De Scheldelandroute loopt van Hulst naar Ronse en dan verder naar Doornik om uiteindelijk in Frankrijk de GR12 te ontmoeten. Het is ook de GR-route die het dichtst bij mijn huis passeert. Ze loopt dus voor een groot stuk door zeer bekend gebied maar kan toch nog verrassende plekjes tonen waar ik nog nooit geweest ben.
Ik heb deze GR niet in volgorde van Hulst naar Ronse kunnen wandelen omdat de grensovergangen gesloten waren door het corona-virus. De eerste etappe vanuit Hulst was hierdoor niet toegankelijk. Sommige van de wandeldagen liep ik in de omgekeerde richting omdat het zo beter uitkwam met het openbaar vervoer.
Een topogids is momenteel niet beschikbaar maar met enkel de gpx track die je op je telefoon zet (bijvoorbeeld in de OSMand app) kom je al een heel eind. Het grootste stuk van de tocht is perfect aangeduid dus is het ontspannen wandelen door een mooie omgeving.
De gpx-track kan je vinden op www.groteroutepaden.be voor het Vlaamse stuk. Het Waalse stuk loopt samen met de GRP123 en ook die vind je op deze site bij de Waalse routes.
Etappes in België
Zoals wel meer GR routes in Vlaanderen begint de GR 122 eigenlijk net over de grens in Nederland. We starten de tocht in Hulst, zelf uitgeroepen tot meest Vlaamse stad van Nederland. Meteen mogen we hier door typisch Zeeuws-Vlaamse landschappen lopen: veel dijken, veel water en af en toe een verborgen natuurpareltje komt er op onze tocht. Na enkele kilometers pikken we de Spaanse linies op, een reeks historische forten die uit een of andere lang vergeten oorlog stammen. Vandaag is dat enkel nog bekend omdat er een album van Suske en Wiske zich hier afspeelt.
{getCard} $type={post}
Nadat we de Belgische grens overgestoken zijn komen we vrijwel meteen in het mooie Heidebos waarna het door een ultra-plat land in de richting van provinciaal domein Puyenbroeck gaat. Langs een mooi stukje Vlaanderen waar het grootste hoogteverschil de brug over de snelweg is lopen we tot in Melle.
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
De komende 2 etappes gaan we stilaan richting Vlaamse Ardennen. Richting Moortsele gaan we langs het prachtige dorpje Munte en lopen we door mooie stukjes natuur. Daarna wordt het iets heuvelachtiger wanneer we rondom Zottegem tot in Brakel lopen.
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
En dan begint het echte werk: van Brakel tot Ronse lopen we door het terrein waar de finale van de Ronde van Vlaanderen gereden wordt. De bergen volgen mekaar snel op, we lopen meer door de bossen en het is hier gewoon genieten. Het Vlaamse stuk van de route eindigt op flanken van de Kluisberg, maar de GR-122 die gaat nog een serieus stukje verder.
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
Langs een verrassend vlak stuk van de route gaat de tocht tot in Doornik. We lopen lange stukken langs de Schelde die hier nog helemaal niet zo indrukwekkend is. Het landschap wordt steeds kaler en minder dicht bevolkt.
{getCard} $type={post}
Doornik is het tweede officieuze einde van de route, maar wij weten van geen ophouden. We lopen verder in de richting van de Franse grens. Gelukkig rijden er hier bizar veel bussen, hoewel het hier een uithoek van het land is waar je waarschijnlijk nog nooit geweest bent.
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
Het Belgische deel van de wandeling heb ik nu volledig gewandeld. Vanuit Doornik was het nog iets meer dan 50 kilometer tot de Franse grens en daarna loopt de GR122 nog een dikke 200 kilometer verder op Frans grondgebied. De route eindigt waar ze de GR12 tegenkomt, ergens midden in een veld op de Franse boerenbuiten. De track voor het Franse stuk vind je op https://www.mongr.fr/trouver-prochaine-randonnee/carte. Gewoon even een login aanmaken en je kan gratis de tracks van alle Franse GR routes downloaden.
Etappes in Frankrijk
De etappe tot Quiévrain lukt perfect met behulp van de Belgische spoorwegen. De grens over geraken is meestal een ingewikkelde operatie met het openbaar vervoer, maar in dit geval is het perfect geregeld omdat het treinstation van Quiévrain zowat op de grens ligt.
{getCard} $type={post}
De volgende etappes worden eigenlijk altijd maar mooier. Vooral de tocht van Le Quesnoy tot in Landrecies is fantastisch. Je kan gemakkelijk met de trein terug en je loopt hier bijna de hele dag door een dicht woud.
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
We lopen hier stilaan meer in een heuvelachtig stuk van Frankrijk in een streek waar vooral landbouw bedreven wordt. Veel mensen kom je hier niet tegen en het is zelfs vrij lastig om hier te geraken. De dichtstbijzijnde snelweg is kilometers verwijderd van de route. Ook openbaar vervoer is hier een ramp, maar gelukkig kan je meestal wel een fietsroute vinden die je zonder al te veel hoogteverschil weer tot bij de start kan brengen.
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
{getCard} $type={post}
Chaumont-Porcien is het laatste grote dorp op de route. Hierna gaat de route nog een paar kilometer verder tot ze de GR-12 die op weg is naar Parijs en ook de GR-654 die naar Santiago loopt tegenkomt. Dit stukje van de tocht liep ik samen met een stuk van de GR12, zodat het bijna een rondwandeling werd.
{getCard} $type={post}