Ik sliep vannacht in een refuge op zo'n 1860 meter hoogte. Vandaag moet ik nog zo'n 25 kilometer lopen tot in Vazélan met onderweg dik 1000 hoogtemeters. Dat zijn we ondertussen gewoon, dus moet dat probleemloos lukken. Ik slaap vannacht in een herberg in Vazélan en morgenvroeg loop ik de laatste 5 kilometers bergaf tot in Landry. Dan moet ik nog twee treinen en een TGV hebben en dan sta ik terug in Brussel.
De wandeling van vandaag is eerst nog een klein klimmetje tot op de Col de Bresson (2469m), waarna er een lange afdaling tot in Landry (777m) volgt.
Landry is een prima plek om de route op te splitsen. De wandeling loopt langs het station van waar je vlot in Lyon geraakt met de trein. En Landry is ook het eindpunt van de eerste Franse topogids, dus wie houdt van afgewerkte boekjes die loopt automatisch tot hier. Vanuit Lyon heb je een paar keer per dag een rechtstreekse TGV naar Brussel. De routeplanner voor de treinen vind je zoals steeds op https://www.sncf-connect.com.
Ook kan je van in Landry in een dag of 10 vlotjes in Briançon geraken, wat de volgende plek met deftig openbaar vervoer is. De volgende stukjes van de GR5 (Landry-Briançon en Briançon-Nice) zullen dan ook probleemloos TGV-gewijs gewandeld kunnen worden. Maar dat is voer voor volgende wandelvakanties.
Maar nu eerst terug naar de wandeling van vandaag. De refuge du Plan Mya is eigenlijk best een aanrader. De meeste refuges zijn afgeleefde gebouwtjes waar je wel iets te eten krijgt, maar waar je eigenlijk niet deftig kan slapen. Deze is echt anders. Hier voel je dat de mensen hun refuge met liefde voor hun vak openhouden, en dat ze echt proberen een prima menu met verse streekproducten op tafel te toveren. Er hangt ook een gezellige sfeer, en het lijkt allemaal vlot te verlopen zonder geforceerd te zijn. Dit is de eerste refuge op mijn tocht door de Alpen waar ik dit gevoel heb. Al bij al dus echt een aanrader als je toch moet kiezen tussen de 2 refuges die hier een paar honderd meter van makaar liggen.
's Nachts regent het stevig maar daar heb ik dus geen last van terwijl ik in de refuge slaap. Als ik wakker wordt dan is de hemel een beetje opgeklaard en kan ik aan de mooie tocht beginnen. En die is (zoals de herbergier in Vazélan me 's avonds zal vertellen) "ce n'est pas très compliqué, mais c'est une longue descente". En die herbergier die wist natuurlijk waarover hij sprak.
De eerste paar kilometer mogen we ons vergapen aan het lac de Roselend, een prachtig bergmeer dat hier zomaar ligt te blinken. We mogen het van alle kanten bekijken, maar dan gaan we onvermijdelijk in de richting van de enige col van de dag: de col de Bresson. Voor de laatste keer deze week gaan we stevig boven de 2000 meter, tot zelfs 2469 meter hoog. Dat betekent dat we dus een stevige beklimming voor de boeg hebben, en als je in de routeboekjes kijkt dan zie je dat het lijntje op het hoogteprofiel bijna recht naar boven gaat. Echt een pittige klim is dat dus.
Maar voor het zover is moeten we eerste een stukje afdalen. En in die afdaling is het nog modderig van de regenbuien van de afgelopen nacht. Ik loop iets te snel in mijn overmoed, en voor ik het weet lig ik in een diepe plas op de grond, en is mijn enkel dubbel zo dik als hij hoort te zijn. Gelukkig kan ik er verder op lopen, maar het voelt niet zo stabiel als het zou moeten. Ik heb nog wat droge kledij in mijn rugzak, dus speel ik alle natte kleren uit, en doe droge aan. Gelukkig is er hier in het midden van de natuur niemand in de buurt :-)
De beklimming gaat heel traag. Langs de ene kant is het extreem steil, langs de andere kant heb ik pijn aan mijn enkel. Maar voetje voor voetje geraak ik boven. Daar is het echt koud, en dat zie je toch maar weer dat hikers mekaar proberen te helpen. Een andere wandelaar zegt me dat ik best wat warme kleren bij zou aantrekken, voor ik onderkoeld geraak. En hij heeft natuurlijk groot gelijk, ik was gewoon helemaal niet in mijn normale doen na die val eerder vandaag.
We staan dus bovenop de col op 2469 meter hoogte, en de rest van de dag is eigenlijk gewoon maar afdalen tot in Vazélan waar ik er in het dorp 1 herberg is waar ik me een privékamer geboekt heb. Vazélan ligt op zo'n kleine 1200 meter hoogte, dus er staat nog wel wat afdalen op het programma vandaag.
Een uurtje voorbij de col passeer ik bij de refuge de la Balme, waar ik me tracteer op een paar blikjes Orangina. Ik was van plan hier een tijdje uit te rusten, maar mijn voet begint te verstijven, dus beslis ik om voorzichtig door te lopen. Dat lijkt misschien wel een goeie beslissing, want ik ga traag maar vrij vlot naar beneden. Gelukkig zijn het vrij brede 4x4 wegen waarlangs we mogen afdalen. Dat is niet zo mooi, maar vandaag kwam me dat eigenlijk best wel goed uit.
Na een paar uur afdalen komt dat eindelijk Vazélan in zicht. De auberge kan je hier niet missen, want er staan zo te zien tientallen wegwijzers naartoe. Ik slaap een paar uur, eet heel lekker 's avonds, en neem een koppel ibuprofen pillen (vitamine-i to the rescue). De volgende morgen gaat het eigenlijk verbazend goed met mijn voet. Er zit nog een diepe snee in en hij is niet zo flexibel, maar ik moet dan ook nog maar een dikke 5 kilometer lopen tot bij het station van Landry.
En zo komt dit eerste stukje van de GR5 in de Alpen tot een pijnlijk einde. Maar ik heb absoluut genoten van deze laatste dagen, dus ik kom zeker terug voor het vervolg. Wanneer, dat zien we nog wel, ik heb nog een heleboel andere wandelingen op het programma staan ook. Het zal dus wat puzzelen worden om hier volgend jaar weer te geraken.
Het album met alle foto's van vandaag vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
Landry is een prima plek om de route op te splitsen. De wandeling loopt langs het station van waar je vlot in Lyon geraakt met de trein. En Landry is ook het eindpunt van de eerste Franse topogids, dus wie houdt van afgewerkte boekjes die loopt automatisch tot hier. Vanuit Lyon heb je een paar keer per dag een rechtstreekse TGV naar Brussel. De routeplanner voor de treinen vind je zoals steeds op https://www.sncf-connect.com.
Ook kan je van in Landry in een dag of 10 vlotjes in Briançon geraken, wat de volgende plek met deftig openbaar vervoer is. De volgende stukjes van de GR5 (Landry-Briançon en Briançon-Nice) zullen dan ook probleemloos TGV-gewijs gewandeld kunnen worden. Maar dat is voer voor volgende wandelvakanties.
's Nachts regent het stevig maar daar heb ik dus geen last van terwijl ik in de refuge slaap. Als ik wakker wordt dan is de hemel een beetje opgeklaard en kan ik aan de mooie tocht beginnen. En die is (zoals de herbergier in Vazélan me 's avonds zal vertellen) "ce n'est pas très compliqué, mais c'est une longue descente". En die herbergier die wist natuurlijk waarover hij sprak.
We staan dus bovenop de col op 2469 meter hoogte, en de rest van de dag is eigenlijk gewoon maar afdalen tot in Vazélan waar ik er in het dorp 1 herberg is waar ik me een privékamer geboekt heb. Vazélan ligt op zo'n kleine 1200 meter hoogte, dus er staat nog wel wat afdalen op het programma vandaag.
En zo komt dit eerste stukje van de GR5 in de Alpen tot een pijnlijk einde. Maar ik heb absoluut genoten van deze laatste dagen, dus ik kom zeker terug voor het vervolg. Wanneer, dat zien we nog wel, ik heb nog een heleboel andere wandelingen op het programma staan ook. Het zal dus wat puzzelen worden om hier volgend jaar weer te geraken.
Het album met alle foto's van vandaag vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
