Vandaag is het tijd om de volgende etappe van de GR131 te wandelen. Ik was gestrand ergens net voorbij Torhout en de volgende grote stad op de route is Diksmuide. Ik wandel vandaag dus van kasteel Wijnendale tot aan Diksmuide, over een goeie 30 kilometer. De route loopt door een afgelegen stuk van West-Vlaanderen dus wie verwacht onderweg iets van eten of drinken te kunnen scoren is er aan voor de moeite. Zorg zeker als je deze route in de zomer zou lopen voor voldoende water. Er zijn grote stukken tussen de velden te verteren en daar kan het wel heel warm worden. Ik parkeer me 's morgens aan het station van Torhout. Aan de achterkant van het station is een hele grote gratis parking (Kasteelstraat voor de GPS). Daar neem ik de bus richting Oostende die me na een minuut of 10 afzet in Wijnendale. Ik rijd van "Torhout Station" naar "Torhout Kasteel Wijnendale" 's Avonds neem ik de trein van Diksmuide naar Lichtervelde waar ik overstap op de trein richting Torhout.
Het begin van de wandeling gaat door het bos van het kasteel van Wijnendale. Dat is een heel mooi bos en de mist en opkomende zon zorgt ervoor dat het een spooky karakter krijgt. Na enkele meters passeren we de wereldberoemde kapel die opgericht werd op de plek waar volgens de legende in 1482 Maria van Bourgondië van haar paard viel. Zij was de laatste Bourgondische heerser over de Nederlanden en toen ze enkele dagen later aan de gevolgen van deze val stierf kwamen we onder invloed van de Habsburgers. Een prachtig stukje historiek waar je zomaar langs loopt als je het verhaal niet kent. Verder is het hier een stil bos waar je elk moment een middeleeuwse bende struikrovers uit de bosjes verwacht te zien springen. Maar dat gebeurt natuurlijk niet en ik kan heel rustig door een hele mooie omgeving wandelen.
Na het bos volgt een redelijk lange passage door de velden. Hier is het steeds wandelen op asfalt en op de duur beginnen mijn knieën te protesteren. Maar dat alles is voor het goede doel: we passeren over de enige berg die de streek rijk is en we komen dichter bij het volgende bos op het menu.
In Koekelare is het dan zo ver, de asfaltstroken worden even opgeborgen en ik mag door een mooi bos wandelen. Ik leef helemaal op, zeker nadat ik mijn chocoladekoeken binnengespeeld heb.
Dan gaat het in sneltreinvaart richting Vladslo en het wereldberoemde Duitse oorlogskerkhof dat zich daar bevindt. Ik was hier helemaal alleen en het blijft een heel mooie plek. Vanaf hier wandelen we echt de frontstreek in uit de eerste wereldoorlog.
Vanaf hier kan je als je goed kijkt de ijzertoren ook zien staan zodat je tenminste een richtpunt hebt om te zien waar je naartoe moet. Na nog even doorbijten tot in het dorp van Vladslo en dan kunnen de laatste kilometers van de wandeling langs hele mooie onverharde wegen tot in Diksmuide voeren.
Vandaag wandelde ik 30 kilometer over de GR131: van kilometer 69 tot 99. Volgende keer loop ik langs de ijzertoren en door de Blankaart richting Ieper. Het album met alle foto's van de dag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/X6kvEBmcBq3BT3X99