Het is gebeurd. Na bijna 3 jaar zit mijn wandeling over de GR129 er op. Vandaag wandel ik het laatste stukje van Meix devant Virton tot in Virton. In vogelvlucht is dat een dikke 5 kilometer maar om een of andere reden hebben de wandelgoden er hier een tocht van een dertigtal kilometer van gemaakt. Een gigantische lus tot net aan de Franse grens wordt gewandeld.
Ik parkeer me deze zaterdagmorgen in Meix devant Virton, waar ruim parkeerplek is op het dorpsplein, of eventueel even verderop aan het sportcentrum. Na een kilometer of 3 kan ik de wandeling dan weer oppikken. 's Avonds heb ik 1 bus, en wel die om 16u15. Die mag ik dus zeker niet missen vandaag. Vandaar dat ik vroeg opgestaan was en al rond 8 uur in de buurt van Virton rondspook.
Vorig keer moest ik stevig afdalen om in het dorp van Meix te geraken, dus dan weet je wat dat wil zeggen. De dag begint dus stevig en tegen dat ik de wandeling weer oppik staan en dik 100 hoogtemeters op de teller. Maar er is niks zo goed om een lange autorit uit je lijf te krijgen als stevig klimmen, dus dat viel eigenlijk best mee.
De tocht is prachtig en ik begin te begrijpen waarom ze deze lus aan de GR129 gehangen hebben. Het is hier rustig, mooi en vooral ongelofelijk stil. De vogels maken echt een gigantisch lawaai en een kettingzaag kilometers verderop verstoort de rust. Verder is er alleen maar stilte.
Vandaag is het een afwisseling van stevige beklimmingen en redelijk vlakke stukken. Het gaat vooral over onverharde wegen, maar af en toe gaan die op een random moment over in asfalt om dan even later weer zandweg te worden. Er lijkt geen logica in te zitten, maar dat hoeft misschien ook niet hier.
Na nog een stuk over een oude spoorweg en dan een heel steile beklimming kan het volgende stuk van de wandeling beginnen: een bos wandeling deze keer. Na de velden en mooie uitzichten van het eerste stuk van de wandeling kan je nu genieten van de donkere bossen. Een boswachter rijdt langs in zijn jeep terwijl ik even uitrust en vraagt vriendelijk of alles ok is. De gsm ontvangst is hier niet optimaal (lees: niet bestaande) in grote stukken van het bos, dus was het best wel vriendelijk om even te informeren of alles goed was.
Nadat het bos verlaten is dalen we weer af tot aan Virton. Dit dorpje, nee, deze stad, ligt aan de samenvloeiing van 2 riviertjes: de Vire en de Ton. Maar daar heeft de naam Virton blijkbaar niks mee te maken want een of andere intelligente geschiedkundige vond dat het waarschijnlijk afgeleid is van Vertunum, oftewel "goed verdedigde heuvel". Dat het dorp niet op een heuvel ligt, is bijzaak natuurlijk...
Het album met alle foto's van de wandeling van vandaag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/VKNVXGugkmXX4R15A.
Related posts
GR 129 Etappe 19: Florenville - Meix devant Virton »
GR 129 Etappe 21: Virton - Châtillon »
