Een GR route wandel je normaal gezien in volgorde. Je vertrekt aan de start en je wandelt hem helemaal tot je aan je eindpunt gekomen bent. En dan ben je blij dat je het gehaald hebt. Zo gaat het dus normaal. Momenteel is dat niet mogelijk. Door het corona-virus is de grens tussen België en Nederland dicht. De GR122 begint in Hulst en daar mag ik momenteel niet naartoe. Dus pik ik vandaag in waar de route Nederland verlaat. Na vandaag heb ik het grootste stuk van het Vlaamse deel van de GR122 gewandeld. Enkel de laatste 10 kilometer van Ronse tot de Kluisberg ontbreken nog. En natuurlijk het Nederlandse stukje maar dat is een ander verhaal.
De route wordt in omgekeerde richting gewandeld: dus van Laarne naar Moerbeke. Ik woon niet zo ver van Laarne en kan me dus gemakkelijk laten afzetten aan de start.
Vrijdagavond wordt de auto vlak bij de Nederlandse grens geparkeerd (op het kruispunt van de Papdijk en de Kruisstraat in Moerbeke Waas) en rijd ik op de MTB terug naar huis. Dat ritje toont al wat ik de volgende dag zal ervaren: lange rechte wegen en biljartvlak. De grootste hoogteverschillen zijn enkele bruggen die overgestoken moeten worden: eerst die over de E17 en dan later over de N49.
De lange rechte wegen worden af en toe onderbroken door een kapelletje. Maar vandaag kon er nergens een kaarsje gebrand worden. Spijtig, want dat begint een gewoonte te worden op deze wandeltochten.
Het lijkt misschien saai, maar zo'n lange rechte wegen zijn eigenlijk wel fijn om zonder nadenken en zonder stress dat je de weg kwijtraakt rustig te wandelen. Wel een vreemde trajectkeuze vond ik dat we het provinciaal domein Puyenbroek in de verte zagen liggen maar dat we er gewoon langsgelopen zijn. Een bezoekje zou misschien wel een meerwaarde geweest zijn al was het maar om het sanitair te gebruiken. Nog zo'n vreemde routekeuze: de Moervaart wordt gewoon gekruist terwijl die een ongelofelijk mooi jaagpad heeft. Hoog tijd dat iemand zich hier eens over het parcours buigt.
Ook de passage aan het Heidebos was bizar. Dat is een prachtig natuurgebied en zou het hoogtepunt van de dag moeten worden dacht ik. Wat een ontgoocheling: de GR loopt over asfaltwegen in een boogje rondom het bos. Dit moeten de gemakkelijkste 2 kilometer asfalt zijn die je uit een GR route kan schrappen. Waarom stuurt de route ons in hemelsnaam niet door het bos zelf? Uiteindelijk loop ik wel door enkele van de lanen van het bos terwijl ik naar de N49 stap maar toch blijft deze passage een teleurstelling. Dit kan veel beter.
Eenmaal de N49 gepasseerd komen we in typische Zeeuwsvlaamse landschappen. Dat belooft voor het vervolg van de wandeling richting Hulst.
Op het eind van de wandeling loopt de GR122 nog een klein stukje samen met de GR5A. Op de splitsing deze keer geen wandelboom (er was vandaag geen enkele wandelboom te zien trouwens) maar slechts een klein bordje dat de GR122 naar links richting Doornik en de GR5A naar rechts richting Brugge stuurt.
De wandeling moet noodgedwongen stoppen in Moerbeke want de grens met Nederland is nog steeds dicht. Misschien lukt het wel om hem hier illegaal over te steken op de wandelpaadjes maar voor alle zekerheid wacht ik met dat stuk van de wandeling nog maar even. Dat komt later wel.
Het album met alle foto's van de dag kan je hier vinden:
https://photos.app.goo.gl/w7y6bb6kWCKRbeE76
Related posts
GR 122 Etappe 1: Hulst - Moerbeke »
GR 122 Etappe 3: Laarne - Melle »
