Deze etappe kunnen we de "kanalen-etappe" noemen. De hele tijd wordt een kanaal gevolgd. We vertrekken van het station van Saint Quentin en wandelen over jaagpaden. Sommige jaagpaden zijn prachtig onderhouden, andere zijn overwoekerd en bijna niet begaanbaar. Maar al bij al is het een etappe met bijzonder weinig hoogteverschil en vlot wandelende wegen. De lange afstand van ongeveer 34 km mag dan ook geen probleem zijn.
De lokroep van de Via Francigena is ongenadig: ik moet en zal nog een etappe wandelen. Ik zet mijn wekker om 5 uur en rijd met de auto naar Le Fère waar ik bij het station parkeer. Dan neem ik de trein van 7u50 naar Tergnier waar ik overstap op de trein naar Saint-Quentin. Op een half uurtje is dat gefixt en dus ben ik om 8u20 alweer bij het station van Saint Quentin waar ik enkele weken geleden de Via Francigena tijdelijk vaarwel zegde. Tickets voor de trein vind je zoals steeds op
https://sncf-connect.com.
De etappe van vandaag eindigt volgens de officiële etappeverdeling in Tergnier. Maar dan is de volgende wandeldag wel heel lang: 38 kilometer om precies te zijn. Om de afstand iets beter te verdelen over de 2 etappes maak ik deze etappe dus iets langer, met als bijkomend voordeel dat er bijzonder veel parkeerplaats is aan het kleine stationnetje van La Fère. Vandaag wandel ik in totaal ongeveer 34 kilometer over de Via Francigena.
De rode draad van de wandeling is het water. Eerst wandel ik een tiental kilometer langs het kanaal van Saint-Quentin. Dan volgt een tiental kilometer door de velden waarna hetzelfde kanaal een eind verder weer opgepikt wordt. Uiteindelijk mondt het kanaal van Saint-Quentin uit in het "Canal de la Sambre à l'Oise" en volgt de wandeling dit kanaal voor nog een kilometer of vijf. Door al die kanalen is er ook bijna geen hoogteverschil te overwinnen vandaag. Ik kom aan 200 hoogtemeters in totaal en die worden bijna allemaal overwonnen in het korte stukje dat we niet langs een kanaal gestuurd worden.
De weg langs het kanaal is op de meeste plekken vrij vlot bewandelbaar. Zoals meestal is er een half verhard wandelpad langs het grootste stuk van het kanaal. Op een passage van een kilometer of 2 is de begroeiing echter zo dicht dat er bijna geen doorkomen aan is. Maar de route naar Rome moet niet altijd gemakkelijk zijn dus ook dit stuk wordt uiteindelijk vlot overwonnen. Na zo'n passage kijk je uiteraard best of je geen teken meegebracht hebt uit de wildernis.
Dit stuk van Frankrijk is duidelijk niet het aller rijkste stuk van het land. Flatgebouwen die niet zouden misstaan in Oost Europa of Rusland staan in de dorpjes. In België zouden die onbewoonbaar verklaard worden en afgebroken, hier zijn ze nog bewoond. Ook het dorpje La Fère ziet er armoedig uit. Maar plots is er daar dan een oude kazerne die volledig gerenoveerd is en er prachtig uit ziet. Heel bizar om zo van enorme armoede plots in "le grand chique" uit te komen.
Druk is het hier niet in deze uithoek van Frankrijk. Ik zag zo goed als geen kat heel de dag en had het jaagpad voor mezelf. In België zou ik omvergereden zijn door wielerterroristen maar hier zag ik niemand. Grappig trouwens dat wij zeggen "ik kom geen kat tegen" en in het Frans zeggen ze "je ne rencontre pas un chat". Het klinkt te letterlijk vertaald, maar het is wel degelijk een Franse uitdrukking die wij vernederlandst hebben.
Zonder al te veel moeite geraak ik in La Fère en kan de terugweg naar huis aangevat worden. Het was een lange etappe maar niet zo heel zwaar. De lange stukken langs de kanalen zorgden er voor dat het vrij vlot wandelen was.
Het album met alle foto's van de dag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/GxDojDY5yqozQSwW9
Related posts
Via Francigena Etappe F11: Péronne - Saint-Quentin »
Via Francigena Etappe F13: La Fère - Laon »
