deze manier kan ik etappe 6 bij het treinstation van Guignicourt laten eindigen. En dan zou een tweedaagse me tot ergens in de buurt van Soissons moeten kunnen brengen... Maar dat is voorlopig nog toekomstmuziek, we zullen eerst deze etappe maar eens wandelen.
Maar ik moet verder, het wordt al laat en ik moet nog bij mijn auto geraken. Het stadje ligt in de vallei, dus om uit die vallei te geraken mag er stevig geklommen worden. Eenmaal boven kom je in een andere wereld. Hier regeren grote velden met daar tussen een gigantische hoeveelheid windmolens. Er staan er hier wel 40 vlak bij mekaar en door de stevige wind draaien ze vandaag als een tierelier.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/6do7t9ZK4Juo17fYA.
