Gisteren was een wandeldagje om er in te komen, en maakte ik het mezelf moeilijk door de hele alternatieve route tot Altopascio te lopen. Spijt heb ik daar zeker niet van want dit was een van de mooiste etappes op de route tot nu toe. Vandaag staat er opnieuw een stevige etappe op het programma. We lopen zo'n 29 kilometer tot in San Miniato en onderweg staan er dik 500 hoogtemeters op het programma. Het is een lange etappe, maar een groot stuk van de tocht gaat langs rustige kanaaltjes. Veel vlakke stukken dus vandaag, met op het eind van de dag een stevige klim tot in San Miniato. Dat dorp ligt zoals zo veel dorpjes hier in Toscane op de top van een heuvel.
We lopen vandaag dus dwars door het Toscaanse binnenland in de richting van San Miniato. Deze stad ligt heel strategisch op het kruispunt van de wegen tussen enerzijds Firenze en Pisa, en anderzijds die tussen Lucca en Siena. Een strategische positie, bovenop een heuvel, op het kruispunt van 2 belangrijke wegen, dan weet je al wat voor stadje je kan verwachten. Het is bijna onvermijdelijk dat er stevige stadsmuren en uitkijktorens op je staan te wachten.
Na een twintigtal kilometer komen we door het iets grotere stadje Fuceccio. En als je de pizza ondertussen beu gegeten bent, dan kan je hier genieten van een bezoekje aan een echte Burgerking. Ook dit stadje ligt op de top van een heuveltje, dus kan je langs trappen naar boven om dan van het mooie dorpje te gaan genieten. Ik zet me even op en bankje met weidse uitzichten over deo mgeving en rust een beetje. En at is nodig, want er staat nog wel een heel stukje wandelen op me te wachten vandaag.
Vooral het tweede stuk van de dag zullen we lange stukken langs een mooi kanaal mogen lopen. Dat maakt het dus een redelijk vlot te lopen etappe, hoewel je natuurlijk niet zo veel beschutting hebt bij echt warm weer. Gelukkig loop ik deze etappe in oktober. Dat is zowat de meest ideale periode om naar Italië te gaan. Begin april is ook doenbaar, maar dan heb je vaak veel meer regen. Langs het kanaal kom ik zomaar op het pad een slang tegen. Ze ligt daar te zonnen, en ik ga er dan maar in een boogje omheen. Gelukkig zijn de meeste slangen (en ook dit exemplaar) ongevaarlijk, maar er is dus best wel wat leven naast de paden ook.
In San Miniato vinden we de "Rocca di Federico II", een heel mooie uitkijktoren die daar geplaatst werd in opdracht van keizer Frederico II. Wie die Frederico was dat weet ondertussen bijna niemand meer, maar zijn toren, die staat er nog steeds. Tijdens de tweede wereldoorlog werd hij zoals zoveel erfgoed (en zeker het erfgoed van waar je een goed zicht op de omgeving hebt) opgeblazen, maar achteraf werd hij heel mooi weer opgebouwd. En zo kunnen wij hier dus vandaag genieten van een twintigste-eeuwse reconstructie van een middeleeuwse uitkijktoren, gebouwd door een obscure keizer die ondertussen weggezonken is in de krochten van de geschiedenis.
Die toren ga ik bekijken als het al helemaal donker is, en dat is best een aangenaam wandelingetje. Ik geniet van het uitzicht en de lichtjes in de verte.
Het hele stadje is ook alweer de moeite. Hier zijn volop restaurantjes waar je wel iets te eten kan vinden. Het is dus best een aangenaam stadje en je vindt hier ook het "Palazzo Bonaparte". Napoleon kwam helemaal naar hier om zijn certificaat op te halen dat hij van adel was, want alleen dan kon hij toegelaten worden aan de militaire school in Frankrijk. En uiteraard zijn ze daar nog altijd trots op.
Normaal kan je voor de laatste paar meters klimmen tot in de stad gebruik maken van een lift. Maar het noodlot wilde uiteraard dat die vandaag buiten dienst was. Ik moest dus nog even stevig klimmen over een trap in een rots. Maar eenmaal boven is dat allemaal vergeten als je van het uitzicht kan genieten.
Alle foto's van vandaag vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
{getCard} $type={post}
Na een twintigtal kilometer komen we door het iets grotere stadje Fuceccio. En als je de pizza ondertussen beu gegeten bent, dan kan je hier genieten van een bezoekje aan een echte Burgerking. Ook dit stadje ligt op de top van een heuveltje, dus kan je langs trappen naar boven om dan van het mooie dorpje te gaan genieten. Ik zet me even op en bankje met weidse uitzichten over deo mgeving en rust een beetje. En at is nodig, want er staat nog wel een heel stukje wandelen op me te wachten vandaag.
Related posts
{getCard} $type={post}{getCard} $type={post}
