Het is vandaag de laatste dag van deze wandelvakantie en ik ga proberen om nog een stukje voorbij Siena te geraken. Dat maakt de volgende wandelvakantie alvast weer wat korter. Ik loop vandaag zo'n 30 kilometer, met daarin een goeie 400 hoogtemeters. Dat is een vlot te lopen stukje genieten door Toscaanse velden, en ik stop vandaag bij het kleine stationnetje van Buonconvento. Dat is prima bereikbaar met een trein vanuit Siena, en dus kan ik hier gemakkelijk de draad weer oppikken als ik het laatste stukje van deze tocht kom lopen. Dat zal met wat geluk voor ergens volgend jaar zijn.
Buonconvento prijkt hoog op lijstjes met alternatieve stadjes in Toscane die je gezien moet hebben. Wil je een authentiek stadje, maar wil je de toeristische drukte zo veel mogelijk vermijden? Dan is Buonconvento een van de meest geciteerde bestemmingen. En dat heeft uiteraard als resultaat dat het hier vol toeristen loopt. Ik ben hier gelukkig alleen maar om het station te zoeken en de trein naar Siena, en dan naar Firenze te nemen.
Als alles goed gaat dan staat er morgenvroeg in Firenze een vliegtuig op me te wachten dat me weer naar Brussel voert. Overmorgen moet er weer gewerkt worden.
De wandeling begint met een vrij lang stuk over verharde wegen. Het gaat stilaan bergaf, hoewel er toch af en toe een stevige knik bergop in zit. Het is nog vroeg als ik aan deze wandeling begin, en er hangt nog mist in de valleien. Dat geeft het Toscaanse landschap nog meer een soort van sprookjesachtige uitstraling. Maar mooi is het natuurlijk wel.
Na de overdreven warme dagen van de afgelopen etappes, is het vandaag iets meer bewolkt en dus iets minder warm. En dat komt me goed uit, want er zijn toch weer een heel aantal stukken waar er niks van beschutting te vinden is. Deze etappes in de zomer doen is dus een vrij idioot idee. Ik loop ze half oktober, en zelfs dan had ik het regelmatig te warm en kom ik als een kreeft weer thuis.
We lopen dus over een vrij rustig asfaltbaantje, en gaan in de richting van de "zona industriale". Een groot industrieterrein dus, en dat moeten we doorkruisen. Daarna volgt nog een stukje in de berm van een drukke weg, maar eigenlijk is het nooit gevaarlijk. Gewoon een beetje uitkijken natuurlijk, maar dit overleef je heus wel. En dan sla je plots weer af en gaat er weer een stukje Toscane open om bij weg te dromen.
Kilometerslang mogen we weer lopen over glooiende paden, met fantastische uitzichten rondom. Dit is echt waar ik voor gekomen ben, dit is het echte Italië. Beklimmingen zijn nooit te steil, hoewel er soms wel stevige klimmetjes in zitten, maar het gaat eigenlijk verbazend vlot vooruit. Langs prachtige weggetjes tussen de velden mogen we genieten van dit stukje Toscane.
Na een afdaling mogen we nog een paar kilometer langs de spoorweg lopen. Dat is kilometerslang rechtdoor, maar eigenlijk stoort zelfs dat niet in deze omgeving. Het is hier mooi en vooral rustig. Ja, er passeert een keer een trein, maar eigenlijk is dat best wel aangenaam. Dan weet je meteen dat je niet helemaal alleen op de wereld bent.
Zo kabbelt de route stilletjes en vrij vlak verder richting Ponte d'Arbia, waar normaal gezien deze etappe eindigt. Ik ga nog een kilometer of 5 verder, dan is de volgende etappe wat korter en dan hebben we die eerste stevige klim van de volgende etappe ook meteen achter de rug.
En als dit een voorproefje is van de volgende etappe, dan kom ik zo snel mogelijk terug. Dit is echt fantastisch. We klimmen extrem steil, maar dan krijgen we natuurlijk ook weer prachtige uitzichten en fantastisch mooie olijfboomplantages voor onze voeten. Ik geniet met volle teugen. Na een steile afdaling kom ik in Buonconvento aan. Dit is echt een mooi dorpje, er is hier een hotelletje en wat restaurantjes, maar vooral een station met regelmatig een trein terug naar Siena. Ik neem de trein naar Siena en dan naar Firenze en tot mijn grote verbazing rijden ze allebei klokvast. Morgen vlieg ik naar huis. De rest van de route komt er zeker van. Wanneer, dat zullen we nog wel zien.
Alle foto's vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
Als alles goed gaat dan staat er morgenvroeg in Firenze een vliegtuig op me te wachten dat me weer naar Brussel voert. Overmorgen moet er weer gewerkt worden.
We lopen dus over een vrij rustig asfaltbaantje, en gaan in de richting van de "zona industriale". Een groot industrieterrein dus, en dat moeten we doorkruisen. Daarna volgt nog een stukje in de berm van een drukke weg, maar eigenlijk is het nooit gevaarlijk. Gewoon een beetje uitkijken natuurlijk, maar dit overleef je heus wel. En dan sla je plots weer af en gaat er weer een stukje Toscane open om bij weg te dromen.
Na een afdaling mogen we nog een paar kilometer langs de spoorweg lopen. Dat is kilometerslang rechtdoor, maar eigenlijk stoort zelfs dat niet in deze omgeving. Het is hier mooi en vooral rustig. Ja, er passeert een keer een trein, maar eigenlijk is dat best wel aangenaam. Dan weet je meteen dat je niet helemaal alleen op de wereld bent.
Alle foto's vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
