Na een eindeloze tocht door Henegouwen loop ik vandaag de eerste etappe in de provincie Namen. Ik wandel de 26 kilometer van Ermeton-sur-Biert naar Dinant. In Dinant is dan meteen het tweede deel van de "Dwars door België" route ten einde. Ik kies er voor om deze wandeling op een weekdag te doen omdat er dan meer mogelijkheden zijn om met de bus terug bij de start in Ermeton te geraken. Op zaterdag kan ook maar dan ben je beperkt tot 1 bus 's avonds. Mis je die dan sta je daar aan de Maas.
Ik parkeer me vandaag in Ermeton-sur-Biert ter hoogte van bushalte "Place". Daar is ruim plaats om je te parkeren en dit is meteen ook het eindpunt van de bus die aan het station van Dinant vertrekt. Ideaal dus: je doet de wandeling, stapt daarna op de bus en die rijdt je gewoon terug tot bij uw auto. Wil je met de bussen van de TEC rijden dan bestel je best een mobib kaart op de e-shop van de tec. Voor de afstanden die wij nodig hebben zal je bijna altijd een "Horizon" ticket nodig hebben dat ongeveer 3 euro kost. Laad dus enkele "horizon" ticketjes op je kaart, of kies voor het goedkopere multi-6 ticket waar je 6 ritten mee mag maken. Hou de kaart dan voor de automaat in de bus en je kan mee. Een ticket kopen op de bus is momenteel niet mogelijk door de corona-maatrgelen. Ben je maar even in België dan kan je natuurlijk ook een wegwerpkaart kopen in de meeste krantenwinkels. Kies dan best voor de multiflex kaart waarmee je kan kiezen om 6 horizon ritten te maken. De verkooppunten vind je op de site van de Tec. In Dinant zijn er bijvoorbeeld enkele verkoppunten vlak bij het station dus zou het vandaag geen probleem mogen zijn om een ticketje te scoren.
Dinant. Het klonk maandenlang als een mythisch einddoel voor mijn wandeling. De naam alleen al klinkt alsof het ergens ver weg is, ergens helemaal in de "Ardennen". Daar helemaal naartoe wandelen leek lange tijd bijna onmogelijk. Maar na 5 dagen over de Vlaamse route langs Oudenaarde en Ronse en dan 8 dagen geploeter over de Waalse GR129 route langs Ath, Mons en Charleroi zal ik dan eindelijk op mijn bestemming aankomen. Het voelt vandaag dan ook als een overwinning. Dat er nu nog een stukje van een goeie 250 kilometer te wachten staat tot Arlon dat zien we even door de vingers. De realiteit is echter dat ik eigenlijk nog maar goed en wel halfweg ben op mijn tocht dwars door België.
Het eerste deel van de wandeling loopt geleidelijk op en af. Door een heel rustige omgeving lopen we tussen de velden en af en toe door een mooi streepje bos. De stilte is hier echt ongelofelijk. Gelukkig fluiten de vogeltjes er vandaag op los zodat ik toch iets hoor. Een ezel die in de verte balkt klinkt als een orkaan van lawaai.
Na een kilometer of 5 komt de abdij van Madredet in zicht. Dit ziet er prachtig uit. Het domein is helemaal afgesloten door een hoge stenen muur maar recent is er een boom op gevallen. Een stuk van de muur is dus beschadigd. Of hoe de natuur de abdij probeert in te nemen. Maar tijd om daar bij stil te blijven staan is er niet, want achter de hoek ligt de abdij van de collega's paters van Maredsous. Je zou denken dat hier het beroemde Maredsous bier gebrouwen wordt en de beroemde Maredsous kaas gemaakt wordt. Maar niet dus, die worden allebei in licentie ergens anders geproduceerd. Het zorgt wel voor de nodige inkomsten en ook voor een grote toeristische belangstelling voor de abdij.
Na de abdij van Maredsous moet er afgedaald worden tot aan de rivier waarna we aan de andere kant weer naar boven moeten. Een stevige klim op oneffen terrein is dat. Ik ben dan ook blij als ik op de top van de beklimming in een kapelletje enkele stoelen vind waarop ik me even kan neerzetten.
De wandeling gaat nu vooral door mooie bossen en steeds op en af. Maar meestal is het geleidelijk en kan je de top zien liggen wat de beklimmingen niet echt lastig maakt. Lange stukken worden tussen kerstboomplantages gewandeld wat wel mooi is om te zien.
Met nog een drietal kilometer te gaan kom je langs een prachtig uitzichtspunt over de Maasvallei. Je ziet de rivier liggen in de diepte en je weet dus dat er nog een grote afdaling zit aan te komen. En ja, na de nodige haarspeldbochten ben je eindelijk beneden. Maar als je denkt dat je er nu bent dan is dat een kleine misrekening. Vrijwel meteen gaan we weer de hoogte in. Er moet nog een goeie 100 meter geklommen worden om daarna supersteil weer af te dalen. Dat is even doorbijten na 25 kilometer wandelen.
Maar dan kom ik eindelijk aan in Dinant en na een half uurtje uitrusten komt mijn bus aangereden. Ik stap op, de bus vertrekt en ze rijdt me zonder stoppen tot bij mijn auto. Niemand stapt op of af onderweg. Gelukkig dat ik deze wandeling vandaag dus deed want anders had de chauffeur helemaal voor niks die route gereden...
Volgende keer wandel ik van Dinant naar het station van Houyet. Het album met alle foto's van de dag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/QPceyQRpxhWNBYVT6.
Related posts
GR 129 Etappe 12: Gerpinnes - Ermeton sur Biert »
GR 129 Etappe 14: Dinant - Houyet »
