Vandaag is de etappe een copie van de vorige aflevering: lange rechte stukken langs kanalen en eindeloze zandwegen tussen de velden zullen vandaag op ons pad komen. De hoogteverschillen zijn heel beperkt. Er wordt licht bewolkt en geen al te warm weer voorspeld dus zou ook de lange afstand geen probleem mogen zijn vandaag en wordt het vooral een kwestie van doorbijten. Bij warm weer neem je hier best voldoende drank mee want je loopt lange stukken onbeschut tegen de zon en er zijn zo goed als geen winkels onderweg.
Na een deugddoende nacht in mijn hotelletje parkeer ik mijn auto 's morgens in Vitry-en-Perthois. Ik neem de fiets voor een kilometer of 5 tot aan het station van Vitry-le-François waar ik de trein neem naar Châlons-en-Champagne. Dan rest me alleen nog terug naar mijn auto te stappen. De trein doet er een twintigtal minuutjes over maar wij zullen de rest van de dag te voet onderweg zijn om de weg terug af te leggen. Er staat immers een goeie 37 kilometer op de planning vandaag.
Eigenlijk zijn dit 2 etappes die we combineren tot een hele lange wandeling. Dat moet wel want openbaar vervoer in Frankrijk is niet zo goed geregeld. Iedereen heeft hier immers zo'n klein Renaultje of Peugeotje waarmee ze over de weg scheuren. Door 2 etappes te combineren kan ik gebruik maken van de klokvaste Franse spoorwegen.
De eerste 10 kilometer van de route leiden ons langs de oevers van de Marne uit de stad. Langs de oever is er een smal stukje met bomen waar het deze voormiddag aangenaam vertoeven is want de zon brandt. Een van de dingen die je dus niet mag vergeten op deze wandeling in zonnebrandolie. Dat hebben we ook weer geleerd vandaag.
Naast de Marne komen de eerste gigantische velden in zicht. Het is oogsttijd dus zijn de landbouwers op alle velden tegelijk met groot materieel in de weer om het graan binnen te halen. Van overal komen de gigantische oogstmachines te voorschijn. Ik weer niet waar die zich de rest van het jaar verstoppen maar de hele streek ziet er zwart van.
Op sommige velden is men al iets verder gevorderd en daar wordt dan het stro binnengehaald. Honderden pakken stro worden verzameld per veld en afgevoerd. Ik loop na te denken waar dat allemaal naartoe gaat. Er is toch niemand die zo'n grote schuur heeft? Zo zie je maar dat wandelen je geest tot rust brengt maar soms ook in de vreemdste kronkels laat denken.
Na een lange tocht door de velden komt dan eindelijk onze goede vriend weer in zicht. Het "Canal Latéral à la Marne" komt weer tevoorschijn en we mogen het enkele kilometers volgen. Dit is trouwens een goede kans als je de etappe van vandaag echt te lang vindt. Je kan dit kanaal eigenlijk voor een kilometer of 10 volgen en zo enkele kilometers "besparen". Ik zou bijna zeggen dat dat spijtig zou zijn want dan mis je ... meer van hetzelfde. Iets wat je ook niet mag vergeten met zo veel water in de buurt is een muggenstick. Op sommige plekken voel je bij elke zwaai met je armen de muggen er tegenaan vliegen. Op andere plekken kan je dan weer rustig 10 minuten stil staan en zie je geen mug.
Naast het kanaal is het altijd boeiend om naar het industrieel erfgoed langs het water te kijken. Prachtig zijn de oude fabrieken die ondertussen vrijwel verlaten zijn. Vroeger liepen er zelfs spoorwegen naartoe en kwamen er binnenschepen tot hier. Maar dat is al heel lang geleden als ik het zo zie. De spoorwegen zijn overwoekerd en ook die binnenschepen zouden wel heel klein moeten zijn want de sluizen op het kanaal zijn echt wel mini.
En zo komt dan de tijd om de oevers van het kanaal definitief te verlaten. Enfin, toch voor enkele kilometers want op de volgende etappe komen we het kanaal uiteraard nog wel eens tegen. Maar de route kiest nu resoluut de richting van het platteland en eindeloze kilometers mag je wandelen op de typische "strade bianchi" van de Champagnestreek. Dat zijn witte kiezelwegen door de velden waar het als de zon zou schijnen echt warm kan worden. Gelukkig is het ondertussen bewolkt geworden en kan ik zonder veel moeite rustig doorwandelen.
De laatste kilometers van de route zijn zwaar. Ze gaan over eindeloze rechte wegen door de velden en het lijkt dus alsof je geen meter opschiet. Maar ze worden ook steeds heuvelachtiger en met een dikke 30 kilometer op de teller begin je dat te voelen. Maar aan alles komt een einde en dus ook aan deze beproeving. Wie zegde alweer dat een pelgrimstocht naar Rome gemakkelijk was?
In Vitry-en-Perthois vind ik mijn auto terug en dan kan ik mijn fiets gaan oppikken aan het station van Vitry-le-François. Eenzaam en alleen staat mijn fiets daar nog op mij te wachten. En dan volgt de lange terugrit naar huis door de vakantiefiles. Ik wandelde vandaag 38 kilometer over de Via Francigena en ben er in geslaagd het grote gat tussen Vitry-le-François en Châlons-en-Champagne te dichten.
Het album met alle foto's van de dag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/cCC5ChnZBA8CxwWo9.
Related posts
Via Francigena Etappe F17: Billy-le-Grand - Châlons-en-Champagne »
Via Francigena Etappe F19: Vitry-en-Perthois - Saint-Rémy-en-Bouzemont »
