Vandaag wordt er prachtig weer voorspeld, ik heb het helemaal gehad met het werk en beslis om op het laatste moment vakantie te nemen en een dag te gaan uitwaaien in de Ardennen. Ik wandel vandaag van Florenville waar ik mijn auto achterlaat tot in Meix-devant-Virton. Als ik dit stukje van de route gewandeld heb dan moet ik nog 1 etappe wandelen. Dat zal voor begin volgend jaar zijn, en dan is de route die ik ondertussen dik twee jaar geleden startte in Brugge helemaal klaar. Alweer een mijlpaal in de vaderlandse geschiedenis dus.
Ik parkeer me op de Place du Miroir in Florenville. Dit is het busknooppunt van Florenville en 's avonds zal ik de bus terug nemen vanuit "Meix devant Virton Place". Tijdens de week zijn er regelmatig bussen, vooral op de schooluren. In het weekend ligt de verbinding iets moeilijker maar op zaterdag is het nog steeds mogelijk.
De wandeling begint vandaag met een lange afdaling. Dat is prettig wakkerworden. Ik herinner me nog dat de laatste kilometers van de vorige etappe een hel waren omdat je helemaal naar Florenville, dat op een heuvel ligt, moet klimmen. Vandaag kan ik de vruchten dan plukken van die inspanning. Door mooie bossen, langs mooie weilanden en in een vooral heel rustige omgeving kan ik genieten van de kleine dingen die ik op mijn tocht tegenkom. Een mooi kabbelend riviertje, een hertje dat opgeschrikt wegspringt, een vogel die opschrikt. Het is genieten.
Een 9-tal kilometer kan ik zo verder wandelen zonder ook maar iemand tegen te komen en zonder ook maar een huis te zien. Prachtig is dat. Dan kom ik aan de abdij van Orval, en ik herinner me uit een lang verleden dat het hier heel druk kan zijn in de zomer. Vandaag is deze buurt ook uitgestorven en de grote parking is zo goed als leeg. Alleen een vrachtwagen gevuld met de goddelijke bieren van Orval rijdt hier rond. Verder is het hier stil en vredig.
Tot nu toe zijn we vooral richting Frankrijk gelopen (en zelfs een stukje door Frankrijk). Maar nu is het tijd om van richting te veranderen en weer richting noord te lopen. We volgen een heel smal asfaltweggetje waar zo goed als geen auto's langs komen. Het is hier rustig en mooi wandelen. Er moet af en toe geklommen worden maar dat blijft allemaal heel goed binnen de perken.
Na nog een mooi stuk door het bos komen we dan in de buurt van de spoorweg die we voor een stuk zullen volgen. Nu eens links, dan weer aan de rechterkant gaan we grosso modo dezelfe richting als deze spoorweg uit. Veel treinen rijden hier niet, behalve enkele goederentreinen die containers richting Frankrijk voeren.
Nadat we de spoorweg verlaten hebben gaat het nog door mooie bossen richting Meix devant Virton. Onderweg zijn de jagers volop hun jachthut in orde aan het maken voor het aankomende seizoen. Vriendelijke mensen trouwens, maar ik hou er niet zo van dat ze de hele Ardennen gijzelen de komende 3 maanden. Handiger zou zijn om de jacht bijvoorbeeld op zondag te verbieden. Dan kan je tenminste nog gaan wandelen of fietsen in de bossen. Maar dat zal wel niet zo snel gebeuren.
Na 31 kilometer ben ik aan het Croix St Jean de Paris. En daar neem ik afscheid van de route en zoek ik me een weg naar het dorp van Meix devant Virton. Enkele minuten later kan ik op een bus vol schoolkinderen genieten van franstalige rap die uit 5 verschillende luidsprekers galmt.
Het fotoalbum van de dag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/SjYhJx9yWoMzDiNX9.
Related posts
GR 129 Etappe 18: Bertrix - Florenville »
GR 129 Etappe 20: Meix devant Virton - Virton »
