Ook deze wandeling staat in het teken van het oorlogsverleden van de streek. Ontelbare monumenten en oorlogskerkhoven worden gepasseerd maar de wandeling is toch vooral kilometers malen door de velden. Deze streek is vooral bekend als graanschuur van Frankrijk en we lopen dus door de echte Franse boerenbuiten. De hoogteverschillen zijn vandaag niet echt groot, hoewel helemaal op het eind van de wandeling de Mont-Saint-Quentin beklommen moet worden.
Dag 4 van mijn wandelvakantie vandaag en ik begin helemaal in het ritme te komen. Eat, sleep, walk, repeat. Heerlijk mentaal ontspannend is dit hoewel het fysiek wel heel vermoeiend is. De etappes van de afgelopen dagen waren steeds ongeveer 25 kilometer lang, vandaag wordt er eentje van 31 kilometer. Vanuit Bapaume brengt deze etappe me naar Péronne. Ik loop hier echt in de Franse boerenbuiten waar ik enkel velden en slaperige dorpjes tegenkom.
De hele etappe zal ik de overblijfselen van de oorlog nog zien. Ik loop hier immers richting Somme, het riviertje waar rond zowat de zwaarste gevechten van de eerste wereldoorlog zich concentreerden.
Na een tiental kilometer kom ik zo bijvoorbeeld het "Manchester Cemetery" tegen. Als je u afvraagt waar die naam vandaan komt dan kijk je best eens op de graven: een na een zijn het soldaten van het Manchester regiment die hier stierven. Soms stierven enkele soldaten op een dag, dan weer eentje een paar dagen later, enz. Het toont op gruwelijke wijze wat er zich hier afspeelde op deze nu zo vreedzame plek.
Het weer vandaag is omgeslagen en na de hitte van gisteren is het vandaag de beurt aan periodes met motregen. Als ik moet kiezen dan is die motregen toch wel aangenamer als ik zo ver moet lopen.
Na een kleine twintigtal kilometer gaat de route een tijdje door het Bois de St Pierre Vaast. Ook hier werd stevig slag geleverd en als ik zo eenzaam door het bos loop kan ik met min of meer inbeelden wat de soldaten mee maakten. De route is gedeeltelijk overwoekerd maar het lukt vrij vlot om er door te geraken.
Daarna is het een tijdje bergaf richting het Canal du Nord dat overgestoken moet worden. Daarna volgt nog een laatste stevige beklimming van de Mont Saint Quentin voor ik de buitenwijken Péronne bereik. Hier waren het dan weer vooral Australische soldaten die de gevechten voor hun rekening namen. Op 3 dagen tijd verloren hier 3000 Australische soldaten het leven voor ze deze strategisch belangrijke berg konden innemen en de Duitsers konden verplichten zich verder terug te trekken. Uiteraard staat er hier dan ook een gedenkteken om deze slag te herdenken.
Nu is het nog een klein stukje wandelen tot het centrum van Péronne waar ze al aan de 14 Juillet vieringen begonnen zijn. Al doedelzakspelend en al zingend lopen de Fransen door de straat.
Slapen doe ik vannacht in het Best Western hotel "St Claude" dat centraal in de stad gelegen is.
Het album met alle foto's van de dag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/2c1VkRWRRhXVKCHv6
Related posts
Via Francigena Etappe F9: Arras - Bapaume »
Via Francigena Etappe F11: Péronne - Saint-Quentin »
