Ik wandel vandaag van station Kijkuit naar Westmalle over de GR5. En wandeling van iets meer dan 30 kilometer over vlakke en vlot wandelende wegen.
Hoogtepunten onderweg zijn het groot schietveld en het mooie bos van de abdij van Westmalle. Een groot stuk van de wandeling loopt over verharde wegen maar men is er toch
in geslaagd om de nodige kilometers onverhard te vinden in dit dichtbevolkte stuk van België.
Dit weekend heb ik alleen op zondag tijd om te gaan wandelen. Ik ben aan een
aantal wandelingen bezig momenteel en was van plan om op een van deze een stukje verder te wandelen. Ik wilde graag naar de GR12 in Wallonië of eventueel naar het
vervolg van de GR129. Of ik dacht er aan de GR122 richting Frankrijk te wandelen. Maar voor deze routes heb ik allemaal het openbaar vervoer nodig en om
een of andere reden rijden er daar allemaal geen bussen op zondag. Naar het buitenland mogen we momenteel ook niet dus kan ik het Nederlandse stuk van de
GR12 of het Franse stuk van de Via Francigena ook vergeten. En dus moest ik op zoek naar een alternatief in een dichtbevolkt stuk van België waar de bussen wel
rijden.
Er is natuurlijk nog een wandeling die al eeuwen op mijn bucketlist staat maar
waar ik maar niet aan durf te beginnen. Want eenmaal begonnen krijg ik die
onweerstaanbare drang om de wandeling ook af te maken. En deze keer gaat het niet
zomaar om een wandeling. Het is de mythische GR5, bekend van tonnen straffe verhalen van
mensen die hem al gewandeld hebben en zelfs het onderwerp van een
televisie-serie. Vandaag begin ik er dus echt aan en staat er een heel klein stukje van deze mastodont op het programma.
Ik parkeer me 's morgens op de grote parking aan de abdij van Westmalle. In het café hier komen al eeuwen alle
inwoners van de streek hun trappist drinken om dan met een stuk in hun voeten
weer naar huis te zwalpen. Niet voor niets stond deze Antwerpsesteenweg altijd
bovenaan in de lijstjes van meest dodelijke wegen van het land en kreeg ik
vroeger van mijn moeder altijd te horen dat ik op deze weg extra voorzichtig
moest zijn. Maar momenteel is het hier rustig want door de corona-crisis zijn de
café's gesloten en moeten de paters hun bier dus zelf uitdrinken.
Elk uur passeert buslijn 410 hier die me probleemloos afzet aan het centraal
station van Antwerpen (al meerdere keren uitgeroepen tot het mooiste station ter
wereld trouwens). Ik neem dus de bus van "Westmalle Abdij" tot "Antwerpen
Centraal Station". Daar kan ik rustig overstappen op een trein die me naar het
station van Kijkuit brengt. Over het hele traject doe ik ongeveer anderhalf uur.
Ticketjes voor de bus in Vlaanderen zijn momenteel niet te koop op de bus maar
kan je vinden in de "De Lijn" app. Treinkaartjes koop je vlot aan de automaat in het station of in de app van de NMBS.
Het eerste deel van de wandeling gaat vooral over rustige asfaltbaantjes. Het is
wandelen over smalle asfaltbaantjes maar er passeert maar heel af en toe een auto
dus dat is niet zo'n probleem. Groot voordeel van zo'n ondergrond is wel dat het geweldig goed vooruit gaat. De kilometers vliegen voorbij.
Daarna worden een paar bossen en langere onverharde stukken opgezocht. Door de
regenval van de afgelopen weken moet er daar vooral veel geslalomd worden tussen
de plassen. Maar de wandeling wordt steeds mooier. Want geef nu toe: wat is er nu beter dan de
geur in een groot dennenbos?
Na nog een passage door enkele dorpskernen komt ik dan plots aan het Kempisch
kanaal. Het jaagpad is vandaag verrassend kalm want er zijn bijna geen
wielertoeristen die de rust komen verstoren. Of hoe die corona maatregelen dan
toch voor iets nuttig blijken te zijn. Het kanaal wordt ongeveer een kilometer
gevolgd en het leuke is dat je de brug die je gaat moeten nemen al ziet liggen
van zodra je naast het kanaal wandelt. En als je het doel ziet en het is een
rechte en vlakke weg dan duurt een kilometer echt lang.
Na het kanaal volgt een
heel mooi stuk langs kilometerslange zandwegen richting de abdij van Westmalle.
Onderweg zijn grote mensen met kleine vliegtuigjes aan het spelen. Ik hoop een
spectaculaire crash te zien maar blijkbaar hebben ze hun modelvliegtuigjes toch
redelijk goed onder controle. Een mol heeft wel geprobeerd de startbaan te
saboteren maar ze rijden vakkundig langs de molshopen bij het opstijgen.
Na nog een laatste krachtinspanning door het mooie bos van de abdij komt de
brouwerij waar de wereldberoemde trappist van Westmalle geproduceerd wordt dan
eindelijk in zicht. Het is geweldig frustrerend dat je vandaag niet van dit
hemelse brouwsel kan proeven maar hopelijk zijn de café's opnieuw open tegen dat
ik de volgende etappe wandel.
Ik wandelde vandaag 31 kilometer over de GR5, van kilometer 28 tot 59 van het
Vlaamse deel van de route. Volgende keer gaat de wandeling door een mooie streek
richting Herentals. Het album met alle foto's van vandaag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/8hQi4ttMvVphLzam8.
Related posts
GR5 Etappe V1: Bergen op Zoom - Kijkuit »
GR5 Etappe V3: Westmalle - Herentals »
GR5 Vlaanderen »
