Het is september ondertussen, de scholen zijn weer open, het wordt stilaan minder warm en binnen enkele weken komen de jagers weer van achter elke hoek kijken. Er resten dus eigenlijk nog maar enkele weken om rustig in Frankrijk of in Wallonië te gaan wandelen. Vanaf oktober zal ik meer richting Nederland moeten gaan tot die jacht-gekte weer voorbij is.
Op de GR122 was ik gestrand in La Neuville lès Dorengt, een mooi dorpje dat zowat op de grens ligt tussen de departementen van de "Nord" en de "Aisne". Nu dwarst de wandeling het departement Aisne om dan uiteindelijk binnen een wandeldag of 4 te eindigen in het departement van de Ardennen. Het einde van de wandeling komt dus stilaan in zicht, nadat ik vandaag een groot stuk wandel tot in Autreppes resten er nog een drietal wandeldagen. Het is vandaag een dikke 30 kilometer genieten op de Franse boerenbuiten. Dit stuk van Frankrijk is compleet onbekend terrein voor de meeste mensen omdat er hier helemaal geen snelwegen naartoe lopen en hier ook geen bekende dorpen of steden liggen. Maar om te wandelen is dit zowat het paradijs.
Ik parkeer vandaag in Autreppes ter hoogte van de "Pont d'Autreppes" over de Oise. Er is hier een of andere kajakclub gevestigd, maar ter hoogte van de brug kan ik de auto kwijt naast de weg. Hier neem ik de fiets terug tot in Dorengt waarna ik gewoon maar tot bij mijn auto moet wandelen. Het eerste stuk van de fietsroute gaat over een "Euro Vélo" route, een oude spoorweg die omgetoverd werd tot een mooie en groene fietsroute. Het is een uurtje fietsen tot in Dorengt en er moet in totaal ongeveer 150 meter geklommen worden, dat is best doenbaar dus, het is hier naar Franse normen redelijk vlak.
Ik voel me vandaag niet op mijn sterkst. Zijn het nog de naweeën van mijn tocht door de Alpen waar ik echt wel heel diep gegaan ben? Of is het omdat het vandaag alweer richting 30° gaat en er veel door de velden (en dus in de zon) gewandeld moet worden? Ik weet het niet, maar mijn benen voelen alsof er niks van kracht in zit vandaag. Er moet gelukkig niet al te veel geklommen worden, maar ik denk dat ik de komende dagen toch maar ga rusten en de wandelingen de volgende weken iets korter ga houden. En als dit blijft duren moet ik misschien eens langs de dokter passeren om te kijken wat er mis is.
De tocht is vandaag echt de moeite. We wandelen vooral over onverharde wegen door een doods landschap. Alle gras is verdord na de droge zomer, en maar heel af en toe moet er een klein dorpje gepasseerd worden. Voor de rest is het hier een landbouwstreek en doen de locale toeristische diensten verwoede maar vooral vruchteloze pogingen om toeristen naar hier te krijgen. Auto's met Nederlandse nummerplaten passeer ik met hopen vandaag dus denk ik dat dit een streek is waar veel Nederlanders terecht komen. Dit is het echt Frankrijk, maar eigenlijk vlakbij huis. Maar echte inboorlingen, die zijn bijna niet te vinden. Vandaag wordt er ons een licht glooiend parcours voorgeschoteld door de rust en de stilte van het Frankrijk zoals het vroeger was.
Het album met alle foto's van vandaag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/8q2G2APBS1RZfs9M6.
Related posts
GR 122 Etappe 14: Landrecies - La Neuville lès Dorengt »
GR 122 Etappe 16: Autreppes - Plomion »
