Het vervolg van de GR129 moest gepland worden op een weekdag want de bussen die je van Ermeton-sur-Biert terug naar je startpunt kunnen brengen rijden alleen op weekdagen als er school is. Ik had nog een vakantiedag van vorig jaar op overschot die op moest voor het eind van de maand dus profiteerde ik er snel van om dit stukje te gaan wandelen. Even was ik uit het oog verloren dat de scholen deze week toe zijn door de coronamaatregelen (een "paaspauze" noemen ze het deze keer). Helemaal zeker was ik dus niet dat de bus zou rijden. Ze stond wel op de routeplanner van de TEC maar toen ze 5 minuten te laat nog niet gepasseerd was kwam er toch een lichte vorm van paniek opzetten. Gelukkig was ze er even later toch, net toen ik aan het uitzoeken was hoe ik in godsnaam weer aan de start zou geraken. Die vertraging heeft de chauffeur trouwens professioneel ingehaald op de korte route naar Florennes. Zo snel heb ik nog nooit door bochtige en smalle weggetjes gereden en jezelf goed vasthouden was de boodschap. Met de auto zou ik veel moeite gehad hebben om hem te volgen denk ik...
Het traject van de de wandeling gaat vandaag bijna in rechte lijn dus schieten we een flink stuk op richting Arlon. Na vandaag is er nog 1 dag te wandelen voor ik aan de Maas sta in Dinant waar het tweede deel van de route afgewerkt is. Dan moet ik enkel nog de 250 kilometer tot in Arlon wandelen. Het is verleidelijk om te denken dat ik er al bijna ben, maar eigenlijk ben ik vandaag pas halfweg op de wandeling. Er rest me echter nog een gigantisch stuk door de Ardennen tot in Arlon. Dinant mag dan wel heel exotisch klinken, het is eigenlijk nog redelijk dicht bij huis.
Vandaag start de wandeling alweer in Gerpinnes. Dat is een mooi dorpje waar ik ook de vorige etappe mijn auto geparkeerd had. Ter hoogte van de kerk is er daar namelijk een grote parkeerplaats waar je hem gratis kwijt kan. Ik wandel vandaag een dikke 21 kilometer tot in Ermeton-sur-Biert. Daar neem ik de bus naar Florennes (je weet wel, van de luchtmachtbasis die daar gevestigd is) waar ik kan overstappen op de bus naar Charleroi die me dan weer aan mijn auto afzet. Vooral op de verbinding tussen Ermeton-sur-Biert en Florennes zijn er niet zo veel bussen per dag dus moet je maar best de uurregeling checken op
https://www.letec.be.
De wandeling begint met een heel mooi stuk door de bossen. De wandeling is best wel pittig maar de hoogteverschillen vallen al bij al nogal mee. Er zijn wel heel veel onverharde wegen in het traject geslopen vandaag wat de route best aangenaam maakt. Het is hier wel wandelen door een stuk van België waar letterlijk niets te beleven is. Hier zijn geen fabrieken, geen winkels en zo goed als geen dorpen. Gewoon af en toe een grote boerderij en dat is het dan. Maar voor de wandelaars is dit natuurlijk een paradijs.
Vandaag laat ik ook de provincie Henegouwen achter mij. In deze provincie was ik de afgelopen 6 dagen aan het wandelen sinds ik in de buurt van Ronse Wallonië binnenstapte maar nu is het eindelijk helemaal verteerd. Voor mij komt de provincie Namen er aan. Henegouwen heeft me trouwens wel aangenaam verrast. Het heeft een beetje een slechte naam die waarschijnlijk te wijten is aan de verloederde stukken rond de luchthaven van Charleroi die de meeste mensen wel kennen, maar ik wist niet dat er hier ook zo veel mooie stukken te zien waren. Mooi dat deze route me dus op een andere manier heeft laten kennismaken met deze provincie.
Over de wandeling van vandaag kan ik kort zijn: bossen, veldwegen, af en toe een kapel, mooie vergezichten, af en toe een hertje of een konijn dat wegspringt maar vooral veel rust. De stilte in dit stuk van België is oorverdovend. Ook zie je stilaan dat het landschap meer en meer heuvelachtig wordt. Vanop de toppen heb je een steeds wijdser uitzicht over de omgeving. Neem daar een temperatuur van een kleine 20 graden bij en deze wandeling is puur genieten.
Als ik bijna in Ermeton ben dan zie ik in de verte de torens van de abdij van Maredsous al liggen. Maar dat is voor volgende keer. En zo te zien hebben de monniken hun abdij op de top van de berg gebouwd, dus ik weet al wat me volgende keer de eerste kilometers te wachten staat.
Vandaag eindig ik de wandeling met een vrij stevige afdaling tot Ermeton-sur-Biert. En zo ben ik voor ik het goed en wel besef alweer op mijn bestemming. Ik heb nog een klein uurtje de tijd om uit te rusten voor ik de bus terug kan nemen. Aan de bushalte "Ermeton-sur-Biert Place" staan gelukkig enkele picknickbanken waar ik mijn laatste chocoladekoek kan opeten. Vandaag wandelde ik 21 kilometer op de GR129 en ik ben nu bijna in Dinant. Het album met alle foto's van de dag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/vV2mdLr5FtcwUwjr5.
Related posts
GR 129 Etappe 11: Jamioulx - Gerpinnes »
GR 129 Etappe 13: Ermeton sur Biert - Dinant »
