Ezemaal is een gehucht tussen Tienen en Landen waar niemand ooit van gehoord heeft. Wezemaal bedoel je? Nee, het is Ezemaal zonder W. Maar dit gehucht heeft een treinstation waar elk uur een trein stopt. Iemand heeft hier goed gelobbyd toen de treinroutes uitgedeeld werden. Op een klein kwartier brengt de trein u probleemloos tot in Vertrijk waar ik vorige keer mijn wandeling beëindigd had. Tussen Vertrijk en Ezemaal is het vandaag alweer een kleine 30 kilometer GR128 plezier over licht glooiend terrein. Vandaag staat er een grote bocht rond Tienen op het programma en kom ik steeds dichter bij Limburg. In de verte doemen Sint Truiden en Tongeren al op.
Het was een lastige wandeling. Echt lastig. Het heuvelachtige parcours zorgde daar voor maar toch vooral het warme weer. Er waren temperaturen tot 27 graden vandaag en dan gaat alles een beetje moeilijker. Ik moet toch echt zorgen dat ik fris drinken meeneem. Nu waren mijn flesjes water en fanta halfweg de wandeling opgewarmd tot een lauw soepje dat niet meer te drinken was. Ik hoopte nog een supermarktje, krantenwinkel of bakker tegen te komen in de 4 dorpen die ik nog doormoest, maar helaas. Zelfs in Hoegaarden was er niks open.
Vandaag reed ik met de fiets van het station van Vertrijk naar de wandelboom waar ik vorige week de GR128 achterliet. De fiets werd vastgemaakt aan de wandelboom en ik kon vertrekken. Als fietsparking kan zo'n wandelboom dus blijkbaar ook dienen.
Verrassend mooi was het stuk van Boutersem tot Hoegaarden. Bijna de hele tijd liep ik over onverharde wegen met in de verste verte geen huizen of bewoning te zien. Ik waande me op sommige momenten eerder op de boerenbuiten in Frankrijk.
Na Hoegaarden vond ik de wandeling iets minder. Het was nog wel landelijk maar de passage langs de E40 en het vooral verharde stuk daarna beviel me gewoon minder. In het mooie park van Hélécine was de ophaalbrug opgehaald. Daar dienen die voor zou je zeggen, maar het betekende wel dat ik een hele omweg moest maken om uiteindelijk de GR iets verder weer op te kunnen pikken. Waarschijnlijk is die ingang afgesloten voor een of andere Corona maatregel. Vraag me niet welke maatregel maar iemand zal het wel een goed idee gevonden hebben om mensen op deze manier te pesten.
Het laatste stuk van de wandeling liep meer door bebouwd gebied maar ook hier werd geprobeerd de onverharde trage wegen op te zoeken. Uiteindelijk arriveerde ik aan het station van Ezemaal en 10 minuutjes later was de trein daar die me mondmaskergewijs naar Vertrijk voerde.
Het album met alle foto's van de dag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/yrCZBkJuT77RnKiH8
Related posts
GR 128 Etappe 12: Putkapel - Vertrijk »
GR 128 Etappe 14: Ezemaal - Kortenbos »
