Nadat ik me een week uitgeleefd had op de Pennine Way in Engeland heb ik 2 weken rust genomen. Maar na zo'n lange rustperiode werd het tijd om nog eens een stukje in eigen land te lopen. Ik heb bijna alle Vlaamse GR routes gelopen, dus moet ik noodgedwongen naar Limburg om nog een stukje van de GR564 te doen. Maar dat is zeker geen straf, Limburg weet me altijd heel aangenaam te verrassen.
Ik moet 's morgens in Antwerpen zijn, dus ben ik maar om 11 uur in Diepenbeek waar ik me parkeer op de carpoolparking net ten noorden van het station. Etappe 3 liep ik in omgekeerde richting, dus kan ik dat even goed met de andere etappes ook doen bedenk ik. Ik loop vandaag dus van Diepenbeek naar Houthalen. Dat geeft me ook iets meer tijd om voor het donker de tocht te voltooien, want het is toch een dikke 30 kilometer vandaag.
Nadat ik de mierennest van mensen die met de auto tot in het stemhokje willen rijden gepasseerd ben, kan ik aan de echte wandeling beginnen. En die is meteen al stevig: we duiken het natuurgebied met de mooie naam "Dorpsbemden-Pomperik" in. En als je over een bemd of beemd leest, dan weet je dat het om drassig en laaggelegen land gaat. En dat klopt helemaal. De eerste paar honderd meter kan ik het droog houden, maar dan moet ik tot bijna aan mijn knieën door het water. Ach, mijn schoenen zijn toch al nat nu, dan kan ik er maar beter van genieten.
Nadat ik door een groot stuk water gewaad ben, kom ik in een koeienweide. De koeien kijken me verbaasd aan. Wat komt die hier doen, vragen ze zich duidelijk af.
Gelukkig wordt het iets gemakkelijker lopen vanaf nu. Langs vlotlopende weggetjes, maar toch ook regelmatig mooie stukjes onverhard, gaan we richting Albertkanaal. Ter hoogte van de sluis van Diepenbeek steken we het kanaal over. Hier was ik een paar jaar geleden ook, toen ik het Vlaamse stukje van de GR5 liep. Best een nostalgische ervaring dus, want op die GR5 ben ik ondertussen bijna in de Alpen aangekomen.
Nadat ik een paar kilometer over bekend terrein liep, gaan de routes ter hoogte van het openluchtmuseum van Bokrijk elk hun eigen richting uit. Daar vind je trouwens ook sanitair, wat welgekomen was.
Eenmaal Bokrijk gepasseerd voel je aan alles dat het terrein plots verandert. De ondergrond verandert plots in zandgrond, en je komt stilaan in prachtige heidevlaktes. Dit stuk van de tocht is puur genieten. Hier loop je echt in de rust en over een uitgestrekte vlakte. Fantastisch mooi is het hier.
De kilometers vliegen dan ook gemakkelijk voorbij en voor ik het weet moeten we de E314 oversteken. Daarna duiken we alweer de natuur in. Hier is de route een stukje aangepast, dus als je niet de laatste track mee hebt dan moet je hier even over een half ingestort vlonderpad lopen. Gelukkig is de omleiding prima aangeduid.
Over de prachtige en uitgestrekte Ten Haagdoorn heide mogen we kilometerslang genieten. Prachtig is het hier, en de allermooiste plekjes worden hier aangeduid als een "sterrenplekje". Maar aan alles komt een eind, dus mogen we even later langs de rang van een uitgestrekt schietveld lopen. Bordjes met teksten als "verboden toegang", "militair domein", of "gevangenisstraf van 8 dagen tot 1 jaar" moeten je veilig houden. Vreemd genoeg loopt de tocht helemaal aan het noordelijk einde van het schietveld een meter of 10 door het militair domein. Het was een beetje een vreemd gezicht: een verbodsbord dat je met gevangenisstraf bedreigt, en dan op de volgende boom de vertrouwde wit-rode tekens.
Er waren wel meer vreemde dingen vandaag: iets voorbij Bokrijk waar we een weg oversteken kom ik een rood-witte sticker met GR561 tegen. Maar die komt hier helemaal niet in de buurt, dit is de GR564. En ter hoogte van de jeugdherberg hing een bordje op zijn kop, met het rood naar boven. Iedereen weet toch dat het wit, zoals het schuim op een goeie pint, vanboven hoort te hangen?
Ik maak er na een dikke 30 kilometer genieten een einde aan voor vandaag en loop naar Helchteren waar ik ter hoogte van bushalte Kruispunt de bus naar Hasselt en dan de trein naar Diepenbeek neem. En zo zit deze top-wandeling er alweer op voor vandaag.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/f2rSbRfgCRFiWvDh6.
Gelukkig wordt het iets gemakkelijker lopen vanaf nu. Langs vlotlopende weggetjes, maar toch ook regelmatig mooie stukjes onverhard, gaan we richting Albertkanaal. Ter hoogte van de sluis van Diepenbeek steken we het kanaal over. Hier was ik een paar jaar geleden ook, toen ik het Vlaamse stukje van de GR5 liep. Best een nostalgische ervaring dus, want op die GR5 ben ik ondertussen bijna in de Alpen aangekomen.
Eenmaal Bokrijk gepasseerd voel je aan alles dat het terrein plots verandert. De ondergrond verandert plots in zandgrond, en je komt stilaan in prachtige heidevlaktes. Dit stuk van de tocht is puur genieten. Hier loop je echt in de rust en over een uitgestrekte vlakte. Fantastisch mooi is het hier.
Ik maak er na een dikke 30 kilometer genieten een einde aan voor vandaag en loop naar Helchteren waar ik ter hoogte van bushalte Kruispunt de bus naar Hasselt en dan de trein naar Diepenbeek neem. En zo zit deze top-wandeling er alweer op voor vandaag.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/f2rSbRfgCRFiWvDh6.
