Het wordt mooi weer vandaag dus profiteer ik van de laatste weken dat het nog zomeruur is en ga ik de lange eerste etappe van de GR564 lopen. Die gaat van Lommel tot in Helchteren, waar je ter hoogte van bushalte "Helchteren Kruispunt" een heel vlotte busverbinding hebt met de start van de route. Ik ben vrij laat, dus parkeer ik me in Helchteren en loop nog maar eens in omgekeerde richting naar Lommel. Kwestie van geen daglicht te verspillen, er staat immers zo'n 35 kilometer op het programma. Vanavond neem ik de snelbus van Lommel naar Hasselt die me na een goed half uur weer bij de start afzet.
Ik parkeer me in Helchteren en loop een dikke kilometer tot ik de route weer kan oppikken waar ik ze vorige week achterliet. De eerste kilometers zijn een beetje chaotisch. We worden bruusk links en rechts gestuurd om toch maar elk mooi stukje mee te pikken, maar je kan nu eenmaal niet helemaal verbergen dat het hier in vergelijking met de rest van de route vrij dicht bebouwd is. Maar toch een proficiat aan de routeontwerpers om ons door al deze mooie stukjes te sturen.
Na een paar kilometer lopen we langs de neerslagradar van Helchteren. Die radartoren met de kenmerkende bolvormige radar op de top levert de input voor de buienradar. Samen met die andere radar, die in Jabbeke naast de snelweg staat als je net afgeslagen bent richting Calais, levert die de gedetailleerde neerslaggegevens voor heel Vlaanderen.
Daarna mogen we een hele tijd door prachtige weggetjes lopen. Het zijn onverharde weggetjes, nu eens door het bos, dan weer door de velden, maar het is hier altijd mooi en rustig. We worden eerst een stukje over een mooi fietspad en dan langs de prachtige Begijnenvijvers gestuurd. Dit is een mooi stukje. Ik pauzeer even om een rijsttaartje op te eten en de rust doet me goed. Er zijn slechtere plekken om te picknicken.
Dan wordt de rust stilaan verstoord door de snelweg (de Noord-Zuid verbinding) die dichterbij komt. Even verderop moeten we die oversteken en dan gaat het langs nog wat achterafweggetjes richting Hechtel-Eksel. We zijn ondertussen in nationaal park Bosland aangekomen, en dat merk je. Eerst staan er nog wat kilometers door de velden op het programma, maar stilaan worden we weer het bos ingestuurd en kunnen we ons te goed doen aan prachtige stukken natuur. Het is hier nog redelijk nat, maar zelfs dat mag de pret niet drukken.
De laatste 15 kilometer van de tocht zijn echt fantastisch. We mogen bijna de hele tijd door de natuur lopen en gaan van het ene mooie plekje naar het andere. Hier is het genieten. Er is wel wat hoogteverschil in dit stuk van de tocht en de ondergrond wordt stilaan weer zanderig. Dat betekent dat dit stukje dus wel vrij vermoeiend is, maar de prachtige omgeving maakt natuurlijk veel goed.
Het heeft dit jaar historisch veel geregend dus zijn er een paar stukjes van de tocht minder vlot toegankelijk. Gelukkig valt het allemaal wel mee en geraak ik er probleemloos doorheen.
En zo gaat het stilaan richting Lommel. Vanuit het niets duikt plots de Ijzeren Rijn op, de drukke spoorlijn richting Duitsland die ooit van levensbelang was voor de industrie. Ondertussen is die in verval geraakt en rijdt er eigenlijk zo goed als geen enkele trein meer over.
Ik loop verder tot bij het station van Lommel waar de GR564 officieel begint. Ooit sta ik hier terug, want ook de GR561 passeert hier, en dat is een van de laatste GR routes die ik nog moet lopen in Vlaanderen. Ik neem een bus richting Lommel, en dan de snelbus richting Hasselt. Die bussen kan je gewoon nemen met een ticketje van de lijn, die je bijvoorbeeld in de app koopt. Ook betalen met je contactloze bankkaart is uiteraard mogelijk. Een kleine 45 minuten later sta ik weer bij mijn auto, dus dit is wel een heel vlotte verbinding. Het was vandaag een dikke 35 kilometer lopen, maar als je te veel vindt dan kan je uiteraard ook de bus nemen tot in Hechtel waar je de route weer kan oppikken. Zo worden dit 2 etappes van elk een zo'n 17-18 kilometer lang.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/8DjVdzZ2pPvwmEMv8.
Ik parkeer me in Helchteren en loop een dikke kilometer tot ik de route weer kan oppikken waar ik ze vorige week achterliet. De eerste kilometers zijn een beetje chaotisch. We worden bruusk links en rechts gestuurd om toch maar elk mooi stukje mee te pikken, maar je kan nu eenmaal niet helemaal verbergen dat het hier in vergelijking met de rest van de route vrij dicht bebouwd is. Maar toch een proficiat aan de routeontwerpers om ons door al deze mooie stukjes te sturen.
Na een paar kilometer lopen we langs de neerslagradar van Helchteren. Die radartoren met de kenmerkende bolvormige radar op de top levert de input voor de buienradar. Samen met die andere radar, die in Jabbeke naast de snelweg staat als je net afgeslagen bent richting Calais, levert die de gedetailleerde neerslaggegevens voor heel Vlaanderen.
Daarna mogen we een hele tijd door prachtige weggetjes lopen. Het zijn onverharde weggetjes, nu eens door het bos, dan weer door de velden, maar het is hier altijd mooi en rustig. We worden eerst een stukje over een mooi fietspad en dan langs de prachtige Begijnenvijvers gestuurd. Dit is een mooi stukje. Ik pauzeer even om een rijsttaartje op te eten en de rust doet me goed. Er zijn slechtere plekken om te picknicken.
Dan wordt de rust stilaan verstoord door de snelweg (de Noord-Zuid verbinding) die dichterbij komt. Even verderop moeten we die oversteken en dan gaat het langs nog wat achterafweggetjes richting Hechtel-Eksel. We zijn ondertussen in nationaal park Bosland aangekomen, en dat merk je. Eerst staan er nog wat kilometers door de velden op het programma, maar stilaan worden we weer het bos ingestuurd en kunnen we ons te goed doen aan prachtige stukken natuur. Het is hier nog redelijk nat, maar zelfs dat mag de pret niet drukken.
De laatste 15 kilometer van de tocht zijn echt fantastisch. We mogen bijna de hele tijd door de natuur lopen en gaan van het ene mooie plekje naar het andere. Hier is het genieten. Er is wel wat hoogteverschil in dit stuk van de tocht en de ondergrond wordt stilaan weer zanderig. Dat betekent dat dit stukje dus wel vrij vermoeiend is, maar de prachtige omgeving maakt natuurlijk veel goed.
Het heeft dit jaar historisch veel geregend dus zijn er een paar stukjes van de tocht minder vlot toegankelijk. Gelukkig valt het allemaal wel mee en geraak ik er probleemloos doorheen.
En zo gaat het stilaan richting Lommel. Vanuit het niets duikt plots de Ijzeren Rijn op, de drukke spoorlijn richting Duitsland die ooit van levensbelang was voor de industrie. Ondertussen is die in verval geraakt en rijdt er eigenlijk zo goed als geen enkele trein meer over.
Ik loop verder tot bij het station van Lommel waar de GR564 officieel begint. Ooit sta ik hier terug, want ook de GR561 passeert hier, en dat is een van de laatste GR routes die ik nog moet lopen in Vlaanderen. Ik neem een bus richting Lommel, en dan de snelbus richting Hasselt. Die bussen kan je gewoon nemen met een ticketje van de lijn, die je bijvoorbeeld in de app koopt. Ook betalen met je contactloze bankkaart is uiteraard mogelijk. Een kleine 45 minuten later sta ik weer bij mijn auto, dus dit is wel een heel vlotte verbinding. Het was vandaag een dikke 35 kilometer lopen, maar als je te veel vindt dan kan je uiteraard ook de bus nemen tot in Hechtel waar je de route weer kan oppikken. Zo worden dit 2 etappes van elk een zo'n 17-18 kilometer lang.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/8DjVdzZ2pPvwmEMv8.