Het jachtseizoen is afgelopen, de konijntjes kunnen weer dartel door het bos lopen en dus kan ik ook weer in Wallonië gaan wandelen zonder de kans te lopen dat ik een kogel in mijn hoed krijg. Ik parkeer me in Florenville ter hoogte van het busstation in de "Place du Mirroir". Hier staat een automaat van de TEC waar ik eindelijk weer buskaartjes kan kopen. Mijn voorraad was bijna op en voor de volgende etappes zal ik meestal op de bus aangewezen zijn.
Ik wandel rustig tot bij het kleine stationnetje van Florenville, dat een tweetal kilometer verderop gelegen is. Daar neem ik de trein naar Bertrix. Tijdens het weekend is er elke 2 uur een trein, tijdens de week zelfs elk uur. Van bij het station van Bertrix wandel ik dan nog een tweetal kilometers tot ik de GR129 weer tegenkom. De aanvliegroute naar de GR van bij het station is mooi aangeduid met een "liaison gare".
Het is koud en mistig als ik aan mijn wandeling begin. Dat geeft een bijzondere sfeer in het bos en ik voel me fantastisch. Kilometerslang kom ik niemand tegen en voel ik me alleen op de wereld. Prachtig is dat! Over de eerste 5 kilometers van de route kunnen we dan ook kort zijn: prachtige bossen, mooie niet te steile paden en heel geleidelijke hoogteverschillen. Meer moet dat echt niet zijn.
Dan komen we uit bij een oude spoorweg langs waar de nabijgelegen leisteen-mijnen hun koopwaar naar de rest van de wereld konden transporteren. Een prachtig viaduct waar een mooi verhaal aan vasthangt komt meteen op ons pad. Het viaduct werd opgeblazen door de Duitsers toen ze zich terugtrokken waardoor de mijnen in de buurt dus met een probleem zaten. Gelukkig was de baas van een van de mijnen ook onze eerste minister toen. Die zorgde er voor dat het viaduct er een jaar later alweer stond, mooier en groter dan voorheen.
De wandeling loopt voor de eerste 26 kilometer door het bos. Je zou denken dat het saai wordt maar dat is dus niet het geval. Altijd is er wel iets te zien: het mos op de bomen, een mooi watervalletje, een bijzondere boom of paddestoel. Overal zijn interessante dingen te zien.
Na een kilometer of 25 komt de wandeling langs het beroemde "Rocher Pinco". Je moet het even 100 meter van het pad af maar dat is prachtig aangegeven met een bijzondere GR-aanduiding. En het loont de moeite dus zeker gaan kijken. Er staat zelfs een bankje dus als je even wil uitrusten dan is dit de ideale plek. Negeer de picknickbanken langs de grote weg die je een paar honderd meter eerder tegenkomt, hier moet je zijn...
Tot slot kan de klim richting Florenville beginnen. Het dorp ligt boven op een heuvel en die beklimming is bij momenten best pittig. Maar ook dat wordt verteerd en ik vind mijn auto probleemloos terug. Volgende keer neem ik de bus en zal ik de abdij van Orval kunnen bezoeken. Dat wordt ook een etappe om naar uit te kijken dus.
Het album met alle foto's van de wandeling vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/PuLxiNhHD2TSR26k9.
Related posts
GR 129 Etappe 17: Maissin - Bertrix »
GR 129 Etappe 19: Florenville - Meix devant Virton »
