Het wordt heel koud vandaag dus ga ik maar richting West-Vlaanderen waar het meestal een paar graden warmer is dan elders in het land. Vanuit Diksmuide volg ik de GR131 in de richting van Ieper over een afstand van ongeveer 25 kilometer. Halfweg tussen Diksmuide en Ieper neem ik 's morgens de bus aan bushalte "Bikschote Steenstraat" en rijd ik mee tot aan het eindpunt "Diksmuide Station".
Sneller dan verwacht sta ik dus terug in Diksmuide vandaag en ben ik klaar om alweer de voorlaatste etappe van de GR131 aan te vatten. Na deze etappe volgt nog een kort stukje over heel bekend terrein door Ieper richting provinciaal domein Palingbeek. Daar ken ik de weg met mijn ogen toe. Maar voor het zo ver is moet ik eerst deze etappe tot een goed einde brengen. Ze voert me langs de ijzertoren, langs het prachtige domein "de Blankaart" en langs een boel water dat tijdens de eerste wereldoorlog een belangrijke rol speelde. Eindigen doe ik vandaag op de plek waar de eerste gifaanval van de oorlog plaatsvond. Ik word dus de hele dag ondergedompeld in het oorlogsverleden van deze streek en dat bevalt me wel.
De eerste 10 kilometer loopt de GR131 samen met de GR130 die de hele loop van de Ijzer volgt van de bron tot de monding in Nieuwpoort. Ook deze wandeling zal er ooit eens aan moeten geloven binnenkort. Het stukje van Nieuwpoort tot in Diksmuide ziet er alleszins een hele mooie dagwandeling uit.
De signalisatie van de 2 samenlopende routes leidt hier wel tot een Babylonische spraakverwarring. De wandelboom in Diksmuide en de aanduiding op het terrein gebruikt op sommige plekken nog de oude naam van de GR131, want wat nu de GR131 is heette vroeger de GR130. En zo stuurt de wandelboom de GR130 nog altijd richting Torhout terwijl de huidige GR130 daar helemaal niet in de buurt komt. Ook de signalisatie tijdens de wandeling spreekt hier consequent over "GR 131 Ieper - Maldegem" en zelfs een enkele keer over "GR131 Ieper - Krekengebied" terwijl de route helemaal niet meer in Maldegem komt en ook helemaal niet meer naar het krekengebied genoemd is. De GR131 heet gewoon "Brugse Ommeland - Ieperboog". Hoog tijd dus dat er eens een grote opkuis-actie georganiseerd wordt om al die verwarring uit de wereld te helpen.
Het is vandaag koud. En niet zomaar koud maar het vriest stevig. En Diksmuide mag dan wel een mooie stad zijn, bij het aanleggen van het centrum is geen rekening gehouden met het toegankelijk houden van de binnenstad bij vrieskou. De kasseitjes en de mooie tegels waarmee de grote markt is aangelegd zijn spekglad. Kinderen gebruiken de markt als grote openlucht ijspiste en ik schuifel voorzichtig voetje voor voetje vooruit. Op dit tempo gaat het een hele lange dag worden.
Het is vandaag niet alleen koud, het is ook extreem mistig. Er hangt een ijzige aanvriezende mist zodat ik maar 100 meter ver kan kijken. Die mist zorgt voor hele mooie foto's maar heeft ook vreemde neveneffecten. Zo loop ik langs de ijzertoren maar zie ik hem niet eens staan in de mist. Dat is een bizar gevoel, je weet dat er een enorme toren staat en je ziet er niks van.
Na een kilometer of 3 is er een grote omleiding omdat men aan de spoorwegovergang aan het werken is. Dat alles leidt er toe dat ik dus de eerste 10 kilometer van de route afleg met een gemiddelde van rond de 3 km/u. Er zijn stukjes over asfaltwegen die ook enorm glad zijn. Ik kies er voor om meestal in de berm naast de weg te wandelen. Dat is vermoeiend maar het is tenmiste minder glad.
Dan passeer ik een klein windmolenpark. De voet van de windmolen zie ik en als ik helemaal naar boven kijk zie ik het topje van de wieken ook, maar de rest van de toren zit in de dichte mist. En voor ik het weet wandel ik dan over de Ijzer in Knokkebrug. Daar laat ik de GR130 rustig zijn ding doen met de Ijzer en sla ik af richting Ieper. Dit is ook een ideale plek om mijn chocoladekoeken binnen te spelen en om een flesje half bevroren cola te nuttigen.
Want er volgt nog een lang stuk. De volgende 8 kilometer gaan door het provinciaal domein "De Blankaart". Dat is een gigantisch waterwinningsgebied waar je bij mooi weer prachtige uitzichten hebt over het water. Enkele vogelspotters zijn speciaal uit Frankrijk naar hier afgezakt om de watervogels te fotograferen. Ze horen de vogels roepen in de mist maar ze zien ze niet en maken dan maar foto's van de mist. Het zicht is dan wel beperkt door de mist en de vrieskou maar is het er toch echt mooi. Hele lang onverharde stukken zijn mijn deel en ik geniet van elke meter.
Na dit stuk en een klein verbindingsstukje langs de grote baan ('groot' is heel relatief hier in dit godvergeten stuk van Vlaanderen) komen we dan terug aan het kanaal dat richting Ieper loopt. Daar heb je de keuze of je over het geasfalteerde fietspad gaat of over de graskant langs de overkant. De GR kiest natuurlijk voor de graskant die in minder koude tijden gevuld is met schapen. Bijzonder mooi is het hier, zeker met de mist over het water en de ijspegels die aan de bomen hangen. De 4 kilometer rechtdoor langs het water zijn dan ook voorbij voor ik het weet. En voor ik het weet sta ik dus alweer terug aan mijn auto. Tijd om op te warmen en weer naar huis te rijden.
Ik wandelde vandaag 25 kilometer over de GR131, van kilometer 99 tot 123 en moest ook een omweg van een goeie kilometer wandelen omdat een spoorwegovergang niet toegankelijk was. Volgende keer is alweer de laatste dag op deze mooie route. Het album met alle foto's van de dag vind je op
https://photos.app.goo.gl/TPVa4JxmqDp98mKt9.
