Het vervolg van de GR131 staat vandaag op het programma. Ik wandel dit stuk op een zaterdag omdat ik dan gemakkelijk met het openbaar vervoer de verplaatsing kan maken tussen start en eindpunt. In de namiddag wordt er regen voorspeld dus parkeer ik me vandaag bij de start in Ruddervoorde zodat ik zo snel mogelijk kan beginnen wandelen. Aan de kerk van Ruddervoorde is er een grote gratis parking waar ik gemakkelijk mijn auto kwijt geraak.
Van hieruit wandel ik in een grote lus rond Torhout tot aan het mooie kasteel van Wijnendale wat een wandeling is van een goeie 22 kilometer. Van mijn eindpunt neem ik bus 51 naar het station van Torhout (op zaterdag is er elk uur een bus). In Torhout neem ik de trein naar Brugge en daar neem ik bus 21 naar Ruddervoorde (ook hier is er elk uur een bus op zaterdag). Op zondag rijdt de bus niet dus dan lukt deze verplaatsing niet. Zoals altijd vind je de dienstregeling op https://www.delijn.be. Ik neem vandaag het openbaar vervoer van halte "Torhout Kasteel Wijnendale" naar "Ruddervoorde Dorp".
De wandeling vandaag is bijzonder mooi maar hoe dat komt weet ik eigenlijk niet. Er is niets bijzonders te zien, geen spectaculaire landschappen of vergezichten, maar het is gewoon een heel mooie rustige omgeving. Dit is typisch het stuk van Vlaanderen waar je normaal gezien nooit zou komen maar dat toch de moeite is gewoon door de rust die er heerst. En ja, er wonen hier meer varkens dan mensen, en ja, dat ruik je soms, maar dat moet je dan maar even wegdenken.
Onderweg wissel ik enkele mooie stukken door het bos af met lange stukken door het veld. Vandaag moet er trouwens veel minder dan de vorige dagen over asfalt gewandeld worden. Het is vooral ongedwongen wandelen door een afwisselend landschap. Hier zie je op sommige plekken nog hoe Vlaanderen er 100 jaar geleden uitzag met velden, daarachter bossen en hier en daar een grote boerderij.
Af en toe moet ik enkele honderden meters een iets drukkere baan volgen maar erg is dat niet. Er is steeds minstens een apart fietspad zodat ik in alle veiligheid kan wandelen. Wat me ook opvalt hier in deze streek is dat de mensen vriendelijk zijn. Iedereen zegt goeiedag. Dat lijkt iets van de boerenbuiten te zijn: in de steden doet iedereen zijn ding, hier is men blij als er eens iemand passeert en zegt men vriendelijke hallo.
Na enkele mooie bossen en enkele mooie kastelen wordt het dan tijd om het laatste stukje van de wandeling aan te vatten. Een kleine berekening leert me dat ik een klein tandje moet bijsteken als ik mijn bus wil halen. En dat lukt probleemloos: vijf minuten voor de bus langskomt sta ik aan de halte te wachten. Na een naadloze bus - trein - bus rit sta ik een goed uur later alweer aan mijn auto.
Vandaag wandelde ik 22 kilometer over de GR131: van kilometer 47 tot 69. Volgende keer duik ik de frontstreek in als ik richting Diksmuide wandel en komt ook het wereldberoemde Duits soldatenkerkhof van Vladslo langs mijn pad.
Het album met alle foto's van de dag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/hzicSYpCVLGFGPeL8.
