GR122 Etappe 16: Autreppes - Plomion

Het weer wil niet echt mee vandaag, maar ik moet er echt eens uit. De regen wordt vandaag vooral 's morgens voorspeld dus vertrek ik niet te vroeg zodat ik eens kan uitslapen. Zo sta ik pas tegen 10u30 in Plomion, waar ik mijn auto achterlaat en op mijn fiets spring. Ik fiets naar Autreppes, mijn startpunt voor vandaag.

Die fietstocht zou in theorie moeten meevallen want Google noemt de route "vrijwel vlak". Maar al van bij de start zie ik dat je nooit op Google mag vertrouwen als het over het aantal hoogtemeters gaat. De route is geen moment vlak en gaat geregeld steil omhoog en omlaag. En zo kom ik bijna uitgeput aan de start van mijn wandeling. Geen goed begin dus.


Het is ondertussen kwart voor 12 en er staan nog 28 kilometers op de planning voor vandaag. Ik begin er dus maar aan en wandel heel traag om mijn totaal verzuurde benen een beetje te laten recupereren. Maar dat is verloren moeite, want een kilometer verder begint het hard te regenen en moet ik ook nog eens steil bergop over modderpaadjes door het bos. Het is hier mooi, daar niet van, maar de modder maakt alles extra lastig.

Ken je dat? Zo van die hellingen waarbij je een stap zet en dan een halve stap weer naar beneden schuift. Dat dus 28 kilometer lang en je kan je inbeelden hoe zwaar deze tocht vandaag was. Bij mooi weer valt het best mee denk ik, maar op deze regendag is het echt lastig. Maar toch geniet ik er op een of andere manier van. De buitenlucht doet me goed.

De paadjes zijn door de hevige regen ook veranderd in kleine beekjes. De eerste paar kilometer probeer ik mijn Altra Lone-Peak trailrunners droog te houden, maar dat geef ik al gauw op. Ik wandel gewoon door de modder en door het water waar het nodig is en mijn voeten worden achteraf steeds verrassend snel weer droog.

Halfweg de wandeling komen we langs het dorpje "Bouteille". Bij het plaatselijke kerkhof vind ik een bankje en kan ik mijn lunch opeten. De buurt ligt vol met lege pakjes van condooms, dit lijkt een populair plekje te zijn om te komen vrijen. Rare jongens die Fransen, wie doet dat nu op een kerkhof? Hoewel, in het donker op het kerkhof, kan wel spannend zijn...

De tocht wordt hierna steeds modderiger en een lang stuk moet er langs de spoorweg gewandeld worden. Het is meer schuiven dan wandelen, maar ik geraak er door zonder te vallen. Gelukkig komt er daarna een stuk dat wel over asfaltwegen gaat.

Bij een boerderij wordt ik plots omsingeld door een vijftal gigantische honden, maar blaffende honden bijten gelukkig niet. De eigenaar stond er bij en keek er naar. Nogmaals, het zijn rare jongens, die Fransen die hier in de buurt wonen.

Langs nog enkele hellingen met prachtige uitzichten komt dan uiteindelijk Plomion terug in zicht. Ik ga mijn fiets oppikken en dan kan de lange tocht weer naar huis beginnen. Mijn GPS stuurt me over de kleine weg tot in Bergen, door dorpjes waar feestelijkheden bezig zijn zodat ik ook daar nog rond moet rijden. Volgende keer zoek ik toch maar een betere route.

Het album met de foto's van deze wandeling vind je hier: https://photos.app.goo.gl/bHhqnmY5GCpbJEa4A.

Related posts

GR 122 Etappe 15: Dorent - Autreppes »
GR 122 Etappe 17: Plomion - Dohis »