Het is ondertussen 2 jaar geleden dat ik in een opwelling aan een gek avontuur begonnen ben. Ik vond het toen een goed idee om van Brugge naar Beernem te wandelen, dat leek een kort wandelingetje en was perfect om te doen op een mooie avond. Ik had er toen niet echt bij stilgestaan dat dit de start zou zijn van een heel avontuur dat me over bijna 600 kilometer tot in Arlon zou brengen.
De laatste etappes van deze tocht zijn een beetje moeilijker te organiseren met het openbaar vervoer en zijn ook gewoon verder van huis. Ik heb dus een paar dagen nodig waarbij ik niet echt op het uur moet letten maar gewoon alles op me af kan laten komen. En vandaag is zo'n dag: het is pinkstermaandag dus is het vakantie. Het weer is niet 100% maar ik waag het er toch maar op. Het ergste wat er kan gebeuren is dat ik nat word en dan is dat nog maar zo.
En zo sta ik dus 's morgens om 10 uur stipt te wachten op bus 19 van de TEC die me van "Chatillon Cercle Saint Pierre" tot in "Virton Arcades" zal brengen. Na een klein half uurtje kan ik dan aan de wandeling van 24 kilometer lang beginnen nadat een splinternieuwe bus me afgezet heeft in Virton. De bus ruikt nog nieuw en de chauffeur amuseert zich met de hybride aandrijving: hij test regelmatig eens uit hoe snel de bus uit de startblokken kan schieten. Ticketjes voor de bus kan je opnieuw bij de chauffeur kopen of op https://www.letec.be.
Het heeft de afgelopen dagen stevig geregend dus beslis ik om voor het eerst sinds lang nog eens op mijn Meindls te wandelen. Op trailrunners lopen bij dreigende regen en als je regelmatig door moddelpoelen moet baggeren is geen goed idee. Het loopt iets zwaarder, zeker bergop maar het was vandaag de veiligere keuze.
De wandeling begint met een stukje tussen de huizen om op die manier uit Virton te geraken. Maar eenmaal het dorp (excuseer, de stad) achter mij gelaten kom ik al snel in het bos. Gelukkig maar, want het begint stilletjes te regenen ondertussen. Gelukkig heb ik daar niet te veel last van zo onder de bomen. Maar als het even later echt serieus begint door te regenen helpt zelfs schuilen onder een boom niet meer. Ach ja, dan word ik maar nat. Zo erg is dat nu ook weer niet.
Na een half uurtje begint het op te klaren, natuurlijk net als ik midden in het bos een mooie kapel tegenkom waar ik zou kunnen schuilen. Die hadden ze beter een paar kilometer eerder gezet, dan was ik zo nat niet geworden.
Het laatste stuk van de wandeling gaat ook door het bos maar grote stukken hiervan gaan over oude spoorlijnen. Dat staat meestal garant voor geleidelijke beklimmingen zodat de oude stoomlocomotieven die hier vroeger reden zonder al te veel problemen boven zouden geraken. Voor de hedendaagse wandelaars is dat ook handig, want het tempo kan naar boven en deze stukken wandelen echt gemakkelijk.
Langs nog enkele mooie uitzichtspunten mag ik dan de laatste paar kilometer tot in Chatillon wandelen. Bij het kerkhof had ik mijn auto achtergelaten en die staat nog trouw op mij te wachten. Na even bekomen kan ik aan mijn rit naar huis beginnen. Hoewel het vandaag een feestdag is blijken er gigantisch veel mensen op de been te zijn want de Brusselse ring is naar oude gewoonte een hel.
Ik wandelde vandaag 24 kilometer op de GR129 waarvan 20 kilometer door het bos liep. Binnenkort kom ik weer terug om het gat van 16 kilometer tussen Chatillon en Messancy dicht te lopen. Wil je de foto's van vandaag zien dan kan je hier terecht: https://photos.app.goo.gl/xsrbjxL7HTEHLuei8.
Related posts
GR 129 Etappe 20: Meix devant Virton - Virton »GR 129 Etappe 22: Châtillon - Messancy »