Ik wandel vandaag een stevig stuk van de GR-12 in Frankrijk. We bevinden ons nog altijd in een lastig stuk van Frankrijk en dat bedoel ik niet negatief. Het is hier prachtig, maar het is hier ook echt lastig om openbaar vervoer te vinden. Als we eenmaal dichter bij Parijs komen dan gaat dat uiteraard gemakkelijker worden, maar nu is het dus nog een beetje behelpen met de fiets.
De tocht loopt vandaag voor een heel lang stuk langs het "Canal des Ardennes". Dit is de gekanaliseerde versie van het riviertje de "Aisne", die ook zijn naam aan het departement waar we naartoe aan het lopen zijn gegeven heeft. Iets verderop zeggen we het departement van de Ardennen vaarwel en dan verandert de naam van dit kanaal in "Canal latéral à l'Aisne", wat natuurlijk nog beter beschrijft waar het kanaal juist voor dient.
We mogen vandaag uitgebreid kennismaken met de Voie Verte Sud-Ardennes, een prachtig aangelegde fietsroute die langs het kanaal loopt. De hele tijd langs een kanaal lopen, dat wil dus zeggen dat hoogteverschillen vandaag niet ons grootste probleem zullen zijn en dat we in principe redelijk vlot vooruit zouden moeten geraken. Door mijn wandeling vandaag te eindigen bij een station kan ik de volgende 2 etappes als een tweedaagse lopen tot bij het station van Soissons.
Voor het eerste stukje van de wandeling parkeer ik me op de route naast het kanaal ter hoogte van Villeneuve-sur-Aisne. Met de fiets kan ik probleemloos die "voie verte" volgen tot ik weer ben waar ik de vorige etappe eindigde: ter hoogte van Ferme de Pargny, aan een sluis op het kanaal. Ik maak mijn fiets goed vast aan een verlichtingspaal, en de wandeling terug kan beginnen. Het is 18 kilometer tot in Villeneuve-sur-Aisne, en je bent nooit mee dan 200 meter van het kanaal verwijderd.
Sommige mensen zullen dit saai vinden, maar ik vind het een magische tocht. De zon schijnt en het is een van de eerste lentedagen met zo'n 17 graden. Alles ziet er fris uit, de vogeltjes fluiten, en ik mag hier langs een kanaal lopen. Onderweg komen we denk ik 3 bruggen tegen, maar verder zijn we de hele tijd alleen in de natuur. Het is dus best een aangename tocht. Het kanaal wordt uiteraard al lang niet meer gebruikt om goederen te vervoeren, maar heeft nu de zo mogelijk nog belangrijkere taak om aan waterbeheer te doen, en zo het water te bufferen wanneer nodig, maar ook om het snel af te kunnen voeren wanneer nodig.
De voie verte is uiteraard een volledig verhard fietspad, maar grote stukken lopen we toch onverhard naast het water. En dan plots, in the middle of nowhere, kom je een visser tegen die net dat plekje uitgekozen heeft om te komen vissen. Rare jongens die Franse vissers, en ze lijken ook allemaal op mekaar: ze zijn allemaal 65 plus, met grijs haar en een bril. Maar behalve de occasionele visser kwam ik maar 1 andere wandelaar tegen vandaag. Die was duidelijk niet op haar gemak op zo'n afgelegen plek, en liet me maar snel passeren. Zelfs mijn vriendelijke "bonjours" leken haar niet te overtuigen dat ik niks kwaads in de zin had.
Het grote voordeel van langs het kanaal te lopen is dat het natuurlijk min of meer vlak is. En dat merk ik nog extra als ik achteraf mijn fiets ga ophalen. Met de auto moet ik dan toch wel enkele stevige beklimmingen maken die ik helemaal niet gezien had toen ik langs het water liep. Er is dus duidelijk goed over nagedacht waar ze het kanaal zouden graven.
Het vervolg van de wandeling van Villeneuve-sur-Aisne naar Guignicourt had ik een paar weken geleden al gedaan toen ik van daar naar Reims liep. Dus bleef er voor vandaag eigenlijk alleen maar ee nkort stukje over van het station van Guignicourt naar het station van Amifontaine. En voor een kort stukje tussen 2 stations neem ik natuurlijk de trein. Ik loop dit vandaag al zodat het vervolg iets beter behapbaar wordt. Het is zo'n 70 kilometer van Amifontaine naar Soissons, dus dat is perfect haalbaar in 2 lange etappes. Maar als ik daar de 8 kilometer van vandaag nog bij moet doen, dan worden het wel hele lange wandelingen.
Ik parkeer me dus in Guignicourt, neem de trein naar Amifontaine en wandel terug. Ook dit is best een aangenaam stukje lopen, maar in plaats van naast het kanaal lopen we deze keer naast de spoorweg. Maar dat stoort echt niet, er rijden bijna geen treinen hier, en de spoorweg ligt regelmatig ergens diep in de vallei, terwijl wij zowat op de bergrug lopen en weidse uitzichten hebben. Het is hier best een mooi stukje wandelen door de velden. Op die 8 kilometer komen we zo goed als niemand tegen, en zijn er geen wegen die we moeten oversteken. Het is hier dus echt wel een beetje the middle of nowhere, maar ook dat heeft zijn charmes.
Probleemloos geraak ik weer bij mijn auto die op de grote parking van het station van Guignicourt staat, en kan de rit naar huis beginnen. Het is best een stukje rijden, maar zeker de eerste helft van de route kom je niemand tegen en kan je gewoon de cruise control zijn werk laten doen.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/Pv2N2qaU8LuHnNGr7.
We mogen vandaag uitgebreid kennismaken met de Voie Verte Sud-Ardennes, een prachtig aangelegde fietsroute die langs het kanaal loopt. De hele tijd langs een kanaal lopen, dat wil dus zeggen dat hoogteverschillen vandaag niet ons grootste probleem zullen zijn en dat we in principe redelijk vlot vooruit zouden moeten geraken. Door mijn wandeling vandaag te eindigen bij een station kan ik de volgende 2 etappes als een tweedaagse lopen tot bij het station van Soissons.
Voor het eerste stukje van de wandeling parkeer ik me op de route naast het kanaal ter hoogte van Villeneuve-sur-Aisne. Met de fiets kan ik probleemloos die "voie verte" volgen tot ik weer ben waar ik de vorige etappe eindigde: ter hoogte van Ferme de Pargny, aan een sluis op het kanaal. Ik maak mijn fiets goed vast aan een verlichtingspaal, en de wandeling terug kan beginnen. Het is 18 kilometer tot in Villeneuve-sur-Aisne, en je bent nooit mee dan 200 meter van het kanaal verwijderd.
Sommige mensen zullen dit saai vinden, maar ik vind het een magische tocht. De zon schijnt en het is een van de eerste lentedagen met zo'n 17 graden. Alles ziet er fris uit, de vogeltjes fluiten, en ik mag hier langs een kanaal lopen. Onderweg komen we denk ik 3 bruggen tegen, maar verder zijn we de hele tijd alleen in de natuur. Het is dus best een aangename tocht. Het kanaal wordt uiteraard al lang niet meer gebruikt om goederen te vervoeren, maar heeft nu de zo mogelijk nog belangrijkere taak om aan waterbeheer te doen, en zo het water te bufferen wanneer nodig, maar ook om het snel af te kunnen voeren wanneer nodig.
De voie verte is uiteraard een volledig verhard fietspad, maar grote stukken lopen we toch onverhard naast het water. En dan plots, in the middle of nowhere, kom je een visser tegen die net dat plekje uitgekozen heeft om te komen vissen. Rare jongens die Franse vissers, en ze lijken ook allemaal op mekaar: ze zijn allemaal 65 plus, met grijs haar en een bril. Maar behalve de occasionele visser kwam ik maar 1 andere wandelaar tegen vandaag. Die was duidelijk niet op haar gemak op zo'n afgelegen plek, en liet me maar snel passeren. Zelfs mijn vriendelijke "bonjours" leken haar niet te overtuigen dat ik niks kwaads in de zin had.
Het grote voordeel van langs het kanaal te lopen is dat het natuurlijk min of meer vlak is. En dat merk ik nog extra als ik achteraf mijn fiets ga ophalen. Met de auto moet ik dan toch wel enkele stevige beklimmingen maken die ik helemaal niet gezien had toen ik langs het water liep. Er is dus duidelijk goed over nagedacht waar ze het kanaal zouden graven.
Het vervolg van de wandeling van Villeneuve-sur-Aisne naar Guignicourt had ik een paar weken geleden al gedaan toen ik van daar naar Reims liep. Dus bleef er voor vandaag eigenlijk alleen maar ee nkort stukje over van het station van Guignicourt naar het station van Amifontaine. En voor een kort stukje tussen 2 stations neem ik natuurlijk de trein. Ik loop dit vandaag al zodat het vervolg iets beter behapbaar wordt. Het is zo'n 70 kilometer van Amifontaine naar Soissons, dus dat is perfect haalbaar in 2 lange etappes. Maar als ik daar de 8 kilometer van vandaag nog bij moet doen, dan worden het wel hele lange wandelingen.
Ik parkeer me dus in Guignicourt, neem de trein naar Amifontaine en wandel terug. Ook dit is best een aangenaam stukje lopen, maar in plaats van naast het kanaal lopen we deze keer naast de spoorweg. Maar dat stoort echt niet, er rijden bijna geen treinen hier, en de spoorweg ligt regelmatig ergens diep in de vallei, terwijl wij zowat op de bergrug lopen en weidse uitzichten hebben. Het is hier best een mooi stukje wandelen door de velden. Op die 8 kilometer komen we zo goed als niemand tegen, en zijn er geen wegen die we moeten oversteken. Het is hier dus echt wel een beetje the middle of nowhere, maar ook dat heeft zijn charmes.
Probleemloos geraak ik weer bij mijn auto die op de grote parking van het station van Guignicourt staat, en kan de rit naar huis beginnen. Het is best een stukje rijden, maar zeker de eerste helft van de route kom je niemand tegen en kan je gewoon de cruise control zijn werk laten doen.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/Pv2N2qaU8LuHnNGr7.
