De laatste etappe van de GR122 was er nog altijd overgeschoten omdat ik hier moet puzzelen om de verplaatsing van de start tot het eindpunt van de tocht te maken. Ik besluit vandaag om de elektrische mountainbike in mijn koffer te gooien en daarmee de verplaatsing te maken. Ik parkeer in Dohis en fiets naar Chaumont-Porcien waar ik mijn fiets met mijn motorslot van 5 kg zwaar vastmaak aan de kerk. Wie dit stukje zonder elektrische ondersteuning wil fietsen wens ik veel goeie moed. Het is een stevige tocht, en zelfs met de ondersteuning op maximum moest ik toch regelmatig terugschakelen.
Het is pas laat als ik beslis om toch te gaan wandelen vandaag. Eigenlijk was er slecht weer voorspeld maar het lijkt best wel mee te vallen. Dus vertrek ik rond half 10 thuis, zodat ik iets na de middag aan de start kom. Daar is vandaag een grote loopwedstrijd bezig dus parkeer ik me zoals iedereen in de graskant en spring ik op mijn fiets om naar de start te rijden.
Eenmaal in Chaumont-Porcien kan dan de wandeling beginnen. En dat is meteen stevig, want vanuit het dorp wordt meteen geklommen naar de bergrug die boven het dorp uit torent. Een goeie 100 meter klimmen in de eerste kilometer, dat hakt er wel even in, zeker als je net een kleine 20 kilometer gefietst hebt.
Maar het uitzicht is prachtig van hier en je kan echt ver zien. Ik zet me dus maar even neer om even te bekomen en iets te drinken en dan gaat het weer beter. We lopen vooral door de velden vandaag, af en toe een wei met koeien, afgewisseld met moerassen en andere verwilderde stukjes natuur.
Het is maar een goeie 20 kilometer lopen vandaag, maar er staan toch dik 600 hoogtemeters op het programma. Dit is dus toch een etappe die je best niet onderschat. Maar voor mij is het een ideale trainingsetappe voor mijn GR5 wandeling in de Vogezen die er binnenkort aankomt.
Is er iets aan deze etappe waarvan je achteraf gaat zetten van "dit moet je gezien hebben"? Nee, eigenlijk niet. Maar het is gewoon een prachtige tocht door een heel stil stuk van Frankrijk waar je echt kan genieten. Hou je van wandelen over vooral onverharde wegen in de rust? Dan is dit een etappe die je absoluut gedaan moet hebben. Eigenlijk net zoals de rest van het Franse stuk van de GR122 dus.
We lopen van dorp naar dorp over vooral onverharde wegen. Dat zijn de wegen die er al eeuwen liggen en die de inboorlingen toen gebruikten als ze uitzonderlijk eens een dorp verder moesten zijn. Bij ons zijn die wegen al lang verhard of vervangen door snelwegen, maar hier bestaan ze dus nog steeds. En de GR, die maakt daar dankbaar gebruik van.
Zonder echte hoogtepunten, maar ook zonder dieptepunten kabbelt de wandeling verder en geraken we eigenlijk probleemloos weer bij de start. De loopwedstrijd is afgelopen ondertussen, dus kan ik probleemloos weer naar Chaumont-Porcien rijden om mijn fiets te gaan halen. Ik ben best moe van deze tocht, maar even goed bijslapen zal wel helpen denk ik.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/uhxrv8du74fuTmZ5A.
Is er iets aan deze etappe waarvan je achteraf gaat zetten van "dit moet je gezien hebben"? Nee, eigenlijk niet. Maar het is gewoon een prachtige tocht door een heel stil stuk van Frankrijk waar je echt kan genieten. Hou je van wandelen over vooral onverharde wegen in de rust? Dan is dit een etappe die je absoluut gedaan moet hebben. Eigenlijk net zoals de rest van het Franse stuk van de GR122 dus.
