Het wordt stilaan een gewoonte: wandelen langs oorlogsmonumenten, door veldwegen en over oude spoorwegbeddingen. Vandaag is geen uitzondering. Het is een vrij korte wandeling met toch het nodige hoogteverschil. Onderweg passeren we ook de wereldberoemde kapel "Notre Dame de la Salette" waar de afstand tot Rome aangeduid staat. Je vindt hier ook een gastenboek waar je als pelgrim je passage kan vereeuwigen. Iets om naar uit te kijken dus.
Na een welverdiende nachtrust in Beaurains en een kort bezoekje aan de Carrefour Market om drank in te slaan voor de warme dag die er aan komt kan de derde etappe van mijn wandelvakantie van start gaan. Vandaag is een vrij korte wandeling van 23 kilometer maar het belooft echt warm te worden.
Ik begin dus redelijk vroeg aan mijn tocht en bevind me al gauw op een mooie rechte weg door de velden die me naar een bijzonder kapelletje zal brengen. In deze kapel waar de deur uitnodigend van open staat vind je een wegwijzer met de afstand die nog afgelegd moet worden voor ik in Rome ben. Een ruwe berekening leert me dat ik ergens tegen eind september in Rome kan staan als ik gewoon doorwandel. Maar dat gaat praktisch niet lukken, er moet nog gewerkt worden en de familie heeft ook nog wel wat aandacht nodig.
In de kapel ligt ook een agenda waar je een klein berichtje kan achterlaten. Dat leert me dat er ongeveer 1 pelgrim per week passeert hier, wat vergeleken met het massa-toerisme op de weg naar Compostella echt heel weinig is.
Na een korte rustpauze gaat de weg weer verder over nog maar eens een oude spoorlijn. Deze is ongeveer helemaal overwoekerd maar is toch fijn om te wandelen, al was het maar omdat ik nu enkele kilometers in de schaduw kan lopen.
Daarna volgen nog enkele loodzware kilometers onder de zon tussen de velden. Gelukkig bestaan er nog sproeimachines doe me een verfrissende douche bezorgen. Het terrein wordt steeds vlakker want ik bevind me nu op het plateau van Artois. Enkele mooie kerkhoven uit de eerste wereldoorlog tonen dat er ook hier echt stevig gevochten is zo'n honderd jaar geleden.
Na ongeveer 18 kilometer vind ik eindelijk een kerk waar ik van een kleine rustpauze kan genieten in een overdekt portaal. Daarna moet nog een zevental kilometer afgelegd worden tot ik Bapaume bereik. Ik ben een uurtje te vroeg want mijn kamer is pas om 15 uur beschikbaar.
Ik doe dus mijn wandelschoenen uit en leg me een uur op de grond in het lokale park. Spelende kinderen zijn zeer geïnteresseerd waarom ik mijn voeten ingetaped heb. Dat hebben ze nog nooit gezien blijkbaar: mensen met papiertjes op hun voet gekleefd. Gewoon ter info: de allerbeste anti-blaren tape is volgens mij deze tape van Hansaplast.
Om 15 uur strompel ik naar mijn hotel waar ik een half uur onder een frisse douche ga staan. Daarna crash ik op mijn bed en slaap enkele uren. Gelukkig word ik op tijd wakker en kan ik me nog net 100 meter verder naar de Intermarché slepen om al drank voor morgen te zoeken. Morgen is immers 14 Juillet en zal alles gesloten zijn.
Slapen doe ik in het "Hôtel de la Paix". Een klein maar proper hotelletje dat pal op de wandelroute ligt. Voor de deur staat een informatiebord van de Via Francigena.
Het album met alle foto's van de dag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/Ab6hxwwZWNgJDcMe9
Related posts
Via Francigena Etappe F8: Souchez - Arras »Via Francigena Etappe F10: Bapaume - Péronne »