GR128 Etappe 2: Palingbeek - Moorslede

Het blijft lastig om hier in het verre West Vlaanderen openbaar vervoer te vinden. Gelukkig heb ik familie in de buurt wonen die graag voor taxi wil spelen en me van mijn eindpunt van vandaag (Moorslede) naar mijn startpunt wil voeren. Als je geen bereidwillige familie in de buurt hebt kan je deze wandeling eventueel met 2 auto's organiseren waarbij je 1 auto op het eindpunt zet. Of je pendelt met de fiets, maar ook dat is niet zo handig in deze buurt. Voor West-Vlaanderen is de omgeving verrassend "bergachtig". Eventueel kan je van de bus gebruik maken maar tijdens het weekend is dat een hopeloze zaak.


De wandeling pik ik vandaag op in het provinciaal domein Palingbeek. Van hier uit wandel ik verder over het slagveld van WW1 en daar kan je echt niet naast kijken. Al na enkele honderden meters komt de gigantische krater van Hill 60 in het vizier. Een stille getuige van het oorlogsgeweld dat hier 100 jaar geleden plaatsvond. De Britse soldaten ondergroeven de Duitse linies, stopten de tunnel vol met explosieven en lieten die ontploffen. Die ontploffing was indertijd tot in Londen te horen en het resultaat zie je hier nu nog als een enorme krater. Van overal ter wereld komen mensen kijken naar de krater en proberen ze zich voor te stellen hoe wanhopig je wel moet zijn om mijnwerkers te importeren om gangen te graven tot onder de vijandige linies. En wat voor knal dat wel niet moet geweest zijn als je die honderden kilometers ver nog kan horen.

Na een bezoekje aan deze schitterende historische site duiken we de Gasthuisbossen in. Dat is een prachtig ongerept bosgebied zoals er veel te weinig zijn in West Vlaanderen. Op zaterdagochtend is het er rustig, op die ene voetbalploeg na die een bosloop op het programma heeft staan. Het is hier toch verrassend heuvelachtig, dus zo vlak is Vlaanderen dan toch niet in deze streek. Ik herinner me nog dat ik hier lang geleden eens op zoek was naar overblijfselen van de oorlog. Ga hier enkele meters van het pad en je vindt gegarandeerd resten van soldaten of van munitie. Als je zo naar het bos kijkt dan ziet het er meteen een stuk dreigender uit.

Daarna volgen we boerenwegeltjes met links en rechts verspreid in het landschap het ene kerhof na het andere, om uiteindelijk in het polygoonbos uit te komen. Ook hier kan je de ene na de andere bunker bezoeken door enkele meters van het pad af te wijken. Zeker doen, het is de moeite om te zien. Ongeveer 200 meter voor het grote kerkhof kan je linksaf enkele meters richting bunker. Het is aangeduid met een informatiebordje.

In dit bos leiden alle wegen naar het gigantische oorlogskerkof. De GR gaat dwars over het kerkhof, best wel een moment om even stil te staan bij de oorlog. In het gebouwtje op het kerkhof kan je zoals steeds een lijst vinden met de mensen die hier begraven zijn. Kinderen zoeken graag de hoogste in rang op in zo'n boek en gaan dan op zoek naar het graf. Hier kan je ook een berichtje achterlaten in het logboek van het kerkhof of eens door de getuigenissen die daar in staan bladeren.

Na deze passage wandelen we rustig richting Zonnebeke. In het park waar de jaarlijkse veldrit plaatsheeft passeer je langs het interessante oorlogsmuseum. Maar ook de verschillende landen die meevochten hebben hier een eigen herdenkingshoekje gekregen. Als je tijd hebt dan is een bezoekje aan het museum zeker de moeite. En ook de brasserie in het park is (als ze open is tenminste) zeer welgekomen als tussenstop.


Voorbij Zonnebeke nemen we de oude spoorweg richting Roeselare. Deze weg is redelijk saai, maar het brengt ons natuurlijk wel langs de kortst mogelijke weg richting onze eindbestemming. Halverwege deze spoorweg passeer je op enkele meters van Tyne Cott. Dat is het grootste oorlogskerkhof van het land dus als je nog steeds niet genoeg hebt van de oorlog is het zeker een kleine omweg waard. Hier zie je pas echt hoe waanzinnig de oorlog in deze buurt gewoed heeft.

De wandeling eindigt in Moorslede, een dorp dat opnieuw boven op een berghelling ligt. Waarschijnlijk ook de reden dat het een felbevochten frontdorp was tijdens de wereldoorlog. Hier bel ik mijn vervoer dat me vlot weer terug naar de start brengt.

We zijn vandaag alweer 21 kilometer dichter bij het einddoel geraakt. En het eerste van 7 delen van de GR128 is achter de rug. Volgende keer gaat de wandeling richting Roeselare en wordt de grote oorlog achter ons gelaten.

Het album met alle foto's van de dag kan je hier vinden: https://photos.app.goo.gl/mXh3aRgCM6VvfMCVA

Related posts

GR 128 Etappe 1: Kemmel - Palingbeek »
GR 128 Etappe 3: Moorslede - Rhodesgoed »